Bah. Moeilijk. Ik geef een bijscholing woensdag, aan collega’s secundair onderwijs. Over een systeem dat ik ken als mijn broekzak, maar jammer genoeg wel op een andere installatie die lichtjes verschilt. Dus ik zit al de hele dag uit te zoeken of mijn eigen manier van werken wel kan op het systeem dat ik moet uitleggen. En het werkt niet allemaal en de helpdesk is er niet. Frustratie, jong.
Het is half elf. Mijn hoofd zit vol. En dat werkt grandioos op mijn zenuwen. Ik wilde vanavond mee met lief naar een optreden, maar ben op het laatste moment thuisgebleven om nog een werk-poging te doen. En Peter viert vanavond zijn Janne, en daar wil ik graag bijzijn. En morgen gaan mijn ouders eten op een terras en ze hebben ons gevraagd om mee te gaan. En er is een huis dat ik zo graag eens wil zien, en dat morgen te bezoeken is. En het wordt mooi weer. En mijn hoofd zit vol, ik krijg mijn werk niet rond dat ik vanavond wil gedaan hebben, dus moet ik morgen ook werken. Bah. bah. bah.
Update: tot kwart voor één gewerkt en min of meer het meeste af gekregen. Daarna naar het radiofonisch instituut zijn feesteken geweest. En nu gaan eten, zie. Wat een beetje stress en wat leuke dingen in het vooruitzicht al niet kan doen, tempogewijs.
Mijn lief staat in de file. Neen, correctie. Mijn lief staat in De File der Files. Als er een missverkiezing was voor files, dan was zij die madam met het lint en het kroontje. Als het wegennet een bijenkorf was: meet your queen. Sinds 16h deze middag is hij thuis vertrokken, op weg naar Eindhoven. En hij staat nu (het is bijna negen uur) nog steeds voor Antwerpen.
Verlies lading op de E17 Gent > Antwerpen ter hoogte van Zwijndrecht richting Antwerpen. Rijbaan versperd.
18 km file.zie kaart
kp 97.8
Probleem van lange duur
Momenteel rijbaan volledig versperd voor reinigen van de rijbaan.
Verkeer dient de afrit Kruibeke te nemen en via de N419 -> N70 -> Melsele -> E34/N49 terug naar Antwerpen.
Verkeer vanuit Gent wordt aangeraden om via Brussel (E40) naar Antwerpen te rijden.
Jammer genoeg was hij al voorbij kruibeke. Dus het gaat vooruit noch achteruit.
Deze ochtend (in de nog steeds functionerende ford feest) om half acht, dus nog ietwat droevig over het zo vroeg verlaten van de niet-echtelijke bedstede, werd ik begroet door een tegenligger met hevig lichtengeflikker. Beuzak, dacht ik. Ik rij toch op mijn vak, dus zaagt zo niet. Ja, ik ben ‘s ochtends nu niet meteen een toonbeeld van zonnig humeur, dus ik scheld in mijn hoofd dan al eens op mijn medemensen, zeker die die fel licht in mijn ogen schijnen als die eigenlijk nog dicht willen zijn. Mijn ogen, niet mijn medemensen, want dat zou belachelijk zijn. Medemensen kunnen helemaal niet dicht zijn. Wel dicht klappen, maar dat is een ander verhaal dat niet voor weblogs is bestemd.
Dus. Flikkerende lichten. Beuzak. En dan vijftig meter verder een fietsende mevrouw die druk gesticulerend naar de lucht wijst. Of althans, dat dacht ik, tot mijn oog op een rond rood bord met een witte streep viel.
Blijkbaar hebben ze dus deze nacht, zomaar en zonder aankondiging, de straat naast de onze veranderd van een tweerichtingstraat naar een éénrichtingsgeval. Splinternieuwe, blinkende borden hebben ze gezet. Geniepig en als dieven in de nacht, de snoodaards. En zo komt het dat ik deze ochtend al een zware verkeersovertreding had begaan nog voor ik een uur wakker was.
Boehoe. Ik moet naar de coiffeur en naar de stad om boodschappen en mijn lief zijn velo heeft nog steeds een platte band. En dus heeft hij gewoon de mijne genomen om naar het werk te gaan, hoewel ik gisteren had gezegd dat ik hem nodig had.
Tsk. Bestolen in mijn eigen huis, verdorie. Het is proper.