Neen!

Neen!

And so it begins.

Vitalski werkt aan een nieuwe voorstelling. En daarmee is hij aan het try-outen, onder andere in het jeugdhuis van Temse. Althans: dat was de bedoeling, want het gemeentebestuur stak er een stokje voor. De nieuwe voorstelling heet immers “Mijn leven met Leterme” en Temse is een gemeente waar CD&V de scepter zwaait. Ik vind dat ze groot gelijk hebben. Mensen en vooral jongeren zijn namelijk zodanig imbeciel dat ze zelf niet in staat zijn zaken te kaderen, dus het bestuur moet hen daar een handje in helpen. En al dat lachen met de grote roerganger, dat moet maar eens gedaan zijn. Ik stel zelfs voor dat we de humor tout court verbieden. Awoert humor, het is tijd voor een beetje ernst in onze maatschappij.

Vitalski heeft de voorstelling in kwestie nog niet gespeeld, dus men baseert zich enkel op titel en affiche, zo blijkt. Maar ook dat ik het volste recht van een gemeentebestuur. Die mensen zijn verkozen door het volk, dus het spreekt voor zich dat hun wil in principe de wil van het volk is. En een volk, dat heeft sturing nodig en dat kan maar best luisteren naar zijn leiders. Waar gaat ons land anders naartoe zeg?

Officieel heet het dat de voorstelling te duur is, wat een beetje laf is, want dat is niet de reden. Gelukkig is er de burgervader, die een interview geeft waarin hij heel eerlijk is!

“Wat in naam, in opdracht en op kosten van het gemeentebestuur wordt georganiseerd in een gemeentelijk jeugdontmoetingscentrum, moet aan bepaalde normen voldoen”, reageert burgemeester Luc De Ryck (CD&V). “Dat is de kern van de zaak”
“Wij vinden dat de lat hoger gelegd moet worden en dat de jeugd beter verdient op cultureel niveau”, voegt hij er nog aan toe.

De burgemeester wordt in zijn uitspraken niet gehinderd door enige kennis terzake, dat spreekt. En dat is maar goed ook: tsjeven weten uit zichzelf best wel wat cultureel van voldoende niveau is, dat is een aangeboren gave. De feminatheek van Boon was dat bijvoorbeeld niet en het spreekt voor zich dat ook die terecht verboden is door de gerespecteerde collega-pilaarbijter in Antwerpen.

Maar goed, het jeugdhuis wilde dan maar ex-drummer vertonen in plaats van de afgelaste try-out, maar ook dat mocht niet. Logisch. Al die sex en dat geweld en — god beware ons — alternatieve manier van filmen. Brrr.

Bekijk ook een fragment hier.

via Nigel

Neen!

Berlusconi is een oetlul.

Het is niet mijn gewoonte politieke statements te maken op dit weblog Sommige dingen zijn te grof om over te zwijgen. Zo zit ik mij al de hele avond op te winden, en wel om twee verschillende berichten, die absoluut niet gerelateerd zijn, behalve dan door het feit dat het in beide gevallen gaat om incompetente wannabes politici.
Dit was er eentje van. Leest u even mee?

Als Silvio Berlusconi de volgende Italiaanse verkiezingen wint, zullen er vier knappe vrouwen in de regering komen. Naast mooi zullen ze ook nog slim zijn, beloofde de rechtse ex-premier op de Italiaanse radio. Maar Binnenlandse Zaken en Buitenlandse Zaken zullen in ieder geval naar een man gaan.

Komaan zeg. Een male chauvenist pig en rechtse oelewapper als Berlusconi veegt in een radio-interview zomaar eventjes dertig jaar emancipatie van tafel. En laat ons eerlijk wezen: het principe dat vrouwen niet louter lustobject zijn, is in Italië al niet echt een gezond beestje. Maar goed, wat maakt het in god-die-ik-niet-hebsnaam ene ruk uit of een vrouw nu knap is of niet, zolang ze haar job goed doet als minister? En heeft iemand ooit al een dergelijke denigrerende uitspraak gehoord over mannen in de politiek? En wat is dat gedoe over binnenlandse en buitenlandse zaken die sowieso niet naar een vrouw zullen gaan? Is dat legaal, eigenlijk?

Mijn bloed kookt echt van zo’n dingen. Echt. En kokend vrouwenbloed, daar moet ge van opletten. Dat is giftig.

Neen!

Vieze beesten.

Mieren. Die rotbeesten zitten gewoon overal in huis, de laatste twee weken. Dat komt volgens mij door de opwarming van het klimaat. Ik weet niet hoe precies, maar tegenwoordig is alles wat een mens irriteert aan de natuur de schuld van de global warming. Ik zeg u: het broeikaseffect is de neger van de 21ste eeuw.
Goed, de mieren zitten enkel op de benedenverdieping voorlopig, en ik hoop dat dat komt omdat ze de trap niet opkunnen met hun korte poten en hun roste knieën, maar ik betwijfel het eerlijk gezegd. Ik mag het niet gedroomd hebben dat ze binnen een paar dagen ook boven zitten. In mijn bed en in mijn kleren. Een vooruitzicht dat mij in eerlijk gezegd met een vleugje paniek vervult. Of tenminste een licht oncomfortabel gevoel geeft. Die laatste zin klinkt alsof ik het heb over inlegkruisjes, maar het gaat dus wel degelijk nog steeds over mieren.
Zo. Mieren en een referentie naar uw onderbroek slinks in één zin gepleurd. Licht oncomfortabel gevoel, voor u geïllustreerd zie.

Terwijl ik deze eerste alinea heb getikt (1 minuut), heb ik er al drie weggeveegd. Drie. Dat is om de twintig seconden één, voor het geval u nu snel naar uw gsm zoekt om dat uit te rekenen.

Vieze beesten zijn het, met het irritant gefriemel en geniepig verschijnen uit hoekjes en gaatjes die ik met mijn lomp oog niet kan zien. Laf is dat. En die arrogantie. Oh Oh, wij zijn klein en wij kunnen overal tussenkruipen, haha. Vuile smeerlapkes. Het lijkt bovendien alsof ze zichzelf ergens in onze spouwmuur laboratoriumsgewijs aan het klonen zijn, want voor elk bruin monster dat ik platduw, verschijnen er twee andere.

En ja, ik kan zo van die spuitbussen kopen, maar wij zijn nogal voor het milieu hier thuis, dus liever niet. En die lokdozen: dat ziet er allemaal heel proper uit, maar als ge zoals ons een stoere kat rondlopen die al eens nieuwsgierig durft lekken aan rondslingerende dingen en die bovendien een vermoedelijk verleden van vergiftigingheeft, dan lijkt dat opeens niet zo’n super-optie.

Tips, iemand?

Neen!

De teller loopt.

Vorig jaar, toen wij ons huis kochten, was er een miniscuul probleempje met het kadaster. Allez, dat hangt ervan af wat u miniscuul noemt, natuurlijk: initieel heeft het feit dat wij onze koer blijkbaar niet hadden gekocht volgens de lieve kadastrale administratie mij best wat nachten slaap gekost, maar in het licht van de eeuwigheid moet een mens dat allemaal relativeren. En als er één ding is dat ik verbouwingsgewijs op de meest hardhandige, dure en met allerlei chemische middelen ingestreken wijze heb geleerd dan is het: relativeren. Zolang uw huis er nog staat, met alle buitenmuren en ge niet doodvriest, gaat alles goed. Dat soort denkpatronen.

Een lang verhaal kort: het kwam allemaal in orde, onze 18 vierkante meter koer is van ons, maar we moesten wel 10% registratiekosten betalen en zouden een jaar later de 5% vermindering kunnen terugvorderen. 5% van een aankoopsom, voor mensen in verbouwing is dat al eens de moeite van het terugvorderen waard, nietwaar. Dus besloot ik deze middag eens uit te vogelen hoe dat dan wel diende te gebeuren. Een stappenplan, zodat u ook weet wat te doen als het u ooit overkomt.

Stap 1: Bel het kadaster. Doe uw uitleg. Laat u doorschakelen.
Stap 2: Doe uw uitleg opnieuw.
Stap 3: hoor dat u bij de registratie dient te zijn, niet bij het kadaster. Neem ook notie dat de mevrouw van het kadaster het nummer van de registratie niet heeft.
Stap 4: zoek u suf op het interweb naar het telefoonnummer van de registratie.
Stap 5: bel de secretaresse van uw notaris voor het telefoonnummer van de registratie in Gent.
Stap 6: Bel de registratie. Doe uw uitleg. Laat u doorschakelen.
Stap 7: Doe uw uitleg. Krijg te horen dat uw huis onder Gent 4 valt en u bij Gent 1 zit. Neem ook notie dat de mevrouw van Gent 1 het nummer van Gent 4 niet heeft.
Stap 8: Wees daar verwonderd over en laat u doorschakelen met iemand die het nummer van Gent 4 misschien wel heeft.
Stap 9: Herhaal stap 8.
Stap 10: Herhaal stap 8. Noteer het nummer van Gent 4.
Stap 11: Bel Gent 4. Doe uw uitleg. Laat u doorschakelen.
Stap 12: Doe uw uitleg. Krijg te horen dat het registratiekantoor afhangt van de notaris, niet van de woning. En noteer dat u dus onder Aalter valt. Noteer het nummer van Aalter want — oh wonder — dat kent deze meneer zowaar.
Stap 13: Bel de registratie Aalter. Doe uw uitleg. Laat u doorschakelen.
Stap 14: Doe uw uitleg. Krijg van de meneer te horen dat de notaris dat moet regelen, wegens dat u daarvoor betaald hebt, vorig jaar. En veel geld ook.
Stap 15: Bel de secretaresse van uw notaris en doe uw uitleg. Hoor haar fezelen tegen een collega en vervolgens lakoniek antwoorden: “ja, dat klopt blijkbaar. Van zodra u uw papieren van het kadaster krijgt komt u maar langs, en dan regelen we dat”.
Stap 16: Adem diep in en uit. Ga naar buiten. Rook een sigaret.

Ja! Neen!

Keukens zijn de max, jong.

Toon is een maat van vroeger en hij werkt bij eurokitchen. Dat treft, want wij hebben een keuken nodig. En het treft nog meer: ze verkopen daar schoon grief én ik heb het volste vertrouwen in de technische kennis en smaak van Toon. Voor ons geen strooptocht langs allerhande leveranciers: het is immers een ongelooflijke luxe iemand te hebben die je kan vertrouwen in dat soort toestanden, en niet te moeten luisteren naar gladde verkoopspraatjes. Wij dus deze ochtend een afspraak gemaakt en deze middag gezwind vertrokken richting Maldegem, voor een allereerste bezoek aan de toonzaal. Dat was niet zo eenvoudig, want omdat ik gisteren een uur file had gehad tussen Lovendegem en Waarschoot (niet meetjeslanders haken bij deze grandioos af, want weten niet waar ik het over heb) omdat ze aan het werken zijn ter hoogte van Vanhulle, besloten we om te rijden langs Zomergem. Hiep hoi. Dat is wel een beetje verder om dan we hadden ingeschat.

Na een uur waren we er eindelijk, maar toen bleek Toon in de vestiging in Zingem te werken. Zingem, zoals in: helemaal de andere kant van Gent. En ook wel: voorbij Zwijnaarde. Zwijnaarde, zoals in: complete chaos. Een uur heen, een uur terug, en dan zijn we nog niet eens op onze afspraak in Oostakker geraakt (Pardon, Margo!). Ik zweer u dat ik mensen in hun stuur heb zien bijten van frustratie.

On a brighter note: helemaal ons goesting gevonden en dat bleek helemaal iets anders dan we eerst dachten.Alles is al in ruwe schets uitgetekend, momenteel. En we hebben zoveel nieuwe ideeën momenteel dat mijn hoofd een beetje pijn doet van alle indrukken en keuzes. We laten dus even bezinken, maar ik ben zeer content. Zeer content, jawel.