Wohow. Dingske van het swingpaleis van vroeger stookt zichzelf een ongeluk in dat programma van de klusser op VT4. Eerlijk gezegd: als ik zo’n dingen over mijn lief zou zeggen op de lichtbak, ik zou ons huis niet meer binnen mogen. En terecht.
Ten eerste: ze heeft het altijd maar over mijn huis, mijn hal, mijn living, mijn kamer. Terwijl hij daar gelijk ook woont. En dan zo zielig staan doen dat er geen gyproc geplakt wordt. Als ze u dat drie keer tonen kunt ge dat ook, mens. Doe het zelf als het u zo stoort.
Ten tweede: die mens werkt overdag é. Alsof dat allemaal zo gemakkelijk is, dat verbouwen na uw uren. Er zijn twee opties bij een verbouwing: het gaat rap en het kost geld, of ge doet het zelf en het duurt lang. Geen middelweg mogelijk.
Ten derde: al die zogenaamde maten en familieleden die altijd maar zitten af te geven op die mens, ze zouden niet meer in mijn kot komen.
Ten vierde: ik kan de swingpaleizer niet af. Zo de mannen afvallen. Janet.
Wanneer ik de laatste weken door mijn stad fiets stoor ik mij grandioos aan de vergevorderde taalverloedering in het straatbeeld. In plaats van gewoon “koopjes” op hun winkelraam te kalken, is er tegenwoordig namelijk steeds meer sprake van “sales”, “soldes” en zelf “rebejas”. Mijn intern kompas slaat er helemaal van tilt, en ik waan mij zowaar soms in een wereldstad. Dat moet maar eens gedaan zijn, vind ik. Al die global-village dinges, ik word daar zenuwachtig van en als ik naar de rebajas wil dan neem ik wel het vliegtuig naar Barcelona. En komt niet af met het argument dat de toeristen geen Nederlands begrijpen é: aanpassen en onze taal leren, of we moeten hun geld niet hebben, zeg ik. Of dacht u dat wij in Parijs “Soldekes” op de ruit kunnen zijn staan? In mijn stad spreekt men Vlaams, beste mensen. En ik voel dat zo, dat uw verontwaardiging ook toeneemt over zoveel onrecht.
Gelukkig (driewerf oef hoor) zijn onze goede vrienden van jong NVA alert voor dergelijk verschrikkelijke situaties. Zoals het politiek en sociaal geëngageerde jongeren betaamt kropen zij afgelopen zaterdag op de barricaden om de grootste blaam op de hedendaagse samenleving aan te klagen: de stiefmoederlijke behandeling van het Vlaams. Ik vind dat goed, dat jonge mensen daar hun tijd insteken. Dat is belangrijk. Hoezee voor jong NVA.
Trouwens. Terwijl we er toch over bezig zijn: ik stoor mij ook aan het feit dat op de etiketten in kledingzaken als H&M altijd staat prijs/prix/price. Wat is me dat nu? Een vreselijk en boertig met de voeten treden van onze taalrechten, vind ik. Schande! Waar zijn mijn postzegels, dat ik een lezersbrief schrijf naar de gazet!
En waarom staat er trouwens op het etiket van mijn BH een Franse maat naast de gewone? Welk een onrecht! Mijn borsten zijn Vlaams, meneer, en ik hoef niet te pikken dat een pretentieus lingeriemerk iets anders insinueert. Dat ze daar eens iets aan doen, die jonge NVA-ers.
Vlaamse zonen: de blauwvoet vliegt, storm op zee!
Steekt uw hand omhoog wie denkt dat milieubeleid belangrijk is voor een land! Inderdaad, ik dacht het wel ja. Terwijl onze regering nog steeds noest verderwerkt aan een aantal onoverkomelijke beleidsmaatregelen in verband met staatshervorming (geen nood echter, de sfeer is naar het schijnt uitstekend) hinken we achterop in zaken die echt tellen. België doet het op gebied van klimaatmaatregelen slechter dan de Verenigde Staten. U weet wel, dat land waarover wij gaarne mogen morren dat ze Kyoto zo grandioos aan hun laars lappen.
Niet alleen doet België het slecht, door onze schuld wordt er ook een rem gezet op het klimaatbeleid van heel Europa.
Ik ben daar eerlijk gezegd zwaar door geschokt. Het is niet mijn gewoonte politieke statements te maken, maar het lijkt me zo ondertussen wel tijd dat de bevolking eens begint te eisen dat het land bestuurd wordt. En dat er weer eens aandacht wordt besteed aan sociale zaken, aan milieu, een energieprijzen, aan cultuurbeleid,… In plaats van aan taaltesten voor mensen die een woning willen kopen en 20%-regels voor Nederlandstalige muziek op de radio. Waanzin, daar lijkt het langzaam op. Absolute waanzin.