Gisteren was er een uitzending van Terzake over het gebruik van tablets in kleuterklassen. Ik werd verwittigd met de elektronische tamtam en overwoog even gewoon verder te lezen in mijn boek.
Iedereen weet ondertussen immers: als de woorden tablets en kleuters in één zin worden gebruikt in een duidingsprogramma is dat zelden goed nieuws. Hysterische overdrijvingen over afstompende nieuwe media zijn beter voor de kijkcijfers en leveren een grotere hastagscore dan genuanceerde verhalen.

Ik keek toch, uit eerlijke beroepsernst. En wat een fijne rit was me dat, zeg. De aankondiging van de reportage zette meteen de toon, met een ongerust kijkende Annelies Beck en een welgemikt: “De experts zien de evolutie met lede ogen aan.”

Mijn lede ogen moesten toen al een beetje rollen, en ik moet u niet vertellen dat het er niet op verbeterde toen bleek dat de experts in deze vertegenwoordigd werden door slechts één meneer: Dr. Theo Compernolle.
Ik kende hem niet. U misschien ook niet, maar het onderwerp was wel mijn vak en ik ging ervan uit dat ik misschien een cruciale gezaghebbende stem in het vakdomein had gemist. Dus gooide ik snel Google open, want zo zijn wij ICT-ers geprogrammeerd.

(Ik leer mijn studenten als test om bronnen te beoordelen de CRAP-test. Een schone checklist, vind ik dat. De A in het letterwoord staat voor Authority: wie is de auteur en is hij/zij een autoriteit terzake? Terzake is hier een kernwoord, en ja the pun is intended.)

Wat bleek? Ongetwijfeld zal Dr. Compernolle vriendelijk, goedgekleed en verstandig zijn, en ook expert in heel veel dingen.
Ik lees op zijn site bijvoorbeeld over boeken als “Ontketen je Brein”, “Stress: VRIEND EN VIJAND” “De POWER NAP”.
Interessant op zich, maar nog geen reden om iemand op te voeren als de vertegenwoordiger van De Unie van Bezorgde Experts Inzake Tablets Bij Kleuters, lijkt me.

Nog verder zoeken leerde me dat hij co-auteur is van een handvol opvoedingsboeken. Aan de ene kant: welke zichzelf respecterende psychiater is dat niet, tegenwoordig? Aan de andere kant: de redactie van Terzake zal vast wat research gedaan hebben, ernstig actualiteitsprogramma zijnde.

Ik gaf de goede dokter dus het voordeel van de twijfel en keek hoe hij in de reportage peuters in de weer met een tablet observeerde. En toen ging het fout.
Er werd geciteerd uit een aantal sowieso al gecontesteerde onderzoeken en op geen enkel moment vroegen de Terzake-mensen naar enige staving, of werd er overwogen er misschien nog iemand bij te halen die een andere visie heeft. Neen hoor. Theo mocht de volle zes minuten helemaal alleen vullen.

Dr. Compernolle had bovendien duidelijk geen schroom om na deze observatie een paar fantastische uitspraken naar kijkend Vlaanderen te gooien. Kinderen werden screenzombies genoemd, ICT was de duivel en oh ja, er was ook nog iets met gender.

Ik geef u de highlights van de avond, gewoon om de dokter te helpen bij de selectie voor het kopje one-liners op zijn site.

“Zoals ze bezig zijn, dat is zoals ratjes. Op een hendel duwen en een beetje eten, ook al hebben ze geen honger meer. ”
“Hoe meer kinderen bezig zijn met ICT, hoe slechter ze presteren, hoe slechter ze sociaal functioneren.”
en mijn persoonlijke favoriet:
“Dat het goed is voor het ontwikkelen van kennis en inzicht in ICT is volslagen onzin. _AL_ het onderzoek bewijst het tegendeel.”

Mijn reacties waren achtereenvolgens:
a. “Ik wil AL HET ONDERZOEK lezen!” naar mijn tv roepen
b. Klagen tegen Pedro op twitter (hij schreef ook over de uitzending trouwens. Hij kent er iets van. Dit is een hint, Terzake.)
c. Beslissen er niks over te schrijven. Het de volgende dag toch doen.

Volgende week Koppen over Tablets. Ik heb er nu al zin in.

Grote kop deze ochtend in De Morgen. Biovoeding: Niet het ultieme wapen tegen kanker .
Over twee pagina’s werd uitgelegd dat biovoeding niet doet wat het belooft, namelijk voorkomen dat u kanker krijgt. Op twitter, facebook en in De Ochtend was het vervolgens een handgewrijf van jewelste. “Alweer een mythe van de groene kerk doorprikt” was de teneur.
Well halle-freakin-lujah.

Wij eten wel vaak bio, en ik kan er u dus één en ander over vertellen.
Zo ben ik na het nieuws van vandaag nog even in de frigo gaan kijken en ik kan het nu ook echt bevestigen: biovoeding komt niet met een bijsluiter dat het kanker zou voorkomen. Gek toch?
Ik heb persoonlijk nog nooit gedacht “Laat ik maar bio eten, dan krijg ik vast geen ziektes”. Ieder weldenkend mens weet immers dat er andere factoren zijn met meer belang bij het krijgen van kanker: genen, bijvoorbeeld, roken, of u somtijds al eens aan een asbestplaat lekt. Dat soort dingen.

Omdat wij deze ochtend aan de ontbijttafel een beetje heen- en weer geslingerd werden tussen lachen en boos roepen naar de gazet: drie redenen waarom wij wel voornamelijk bio eten.

Gezondheid.
Hoe durft ze, zo een wetenschappelijk onderzoek tegenspreken. Awel, kijk, het is eenvoudig.
In de titel in De Morgen gaat het over kanker. Er wordt gemakkelijkheidshalve geen melding gemaakt van wat verder ook in het artikel staat: de weerstand van bio-eters is beter, ze worden minder snel ziek en genezen sneller. Kinderen die bio eten blijken minder allergieën te hebben, en minder eczeem. Allemaal bewezen, zo staat er, maar niet het vermelden waard in de titel natuurlijk, want geen kanker. Goed. Ok. Uw keuze, De Morgen.
Maar biologische voeding, beste kinderen, is dus wel degelijk gezonder. Ik ga zelfs niet praten over antibioticaresistentie door al de brol die beesten binnenkrijgen. Beesten die wij dan opeten. Maar ik vind het wel raar, dat dat een beetje weggewuifd wordt. Het zal allemaal zo erg niet zijn toch? Ja euhm. Ik vind dat dus wel erg, ja.
En er mogen duizend proffen op het nieuws vertellen dat de hoeveelheid pesticiden op ons voedsel helemaal veilig is, geen pesticiden zijn misschien nog veiliger, denkt ge niet?
30 jaar geleden werd ook gezegd dat een beetje roken tijdens de zwangerschap niet zo schadelijk was. Ja euhm.

Respect
Voor een volledige omschrijving van wat biologisch voedsel precies betekent: zie hier. Samengevat: bij de productie van biologisch voedsel wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met milieu, dier en mens.
Persoonlijk snap ik niet zo goed wat een weldenkend mens daar op tegen kan hebben. Respect voor uzelf, voor beesten en voor de planeet waarop ge leeft. Call me geitenwollensok all you want, maar ik vind dat precies niet zo’n absurd uitgangspunt.
Ik heb zelf bovendien een ongelooflijke aversie gekregen van massaproductie na het zien van Food Inc. Echt, bekijk deze film. Ik beloof u dat het 90 zeer wel gespendeerde minuten zijn.

Smaak
Koop één keer een biologische kip en zie hoe de filet even groot blijft na het bakken. Eet eens biologisch gehakt en proef het verschil. Ruik eens aan een tomaat van een boerenmarkt, zo één die niet is geplukt toen ze nog groen was omdat ze anders al veel te rijp zou zijn tegen dat ze in de winkel ligt.
Maak een bloemkool klaar die geteeld werd op een boerderij of bij iemand in de moestuin. Trakteer uzelf eens op echte honing, koudgeslingerd, niet van die zoete ingekookte toestanden van de meli. Als het seizoen daar is, haal eens aardbeien bij een boer die ze niet op water kweekt, en ruik hoe het hele huis na een paar minuten naar fraisen geurt. Eet dan een aardbei. Ik ben er zeker van dat ik u dan niet meer moet overtuigen.

Deze namiddag hoorde ik het radionieuws, en ook daar was het een hoofdpunt. Dat biovoedsel geen kanker voorkomt. Ik heb anders het hoofdpunt van het nieuws voor morgen in de aanbieding: vijf keer op- en neerspringen en dan 30 seconden met uw handen flapperen voorkomt geen kanker. Alweer een mythe doorprikt.

Er verscheen een redelijks grappig artikel over de perfecte vrouw, volgens “De Man”. Ik moest hard lachen, want één en ander ziet er behoorlijk onverenigbaar uit.

Ik dacht: ik maak een lijstje, en dan kunt ge zelf tellen en in de commentaren zeggen hoeveel op ge hebt. Dan kunnen we kijken wie de ideaalste vrouw is van ons allemaal, en die mag dan beslissen hoe de ideaalste man er moet uitzien. Eerlijk is eerlijk, vind ik. Ge krijgt een punt per ja.

1. Je bent 1,68 meter. Ik vind dat we daar een beetje speling op mogen steken: voor 1.67 en 1,69 krijg je ook nog een punt.
2. Je weegt 58 kilo. Of 57 of 59. ZONDER liegen.
3. Je bent gezegend met behamaat 75C. Er wordt niet gespecifieerd of dat een Franse of Europese maat is. Punten voor allebei, we zijn mild voor onszelf.
4. Je hebt blauwe ogen.
5. Je hebt bruin haar.
6. Je hebt geen geverfd haar. Ik citeer hier even het artikel: de mannen zeggen niet dol te zijn op geverfde lokken, omdat dit in hun ogen een teken is dat een vrouw niet goed in haar vel zit. Dat ge’t weet hé.
7. Je hebt geen tatoeages, want tatoeages maken een vrouw te hard. Echt.
8. Je hebt een accent, want dat is sexy. Het artikel zegt niet of “Plat West-Vlaams” ook een accent is, maar we nemen dat voor het gemak aan.
9. Je bent van beroep verpleegster. Opnieuw volgens dit volstrekt logische artikel: “Hierdoor zou ze goed voor haar partner kunnen zorgen en hem kunnen helpen als hij gewond is.” Je weet bovendien daardoor ook goed hoe je je man op verantwoorde manier kunt verdoven om zijn onzin niet te hoeven horen.
10. Je hebt een flinke eetlust. Aangezien je maar 58 kg weegt, steek je daarna waarschijnlijk je vingers in je keel.
11. Je houdt van vlees. Om te eten, denk ik.
12. Je drinkt geen glas bier (ik denk dat een flesje wel mag. En een plastiek beker ook.)
13. Je drinkt witte wijn.
14. Je rijdt in een Mini Cooper
15. Je houdt van voetbal. Wie houdt er niet van voetbal, dacht ik spontaan.
16. Je houdt van rockmuziek
17. Je favoriete tv-programma is geen soap, maar de serie Game of Thrones. #Teamrobb represent!
18. Je lievelingsfilm is Dirty Dancing. Want dat inspireert je om voor je man te dansen. I kid you not.
19. Je hobby’s zijn uit eten gaan, reizen en lezen.
20. Je bent sociaal en kan een goed gesprek voeren. Waarschijnlijk moet dat niet noodzakelijk met de mannen die dit profiel bepaalden zijn. Die mag je gewoon een vinger in het oog porren.

Uw score, dames.

Het zou kunnen dat ik aan de beterhand ben, mensen. Het is dat ik vanmorgen de krant las en me kwaad maakte. Kwaad maken is altijd een goed teken, nietwaar, want het is een teken dat het algehele gevoel van vermoeide apathie begint af te nemen.

“Kleuterjuffen moeten niet zo zeuren” kopte De Standaard. Ik verslikte mij.

Aanleiding was de opmerking van een aantal mensen uit het kleuteronderwijs dat het grote aantal onzindelijke instappers het werk niet gemakkelijk maakt. Hoewel ik geen kleuterjuf ben, denk ik toch met enige kennis terzake te kunnen spreken. In november, bijvoorbeeld, zat ik een hele week bij 0-1Ktjes. Dat is jargon voor een eerste kleuterklas met peuterinstappers. Ik kwam in klasjes met kinderen in verschillende stadia van het zindelijkheidsproces. Sommigen waren al proper. Sommigen net, en met die moet je als leerkracht toch elk uur een keer naar het toilet, anders zijn er accidenten. En er waren pamperdragertjes. Pampers die door de juf verschoond moesten worden.
Ik heb geen enkele juf horen morren. Het hoort erbij, maar ik zie wel hoe dit het werk moeilijker maakt. Als je een kind verschoont, dan zijn er een 20-tal andere kindjes die op dat moment geen aandacht kunnen krijgen. Als er eentje in pampers is, ca va. Dan heb je een viertal keer 5 minuten werk per dag. Als je er vijf hebt, dan is dat al een uur dat aan luiers wordt besteed. En dan praten we niet over ongelukjes, die nooit op 5 minuten afgehandeld zijn. En ook niet over al die andere kindjes die natuurlijk ook hulp nodig hebben bij toiletbezoek. Denk broekjes uit en aan doen, denk billen vegen. Ik versta dat, dat het niet gemakkelijk is als leerkracht, als je merkt dat de verzorgende taken het grote deel van je opdracht worden.

Er was een mama die daarop reageerde op een blog, dat ze het wel geprobeerd heeft, maar dat de dochter niet zindelijk is en wel gestart is, en ze daarover geen schuldgevoel wil opgegoten krijgen. De Standaard publiceerde het stuk, en op zich is daar niks mis mee. Die mama mag natuurlijk vinden wat ze wil, en ik kan haar argumenten volgen.

Wat de Standaard ook deed, is experten aan het woord laten over de kwestie. Dat de kleuterschool ook over verzorgen gaat, niet alleen over leren. En ook die experten hebben gelijk. Want peuters hebben zorg nodig, net als alle kinderen trouwens. Maar wat de Standaard ook deed was in het groot koppen dat “Kleuterjuffen niet moeten zeuren”. Die titel is zo snijdend en zo tekenend voor hoe wij onze leerkrachten zien, dat mijn hart ervan bloedt.

De essentie dan. Mogen kinderen naar school als ze niet zindelijk zijn? Van mij wel. Schoolrijpheid hoeft niet noodzakelijk samen te vallen met zindelijkheid.
Mogen de kleuterleerkrachten opwerpen dat veel onzindelijke kinderen in de klas het werk moeilijk maakt? Van mij wel, zolang dat er geen maatregelen zijn die het voor leerkrachten draaglijk maken.

Want dit zijn de feiten: in crèches en dagverblijven moet er wettelijk een verzorger zijn per zeven tot tien aanwezige kinderen. Anders is het niet haalbaar, dat is algemeen aanvaard.
Een kleuterklas heeft, leert mijn ervaring, meestal tussen de 16 en 25 kleuters. En als een juf aangeeft dat het niet haalbaar is om die te verzorgen én dingen bij te leren, dan moet ze zo niet zeuren.

Ge zijt allemaal ongelooflijk lief, weet ge dat? De laatste week kreeg ik telefoons, berichtjes en een massa mailkes om te vragen waar kerygma was gebleven. Ik ben daar helemaal van aangedaan, hoe mijn virtueel erf blijkbaar gemist wordt. Zo aangedaan zelfs dat ik besloot om heel binnenkort het hele bloggebeuren eens Wat Ernstiger Te Nemen. (Ernstiger heeft altijd hoofdletters in mijn hoofd, sorry)

Binnenkort dus, maar nu ben ik vooral bezig met de wederopbouw van wat verwoest was door mijn voormalige hostingbedrijf. Laten we zeggen dat de doelstelling is: tegen dat ik tien jaar bezig ben, zal ik mijn leven beteren. Stay tuned.
Maar voorlopig zijn we terug. Schilderbuurman Thomas Roose voorzag mij, om dat te vieren, van een nieuwe header, een schilderij dat hij maakte geïnspireerd op de vorige madam. Ik ben mega vereerd, ziet dat van hier.
Verder zit er een massa posts in mijn hoofd. Ik kreeg een leuk cadeau, ik heb een tombola te doen en ik moet u nog zo veel vertellen zeg.

Maar u vraagt zich natuurlijk vooral af waar dit blog eigenlijk was gebleven. En meteen ook de site van mijn lief, Marie haar blog en de site van mijn reizende neef en zijn madam.
Wel, ik heb mij dat ook meer dan een week afgevraagd. Het is ook de vraag die ik meermaals, met variërend virtueel stemvolume en toenemende irritatie, heb gesteld aan de mensen van Dreamhost, waar ik sinds 2005 een stukje server huurde. Ik kan daar kort over zijn: ik weet het nog steeds niet. En ik betwijfel of zij het zelf weten, eigenlijk.
(more…)