Voor de halve finale is het beoordelingscomité hier ten huize ietwat uitgebreid. Behalve lief en uw reporter zitten ook Los Gringos hier bij ons op de bank, voor het gemak in twee gesplitst als vriendin M. en vriend J. .

Olé, er zijn coaches bijgekomen. Kwestie dat het gelijk idool kan zijn. En Yani van de “Heren maken de man is erbij”….

First: de strandjanet waar wij in de voorronde over zegden: “hij lijkt op Ricky Martin. Het liedje is nogal platjes. Te weinig passie en te weinig van Mi corazon om een goed Spaans nummer te zijn.
Maar Will Tura gelooft wel in hem, natuurlijk. Het zal dat zijn dat hem zo\’n beetje arrogant heeft gemaakt.”
Kortom: Jeason met Dame amor, dame vida. Hij is nog steeds arrogant en zijn ego is nog gegroeid.
vriendin M. : “ik heb het al niet zo voor mensen die zo ingestudeerd zwoel kijken.”
vriend J.: “kunt ge ook tegenstemmen smsen?”
lief: “het is wel een knappe madam, die danseres.” (ze heeft weinig aan, dat spreekt voor zich)

Eve Kempbell met Not Right is de volgende. Ik heb me net gerealiseerd dat haar naam een woordspeling is op haar heimat, want ze is van de kempen. Oh. my. god.
Ze is rockend, zegt ze. Ik blijf erbij dat het geen rock is.
Vriend J.: “Britney Spearsshit.”
Er worden ook vergelijkingen gemaakt met Joan Jett.
Ik denk niet dat er veel veranderd is aan haar liedje dankzij de coaches. Allez, ik merk alleszins geen verschil.
Ons eindoordeel is dat het een nogal drammerig liedje is. Dat steekt rap tegen é.
Yasmine heeft het over “agressief”, wat de heren uit ons gezelschap platsgentse uitdrukkingen over “Brugse Puurte” en “wel weten wat agressief is tons” ontlokt.

Els De Schepper is de volgende met “Als ik je morgen ergens tegenkom”. En ze probeert van humor te doen en dat pakt niet.
De bassist heeft nen rok aan, wat vriend J. laat zeggen:”Aardigen draaier”. Ik vind het saaier geworden nu, zo zonder haar exploderend haar en al die kleurkes.
J.: “Zo nen nest haar, maat.” Lief: “dat zijn extensions.” Soms zijn onze mannen bijna flairtrutten.

Tussendoor: mwoehaha. één van de leyersmeiskes noemt Jeason “Gayson”.

Afi is de vierde. Die met haar ongelooflijk veel been. Ze zingt “Not that beautiful”. Ze ziet er beter uit met dat wit kleedsken, maar van dat haar zijn we niet zeker. Vriendin M.: “Ze heeft een voordeel: Turkije, Griekenland, Malta,…ze gaan allemaal peinzen dat één van hun is en dan stemmen ze ervoor.”
Vriend J.:”Het is een beetje plagi-ouwijk van anastasia.” (ja, vriend J. wijzigt soms het einde van woorden in ouwijk. Wij weten ook niet waarom.)
Wij vonden het beter dan de eerste keer.
Johnny Logan zaagt over respect voor de ouderen, naar aanleiding van het intro-filmpje. Rukker. tssss.

Catherine is er ook bij.
Lief beweert veel respect te hebben voor paaldanseresjes. En ik vind wel van dat meiske dat ze altijd zo dom uit haar oogskes kijkt.
J. en M. hebben geen tv, zo blijkt. Ze vragen wie Pim is: haar broer?
Het liedje begint. Vriend J.: “Ace of Base” Vriendin M.:”Ze heeft chance dat ze schoon is é”
We moeten de mannen met rust laten, nu. Ze moeten zich op Catherine concentreren.
Het eindverdict is dat het wel wat saai is, somtijds.

Kaye Styles met Profile is de volgende. Dat is die van wie ze internationale faam beweren. Hij is nochtans niet bekend op Allmusic.com
De beginvideoclip is belachelijk.
Ik vind nog steeds dat het geen slecht idee zou zijn om dit te sturen. Er wordt hier geprotesteerd.
Vriendin M. zegt: “in zijn genre is het niet slecht” Vriend J.: “Spijtig dat het een schijtgenre is”.

Laatste kandidaat: Kate Ryan met Je t’adore. Ze ziet er nogal Moulin Rouge uit, nu.
Het is op en top songfestival. Classic.
Ik dacht eerst efkes dat die gast die rond haar danste wouter deprez is.
Ah ja, wat kunt ge daarover zeggen: het is een typisch liedje.

Vandaag op Kerygma: uw kinderdromen aan gruzelmenten, uw illusies op brute wijze stukgeslagen, uw tienermeisjeshart gebroken.

Toen wij klein waren keken wij naar Beverly Hills 90210. De ene helft van de meisjes had het voor Dylan, de andere helft voor Brandon.
Voor de dames die het voor Brandon hadden: die jongen ziet er nu zo uit.

Allemaal samen: GIE-JUW!

via MeisjeMeisje

Het is plagiaat-jaar voor iets é mensen. Mijn blog-voornemen van dit jaar, is net als Bruno per maand mijn filmpjes bij te houden. Ik doe het niet met sterretjes, wegens mijn te uiteenlopende filmsmaak en appels die nu eenmaal niet met peren te vergelijken vallen. Onder iedere film een korte beoordeling in een paar woorden dan maar.

Aflevering 1: de films van januari 2006.

1. Een Ander Zijn Geluk (Fien Troch)
Le conaisseur , van wiens smaak ik overigens zeer overtuigd ben, sprak er vol lof over op Gentblogt, indertijd. En de film won een aantal prijzen. Ik was dan ook vol verwachting voor deze eerste langspeelfilm van Fien Troch. Oh boy, viel dat even tegen. Ik vond “Een ander zijn geluk” langdradig bij momenten en op andere momenten te weinig uitgewerkt. Té fragmentarisch, té gekunsteld en té weinig losgekomen uit de Vlaamse klei. Sorry, Mr. Bollaert: Ik zal er waarschijnlijk té weinig van kennen.
=> Als hij op de lichtbak is, kunt ge eens kijken. Maar ik zou er geen huur voor DVD of cinematicket aan spenderen.

2. Ed Wood (Tim Burton)
Regie van Tim Burton: dat is altijd een goed teken, natuurlijk (Denk maar aan Edward Scissorhands en Sleepy Hollow). Zoals vaak speelt ook in deze Burton Jonny Depp de hoofdrol en ja, ook dat is meestal een heel goed teken. “When it came to making bad movies, Ed Wood was the best.”, zo stelt de film en dat is waarschijnlijk nog waar ook. Het jaren 50-sfeertje wordt perfect weergegeven in de manier van filmen en het acteren van de hoofdrolspelers. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik na anderhalf uur in slaap ben gevallen, maar dat kwam louter door vermoeidheid en niet omdat het een slechte film zou zijn.
=> Als het genre u ligt: een aanrader.

3. Love Actually (Richard Curtis)
Fijne feel good-movie van Richard Curtis, die we kennen van soortgelijke films zoals Bridget Jones’s Diary. Bij momenten zeer sterke humor, mooie one-liners en een leuk puzzelstukjeseffect als de vele verhaallijnen samenkomen.
=> Ideaal voor een een avondje licht entertainment.

4. Un longue dimanche de fiancelles. (Jean-Pierre Jeunet)
Jean-Pierre Jeunet maakt een nieuwe film met Audrey Tautou! Olé!
Het resultaat is minder dan Amelie, maar wel zeer de moeite. Bij momenten een beetje ingewikkeld, maar naar het eind toe zeer fascinerend.
=> Zeer te genieten.

5. Coyote Ugly (David McNally)
Absolute crap-film met een slecht scenario en vreselijke acteerprestaties. Maar zoals vriend J. het zegt: “als ze op dienen toog dansen is het wel cool en al” en dat is een zeer juiste observatie. Behalve de scenes in de bar: niets aan.
=> Wegzappen die handel. Tenzij u echt pas een lobotomie heeft gehad.

6. Moulin Rouge (Baz Luhrmann)
Niet de eerste keer voor mij, maar lief zag hem nog nooit, dus maar meegekeken. Het blijft bij momenten grappig, vaak romantisch en altijd theatraal en dramatisch. Een onmiskenbaar pluspunt is dat Nicole Kidman een wreed schoon madammeken is en Ewan McGreggor een knappe jongeman. Maar eigenlijk ben ik niet zo voor musicals, vrees ik.
=> onderhoudend en zeker niet slecht, op voorwaarde dat u op zijn tijd graag eens wat samenzang en -dans ziet.

7. Mr & Mrs Smith (Doug Liman)
Op de set van deze film begon het tussen de immer delicious Brad Pitt en ook al niet lelijke Angelina Jolie. Jennifer Aniston bleiten natuurlijk, but hey that’s life.
Maar laten we ons concentreren op de film zelve: die is spannend en onderhoudend. Leuk hoe pure actie wordt gemengd met de beslommeringen van een doorsnee huwelijk (lelijke gordijnen enzo..). En ik blijf erbij dat Pitt, ondanks zijn werk in grote blockbusters en commerciele producties, één van de betere acteurs van zijn generatie is.
=> Vonken op en naast het scherm. Meer moet dat niet zijn…

8. Birth (Jonathan Glazer)
Nog eentje met Nicole Kidman, maar voor één keer ziet ze er absoluut niet mooi uit, vond ik.
Een vrouw (rol van NK) rouwt al tien jaar om haar overleden man en raakt er aan de vooravond van haar tweede huwelijk van overtuigd dat een kleine jongen de reïncarnatie is van haar overleden echtgenoot.
Qua sfeer doet het wat denken aan de sixth sense. Het verhaal is heel mooi in beeld gebracht, en laat bij momenten een nogal wrange smaak achter. De mooiste dingen doen een beetje pijn.
Wij pedofilie-gevoelige Belgen, fronsen af en toe de wenkbrauwen en ook dat is al verdienstelijk, voor een film.
Mooie soundtrack ook. En Nicole Kidman doet dat goed.
=> Droevig maar schoon

9. 5×2 (François Ozon)
Al veel moois gezien van deze regisseur. Swimming Pool, Le temps qui reste,…
Zijn films zijn altijd mooi en traag, met een scherp kantje. Dat is bij 5×2 niet anders. Enorm genoten van deze film. En die vent is een klootzak. nah.
=> huren die DVD!

10. Sin City ( Frank Miller/Robert Rodriguez/Quentin Tarantino)
Hola Paola! Wat een goede film is me dat toch!
Hoe de beelden elkaar opvolgen als de prentjes van een comic. Hoe er met kleur wordt gewerkt (dat gele manneke is super). De onmiskenbare inbreng van de door mij vurig aanbeden Tarantino.
=> Loved it! Loved it! Loved it!

11. Finding Forrester (Gus Van Sant)
Het bekende verhaaltje: arme zwarte jongen uit de foute buurt heeft een bijzonder talentje en zal het gelukkig helemaal maken met de hulp van zonderlinge blanke man. Zonderlinge blanke man ziet door deze vriendschap opnieuw de mooie kant van het leven.
*zucht*
Van bijzondere vriendschappen en al.
*pinkt een traan weg*
Het erge aan dit soort cliché-verhaaltjes is dat het eigenlijk wel werkt. Ik weet wat er gaat komen, ik weet hoe het zal eindigen. En toch vind ik het “nen schone film”.
=> voor de originaliteit moet ge d’r niet naar kijken.

12. The Bourne Supremacy
Uitstekend vervolg op The Bourne Identity. Goed gemaakte actie-film met een leuk plot en een overdosis spanning. Een uitzonderlijk goeie sequel.
En Matt Damon is een lekker ding.
=> geschikt entertainment voor een spannende avond.

13. Comedian (Christian Charles)
Eentje in het kader van de bezigheden van lief. Research, als het ware.
Documentaire over Jerry Seinfeld die na zijn populaire sitcom terugkeert naar het theater. Een zeer fijne film die me eraan herinnerde waarom ik ook al weer zo zot was van JS, vroeger. Volgens lief ook met veel herkenbare dingen over optreden en try-outen. De andere (beginnende ) comedian, wiens naam ik nu al vergeten ben, is een arrogante kwal en dat heeft immens op mijn zenuwen gewerkt. Maar Chris Rock en Bill Cosby en Jay Lenno zijn dan weer super.
=> grappige documentaire als comedy in het interesseveld ligt.

14. American Splendor (Shari Springer Berman en Robert Pulcini)
Schitterende mix van fictie en documentaire over het leven van Harvey Pekar, de Amerikaanse anti-hero uit de stripreeks “American Splendor”. Harvey is een complex karakter: het ene moment heb je een grondige hekel aan hem, het andere moment vind je hem zo zielig dat je overloopt vanmedelijden.
Zijn misantropie en pessimisme zijn bijzonder herkenbaar.

15. Wonder Boys (Curtis Hanson)
Naar een roman van Michael Chabon, u weet wel: van “The Amazing Adventures of Kavalier & Clay” en het script van Spider Man 2.
Michael Douglas als het ietwat klotig en self-centered hoofdpersonage, een professor die al zeven jaar aan zijn tweede boek schrijft en ondertussen een fijn rommeltje heeft gemaakt van zijn leven. Katie Holmes (Mevr. Tom Cruise, tegenwoordig) doet het uitstekend in de bijrol van bewonderende studente en de andere twee nevenpersonages worden gespeeld door twee van mijn favoriete acteurs: Spiderman Tabey Maguire en notoir dope-head Robert Downey Jr.
De film is bij momenten grappig en op andere momenten immens droevig. En dat is een fijn contrast.
=> Een glimlach-film van het betere soort.

16. Raw (Robert Townsend)
Een stand-upfilm van de heer Murphy Eddy, die mij ondanks zijn degoutante purperen pakje zeer aangenaam verrast heeft. Een snelle en vlotte act, zeer scherp en met sterke imitaties
=> voor te lachen! Veel!

Ik zit bij mijn ouders thuis.
Ik tik op mijn nieuwe computer, die eindelijk is aangekomen (de eerste was gestolen…).
Het is een Dell Inspiron 6000.
Hij is zilvergrijs.
Hij is mooi.
Hij is rap (Pentium M 740 / 1.73GHz 2MB L2cache 533MHz FSB)
Hij heeft een prachtig LCD scherm.

Vanavond is lief niet thuis wegens repeteren. Maar ik vind dat precies niet zo erg meer, opeens.