mediagedoe

mediagedoe

Willy’s en Marjetten – Aflevering 5.

Cha ja, een vereniging die zich geen kloten aantrekt van dierenwelzijn.

en ook nog:

een format waarin we een wijf gaan proberen bang maken met een middelgroot landbouwwerktuig.

Een goede aflevering: constant behoorlijk grappig en een paar keer heel hard moeten lachen.

mediagedoe

Koen.

Daarnet kwam ik, terwijl ik een durum met kip aan het binnenstoppen was, op 1&70 terecht op de lichtbak. Ondanks het feit dat het hier om een behoorlijk slecht spelprogramma gaat op VTM en ik normaliter enkel naar Canvas kijk, bleef ik toch hangen. Het programma in kwestie wordt immers gepresenteerd door Koen Wauters en Koen Wauters, dat was mijn tweede grote liefde.

Mijn eerste grote liefde was Patrick Swayze in Dirty Dancing en hoewel ik dat nu niet goed meer begrijp, vind ik het nogal altijd beter dan bij vriendin H., wiens eerste grote liefde MacGyver was. Ze droomde altijd dat hij haar zou bevrijden en al. Dan vond ik leren dansen een stuk interessanter. Ik zat dan ook op ballet in die tijd.

Maar alla. Koen Wauters dus. Ik was daar, zoals 95 procent van de meisjes die 12 waren in 1989, stekezot van in den tijd. Zoals hij daar helemaal zwoel in de camera stond te staren tijdens Domino en Daar gaat ze. Fantastisch. Helemaal emotioneel werd ik van Wil niet dat je weggaat en ik mocht me graag inbeelden dat Alleen met jou alleen voor mij werd gezongen. *zucht*
Ik ga de genante verhalen over knipselmappen en posters en bepaalde jongens die even grote fan waren en ook een knipselmap hadden beperken alhier.

Nu ben ik een jaar of vijf geleden twee jaar na elkaar naar het sportpaleis geweest voor hun kerstoptreden. Het eerste jaar uit nostalgie, het tweede jaar omdat ik gratis kaarten had.
Daarnet bedacht ik dat het wijs was, die optredens. En ook al is dat niet goed voor mijn street credibility maar ik zou gelijk dit jaar nog eens zou durven gaan, eigenlijk. Klijn? Neef S.? Iemand?

En kijk: een fragmentje van een sportpaleis-concert.

mediagedoe

Willy’s en Marjetten.

Och, ik weet het: ik ben niet objectief, but who gives a fuck. Ik vond het fantastisch wijs!

Willy’s en Marjetten
(terminologie die ze trouwens te danken hebben aan David van De La Vega) brengt bijzonder Oost-Vlaamse humor. Alleen al de zinsconstructies en de uitdrukkingen deden mij ongelooflijk hard lachen. Voeg daarbij: zeer hoge grapdichtheid, fijne absurde humor en voila: ik ben verkocht.

Ze hebben dat goed gedaan, ons Neveneffecten