13.30h
Anderhalf uur geleden zijn we hier aangekomen, na een rustige rit van 2 uur. Geen file, aangenaam kunnen doorrijden: zoals het hoort dus.
Het Nieuwe Luxor is behoorlijk imposant en het is wel eens wijs om te zien op hoeveel luxe (luxor, heeft u hem?) de artiesten hier kunnen rekenen. Zo ook lief en ikzelve, vandaag. We hebben een aparte kleedkamer, met frigo, douche, toilet, spiegels, een televisie en een sofa. Het enige dat ik wat mis is draadloos internet (het is er wel, maar het is beveiligd met een paswoord dat ik niet heb. Tsk.), maar dat zal wel mijn kleine afwijking zijn.
Verder is er echt wel aan alles gedacht: er is een mandje sinterklaassnoep, er was een cadeautje voor lief (een lichtgevende kikker), een chocolade letter H, een T-shirt van cameretten en er lagen twee zeer attente kaartjes te wachten: eentje van het luxor zelf en eentje van de organisatie, allebei met good-luck-wishes. Ook joost, presentator van de voorrondes en fijn mens tout court had een boek en een kaart mee.
Allemaal heel aangenaam. En attent.
Lief heeft ondertussen al even door het licht gelopen met de techniekers, en we hebben geluncht. Nu wachten we op de soundcheck, en kijken ondertussen op onze lichtbak naar de soundcheck van de andere mensen. En ondertussen heb ik al een paar taken verbeterd, hoewel dat niet echt wil vlotten.
14h
Ik heb net mijn eerste spel patience op de computer helemaal uitgespeeld. Een omen?
15.15h
De soundcheck is gebeurd en dat betekent dat ik voor het eerst de zaal heb gezien. Ik heb gezegd tegen lief: \”bwaoh, ik had het groter verwacht\”, maar eerlijk gezegd was ik behoorlijk onder de indruk.
Ik doe dat de laatste dagen wel meer: proberen de toestand ietwat te minimaliseren om zo zijn zenuwen in bedwang te houden \”ge had gezegd: halve finale, dus eigenlijk is alles al bereikt nu. Wat nu komt is extra, lief\” en \”probeer er vooral van te genieten: niet iedereen krijgt de kans om voor 1500 man te spelen. Dat is eigenlijk al een mooie prijs\”. Bullshit eigenlijk: het is belangrijk en hij moet scoren. mwoehaha.
De soundcheck is goed verlopen en als je achteraan in de zaal zit is henk maar heel klein, op het podium. Vreemd hoor.
Ik begin ondertussen een beetje stress te krijgen.
15.30h
Eigenlijk is dat toch erg: heb ik jaren geleden beslist dat stress niet mijn ding is en dat ik hou van rust, ben ik nu samen met iemand die een beroep heeft dat mij het meeste stress ooit bezorgd. Way to make choices, i.
17.00h
Er komen telefoontjes binnen, mensen bellen om succes te wensen en sturen smsjes. Nog 3 uur en de show begint, nog 4h15 minuten en het is aan mijn lief.
Het taken verbeteren lukt niet goed, kletsen met de andere kandidaten wel.
19.00h
Net even naar de mama en de papa gebeld. En Peter, Lien, Michel en Sandra zijn ondertussen ook aangekomen. Ze zijn niet de enige Belgen die voor mijn lief afkomen: ook Begijn (winnaar vorig jaar), Gili (halve finale vorige jaar), de ouders en zus van henk en de gringos zijn er. Verder nog Filip en Tim van Ter Bescherming van de Jeugd.
Met mij erbij maakt dat 15 supporters.
Daarnet vroeg ik aan Noël en Uraja hoeveel mensen er voor hen kwamen en ze antwoordden: “bwof. honderd? Misschien honderdvijftig?”
ieuw.
19.45h
Net zijn de zeer sympathieke meneren van Cabaret Zinloos even langs geweest voor succes. En ik zie aan lief dat hij er zin in heeft. Wim H. doet van peptalkjes (toont dat ge nen Belg zijt! Dat ge straks de grens nog overmoogt!). Tijd om naar de zaal te gaan. En een uur lang duizend keer dood te gaan.