Deze ochtend was het om negen uur al koekenbak, hier aan de ontbijttafel. De kat spinnend op schoot, kop koffie half leeg en een jongen uit schaarbeek zachtjes op de achtergrond. En opeens een vol gemoed, dankzij een artikel in De Morgen over partners van mensen die dement worden. Verpletterend moet dat zijn, iemand waar ge dertig, veertig, vijftig jaar lang op hebt kunnen steunen opeens zien vervagen tot een schaduw van zichzelf. En dan al alleen zijn, terwijl ge theoretisch gezien nog niet alleen zijt.
Ik mag er niet aan denken.
Hij stuurt een sms dat het nog wel een half uurtje duurt, daar in de hoofdstad. Dat geeft niet: ik kan overal veel beter tegen nu het officieel ook vakantie is. Uren en tijd, het doet er niet meer zo toe.
Er is eindelijk rust in mijn hoofd, sinds deze middag. Ik heb nog een gesprek gehad op school, er komen woensdag mensen solliciteren voor mijn vervanging en mijn tweede zits zitten in enveloppen in de kluis van school.
Er zou nog een vergadering komen, woensdag, maar die is nu uitgesteld tot augustus. Post-baby-tijdperk, dus geen engagementen van mijnentwege.
Rust ook in huis, ondertussen. Lief en mijn papa hebben het rommelhok tot echte berging omgetoverd dit weekend, ik ben haast door de papierwinkel heen, lien liet weten dat het wiegje terug is uit grimbergen, de adressenlijst is haast volledig en net kwam er een mailtje van de drukker dat er morgen een proefdrukje van de kaartjes mag afgehaald worden. Alles valt in zijn plooi.
Nog minder dan twee weken en het zijn Gentse Feesten. Tot dan is het plan een beetje aanrommelen in huis en veel slapen. En tijdens de feesten zelf zal er ergens een strandstoel staan met mijn naam erop, daar kunt u vanop aan. Ik zeg niet waar, de locatie wordt traditiegetrouw doodgezwegen wegens anders te veel volk. Goede gentenaars hebben maar een half woord nodig, inderdaad.
En met u? Alles in orde ondertussen?
Dat van die loodjes, dat is dus geen zever, waarde lezer. Zowel zwangerschapsgewijs als schooljaarsgewijs valt het hier tegenwoordig eerder tegen dan mee. De laatste week school, en zoals elk jaar is het een week te veel. En de laatste maand zwanger: er zijn leutiger dingen.
Zoals.
a. enkels hebben met duidelijke contouren
b. langer dan 45 minuten na elkaar kunnen slapen
c. dingen van de grond kunnen oprapen zonder de angst te kantelen en nooit meer recht te kunnen. Tot iemand u vindt, uren later, geheel gedehydrateerd want ik weet niet of u het al gemerkt heeft maar HET IS DUS POKKEWARM.
Over dat warm zijn gesproken: het is dan wel geweest, zeg ik. Ik stel voor dat we doen zoals alle andere zomers hier in België: eens een dagske wat beter, maar dan hopla weer rond de 20 graden en af en toe een verfrissend buitje. Dat is namelijk al jaren zo. Jaren zoals in: al die jaren waarin ik niet op reis kon door verbouwingen en vooral: al die jaren waarin ik NIET HOOGZWANGER WAS.
Remind me of volgende keer een beetje uit te rekenen zodat ik in maart ofzo kan bevallen, wilt u?
U heeft meningen genoeg gehoord over de gebeurtenissen van gisteren, ongetwijfeld. Onder andere van politici die zeggen nu nog geen analyses te maken maar eerst rustig de cijfers te bekijken. Van politici die beweren dat hun verlies eigenlijk ook een overwinning is, want de rechterzijde heeft zege gevierd en daar moeten zij zonodig credit voor krijgen. Van politici die overwinningen claimen en dat saai blijken te kunnen doen. Inderdaad: zelfs de vreugde van de voorzitster bleek kleurloos te zijn. Maar wel betrouwbaar, zegt u nu waarschijnlijk.
Ik ben niet gelukkig met de uitslag, neen. Het lijkt alsof ik in een ander Vlaanderen woon dan de meerderheid van u (en als ik naar de Gentse uitslag kijk, dan zou dat ook wel eens zo kunnen zijn…). Splitsingen irriteren me eerder dan ze me interesseren, en in de kleur die Vlaanderen gisteren heeft gekozen wordt er teveel muilen getrokken naar mijn gevoel. Ik heb het niet voor al dat gepezeweef en gekonkelfoes. Ik heb het niet voor partijen die de scheiding der machten niet respecteren, die altijd voorzichtig zijn en nooit gepassioneerd, die weigeren toekomstgericht te denken. Maar u heeft gekozen, en zo zal het zijn. Dus uw kerncentrales zullen openblijven, de verzuiling in uw onderwijs zal versterken en u zult de komende jaren uw vuist kunnen ballen en Vlaamse Leeuwen kunnen zingen. Zo heeft u gekozen, zo zal het zijn.
Aan de andere kant zijn er ook een paar dingen die me gelukkig maken: dat die gasten die de hoofddoek nu ook op straat willen verbieden eindelijk klop krijgen. Dat mijn stad nog steeds progressief is en een beetje tegendraads heeft gestemd.
We kunnen alleen maar hopen dat de terugval van het VB, zoals vorige verkiezingen aangekondigd in onze stad en nu doorgezet in heel Vlaanderen, een voorbode is: dat bij de volgende verkiezingen ook de rest van Vlaanderen wat roder, groener of zelfs blauwer zal kleuren.
En onderwijl probeer ik deze rit uit te zitten. Want dat ik in hetzelfde Vlaanderen als u woon, impliceert dat uw keuzes ook mijn leven bepalen. Alweer een beangstigende gedachte op maandagochtend.
Ik loop er al maanden over te piekeren, over hoe ik zou stemmen. En sinds vandaag ben ik eruit.
stap 1: europa
Ik stem altijd hetzelfde voor Europa. En altijd een voorkeurstem voor dezelfde meneer, omdat het al jaren een hardwerkende meneer en ik ervan overtuigd ben dat er in het Europees parlement groene stemmen nodig zijn. Dus dat was snel uitgemaakt.
stap 2: eliminatie voor Vlaanderen
In Vlaanderen kan ik niet op mensen stemmen, wegens er zijn weinig mensen die me aanspreken. Partijen dus, en dan begint de eliminatie. Ik stem niet op partijen waarvan ik denk dat ze de kiesdrempel niet halen. Ik stem niet op extreem-rechts, noch extreem-links. Ik stem niet op partijen van roepers en ik stem niet op partijen die te veel één focus hebben: een partij moet een totaalpakket hebben. Blijven over: 4 opties.
stap 3: focuspunt kiezen
Ik heb lang nagedacht over wat ik het belangrijkste vind in een programma. Conclusie: vanalles. En spijtig genoeg zit er in elk programma wel iets dat me niet ligt, en iets dat me heel erg aanstaat. En sommige dingen vind ik goede ideeën, maar vaak heb ik er geen idee van of het haalbaar is. En of ik het volledige plaatje zie.
Ik heb dus het punt gekozen waar ikzelf het meest over weet en wel een gefundeerde mening over heb en dat is onderwijs.
stap 4: programma’s lezen
van de vier overblijvers heb ik het onderdeel “onderwijs” gelezen. Er is er geen enkel bij dat ik zelf zo zou schrijven, maar er zijn er twee die duidelijk nauw aansluiten bij mijn ideeën. En daarvan heb ik er uiteindelijk één gekozen die net iets meer aansluit.
Nu nog de lijst bekijken wie een voorkeursstem krijgt, en we zijn er klaar voor. En u? Bent u er al uit?