Het was gisteren precies 30 jaar.
Het brengt beelden terug van meer dan 15 jaar geleden ook. Klijn en ikzelve allebei met zwarte sjaalkes en immer gekweld door ons jonge leven. We go way back, Ian and us.
En nog steeds kiekenvlees, na al die jaren.
Oh ja, Madame ZsaZsa. Ik heb mijn eerste communie gedaan. Devoot en met volle overtuiging, nog wel, getuige onderstaand beeld. It all went downhill from there, zoveel is duidelijk.
(onderaan rechts: dat is touche, voor de kenners) (more…)
– stond ik op om 20 na zeven, ten gevolge van de geen-uitzonderingsregel(*) hier ten huize.
– werd ik behoorlijk vrolijk wakker, de avond voordien nog in gedachten.
– kwam ik na een douche ergens die voormiddag naar beneden om aldaar aan te treffen: een versierde stoel, een baby die versierde stoelen helemaal te gek vindt, en een pak cadeautjes van zowel de dochter als de vader van de dochter.
– deed ik een fantastische middagdut, simultaan met de baby.
– vierde ik mama, schoonmama en de grootmoeders.
– nam ik deze avond toch nog even een foto van het knutselwerk dat mira op de creche gemaakt had.
En u? heeft u een fijne moederkesdag gehad?
(*) wij staan elk om beurt op. no matter wie er de avond voordien laat heeft moeten werken of wie moe is, of of of.
Al twee weken duurt het nu, dat uitmesten van de kleerkast: sorteren wat past, wat niet past en wegmag, wat niet past en kleurrijk genoeg is voor de verkleedkoffer,…
Voorlopig kunnen we al twee conclusies trekken:
1. the little black dress is wel degelijk de basis van elke evenwichtige garderobe. Vandaar dat ik er blijkbaar acht heb.
2. het aantal joggingbroeken en pyjama-bottoms in uw kleerkast stijgt schrikbarend hard als ge een baby hebt. En op allemaal zitten groentenpap-vlekken die er nooit meer uitgaan.