Wanneer weet je dat je nog steeds niet klaar bent voor een rustig leven?

Als je, na een weekend thuisblijven en voor de lichtbak hangen, op maandag al verlangt naar café-nachten en doorzakken.

Pijn.
Veel werk.
Pijn.

In tegenstelling tot een doorsnee maandag: perfect uitgerust. Kan ook niet anders, aangezien ik dit weekend niet uitgeweest ben en zo’n 11 uur per nacht heb geslapen. Of: de voordelen van een pijnlijke rug.

Vrijdag mezelf laten mishandelen bij de osteopaat en bijgevolg vrijdag en zaterdag extra veel pijn gehad. Blijkbaar moet het toch altijd eerst nog wat slechter worden voor het beter gaat.
Vandaag mogen we echter niet klagen, meneer. Naar behoren geslapen (“slechts” een vijftal keer wakker geworden) en alles voelt net iets beweeglijker aan vandaag. Ik vertrouw het zaakje echter nog niet volledig en plan dus nog veel te rusten op deze zondag.
En als het morgen niet beter is dan bel ik de onvolprezen Dokter Praet voor een spuitje vol cortizone. Whiiiii….

Het is weer om zeep. i. verzamelt foto’s en scans en haast zich naar de osteopaat. Toemme toch, ik moet wel binnen zes weken een rugzak kunnen sjouwen é.

Toemme.