Het is hier sinds gister behoorlijk stil, vindt u niet? Dat komt omdat het leven me een beetje ingehaald heeft, de laatste dagen. Hoe brandend mijn verlangen naar de lente ook was, toch is het even aanpassen nu het zover is. Lente, en vooral daglicht, geeft me meer energie. Opeens bel ik dus mensen op, kook ik voor vrienden, ga ik op café en uit eten. In de week. How naughty. Mijn statement van een tijd geleden bleek dus louter een tekort aan zonlicht te zijn: ik ben helemaal niet oud en volwassen aan het worden, ik had gewoon even een vrieskou-dipje. Maar daar zijn we nu weer helemaal overheen. Energie!

Gisteren gekookt voor Lief en neef S., vanavond uit eten met vriend B., morgen eten bij de mama en de papa en daarna op café. Vrijdag begint het legendarische 48-uren weekend in mijn jeugdhuis-van-vroeger, zaterdag is er voetbal (AA-Gent – Brugge), zondag comedy night in de charlatan en maandag zijn we weg naar Barcelona. Olé!

Al die activiteiten kosten me opeens veel minder energie dan pakweg een week geleden, toen ik al moe werd als ik een dergelijk lijstje zag staan.
Het enige probleem is dat straatlopen impliceert dat ik minder achter de pc vertoef. En dus wordt het hier waarschijnlijk zomers lui, de komende weken.

*Zucht*
Ik zou beter eens uit mijn nest komen, zekers?
Ben een beetje teleurgesteld dat de zon niet schijnt, vandaag. Eerst beloven dat het lente wordt en dan opeens: patat, bewolkt.
Er moeten boodschappen gedaan.
En er is een afspraak met een journalist.
En er moet huiswerk begeleid worden.
En ik moet internet gaan kopen naar de internetwinkel.
En de was moet in de kasten gelegd.
En ik wil gaan zwemmen.
En onder de zonnebank aangezien de echte zon blijkbaar kapot is.
En ik moet twee verslagen schrijven voor het werk.
En een twintig taken verbeteren.

*zucht*

Gelukkig heb ik eerst nog recht op koffie en brood.

Aangezien ik in discussie ga over het gebruik van labels die men rokers opkleeft, kan ik maar beter ook even mijn mening over de kern van de zaak geven. Als ex-roker (bijna drie maand, inderdaad) kan ik bevestigen dat roken vies is. Als geoefend caféhanger kan ik bevestigen dat passief meeroken mijn luchtwegen op een onaangename manier prikkelt: de dag na een avond uit heb ik steevast een vuil hoestje.
Maar! Ik geloof niet dat het maatschappelijk draagvlak voor een rookverbod op café zo groot is als men doorgaans beweert. Eigenlijk zou je de vraag moeten stellen aan de mensen die *effectief* op café gaan. En dat zijn er veel minder dan dat er stemmers zijn.

Eigenlijk is het simpel: laat de keuze aan de café-baas. Geef een beloningspremie/aanmoediging aan café’s die rookvrij zijn, om de uitbaters over de streep te trekken. En dan zullen we het wel zien é, of er vraag is naar rookvrije cafeetjes. En of dat volk trekt.
Simple comme bonjour.

(en ja, u leest het goed: i. verkondigt zowaar een liberaal standpunt. De wonderen zijn de wereld nog niet uit)

Ha! Vrienden die moeten werken op zaterdag: niets dan goeds komt daarvan. Vriend J. werkt sinds een week opnieuw als kok, wat betekent dat zaterdag voor hem een drukke dag is. Wij waren gisteren met hem en zijn vrouw M. uit en bijgevolg op een zeer treffelijk uur thuis: halvertwee lag ik in dromenland. Dat heeft aangename bijwerkingen: deze ochtend om elf uur fris als een hoentje opgestaan en een heleboel boodschappen en familiebezoekjes afgewerkt: naar izegem, naar delhaize, naar zijn ouders, naar mijn ouders. Een bijzonder productieve dag dus.

Ik ben wat een doorsnee dertiger aan het worden maat.