En al

En al

i. is eigenlijk een beetje een bridget jones.

Of hoe Kerygma definitief een online chick lit werd.

Het is onderhand wel duidelijk: mijn stop-eens-met-roken-project is duidelijk een succes te noemen. Ik heb de kaap van drie maand overschreden (*gejuich*) en kan met de hand op mijn hart zeggen dat ik nog slechts zelden zin heb ik een sigaret (*the crowd goes wild*).
Bijwerking van het stoppen met roken is echter dat ik een beetje zwaarder geworden ben (*Boe-geroep*). Dat is de logica zelve: ik had mezelf toegelaten om drie maand lang geen aandacht te besteden aan gewicht, wegens alle energie nodig om van de nicotine af te geraken. Taart en snoep en chips en cola en popcorn en ijsjes werden dan ook met kruiwagens tegelijk aangevoerd toe onzent. Nu deze sperperiode echter achter de rug is, is de kogel door de kerk en de teerling geworpen: sinds vandaag is i. op dieet. Zowaar een nieuw projectje, inderdaad.

Waarschijnlijk krijgt u dus de komende weken heel veel te lezen over gezond eten en honger en kilo’s die smelten als sneeuw voor de zon. En ik zal zagen en ambetant doen en mensen uitschelden zonder werkelijk gegronde reden, bijvoorbeeld alleen maar omdat ge sletje van de week zijt in tetteneiland (Rowena! Ge zijt een kalf, kind!) of omdat ge nen degoutante mens zijt (Tom! Laat Katie toch roepen als ze wilt!).

Spannend dat dat hier gaat zijn, maat.

En al

Ring of fire.

Santa Boogie is niet alleen de meest swingende kat van heel Sluizeken-Ham, hij is ook bijzonder nieuwgierig.
Gisterenavond was ik dinges aan ‘t maken voor bij de boterhammen. Een salade caprese, een beetje verse tonijnsla en een kommetje zelfgemaakte eiersalade. Voor dat laatste had ik dus een eitje gekookt en toen ik de kom van het vuur haalde om het ei te laten schrikken onder koud water, hoorde ik een ijselijk gejank en zag uit mijn ooghoek een zwart-wit-gevlekt beestje van het vuur wegspringen.

Onze kat heeft bij deze proefondervindelijk mogen leren dat (a) een elektrisch vuur warm blijft ook nadat het uitgeschakeld is en dat (b) nieuwsgierigheid niet altijd zo interessant is voor een poezebeest.

De haartjes rond zijn pootkussentjes zijn helemaal verschroeid en hij mankt een beetje. We hebben wel zijn poot een kwartier onder stromend koud water gehouden, want Santa Boogie natuurlijk helemaal een feest vond.

En al vriendjes

And so it goes.

Eerst is er vreugde, en dan zijn er onbeantwoorde telefoontjes. Vervolgens zijt ge een beetje op uw ongemak en uw vriendin en uw lief lachen u een beetje uit: ge hebt altijd te veel zorgen, gij.
Na een sms met onrustwekkend nieuws, slepen de uren zich voort. Ge loopt in de stad en koopt nieuwe kleren, maar ge zoudt het allemaal weergeven als alles in orde zou zijn daardoor. En ge zit op een terras en drinkt nen koffie, maar ondertussen kijkt ge iedere vijf seconden naar uwen gsm, als om hem te bezweren goed nieuws te melden.
Ge gaat ook naar het optreden van uw lief ‘s avonds, maar tegen dat het goed en wel begonnen is hebt ge hoofdpijn en is uw nek een beetjen verkrampt van de spanning. Hij doet het goed, maar ge lacht niet van harte. Er zitten te veel mogelijk scenario’s in uw hoofd en ge kunt niet anders doen dan peinzen en ze één voor één overlopen, telkens overnieuw.

Als ge na het optreden uw gsm aanlegt, hebt ge eindelijk een berichtje. En in dat berichtje staat goed nieuws. Het is en het komt in orde. Het is en het komt in orde, allemaal.
Ge zijt blij, ge zijt opgelucht en morgen kunt ge op bezoek in kamer 214.

Het leven kan soms schoon zijn.

En al Ja!

Goeie mensen.

Ik vertelde een tijd geleden al over de trukendoos en over Lieven (Gili) en Annick, en hoe dat fijne mensen zijn.
Nu zijn Gili en Annick niet alleen fijne mensen, maar ook *goeie* mensen. Al zes jaar organiseren zij de comedy marathon voor de rioolkinderen uit Roemenië, want een vriendin van hen die helpt die gastjes aldaar. Gili en Annick zijn graag geziene mensen, dus gaat de helft van grappig Vlaanderen daar gratis optreden voor het goede doel en komt de helft van Westvlaanderen kijken.

Eerst was het in hun eigen Trukendoos-zaaltje om doen, maar wegens immens succes sinds een paar jaar in de stadsschouwburg in Kortrijk. Dit jaar waren de kaarten na twee uur uitverkocht en werd er een extra dag ingelegd, die ook uitverkocht is. Fijn is dat.
Gisteren dus naar Kortrijk getrokken, voor de eerste avond. Een uitverkochte stadsschouwburg (900 man is dat, denk ik), een fantastische sfeer in de zaal en vier uur comedy zorgden voor een geslaagde avond. Bovendien was het ook achter het podium bijzonder sfeervol: Annick had quiche gemaakt en cake gebakken, er was bier en wijn en een groot deel van de vrouwen en vriendinnen waren ook meegekomen. Het was precies een familiefeest, maar dan met niet één maar 12 nonkels onnozelaars.

Volgend jaar komt er weer eentje, en dan moet u echt een keer kaarten bestellen. Het is de moeite.

En al

Stil.

Neenneen, ik ben niet stil.
Ik ben gewoon een beetje druk bezig en al.
Bureau uitmesten en tussendoor nadenken over examens. Ik denk dat het die hernieuwde energie is die samenhangt met de vakantie.

Maar het zal wel weer overgaan, binnenkort. Geef me nog een paar dagen en ik ben weer mijn eigen apathische en computerende zelf.