Ge weet wel, van die dagen. Dat het ‘s morgens nog donkert als ge opstaat en naar uw werk rijdt. En dat het ‘s avonds weer schemert als ge naar huis komt. Zo van die dagen die ge doorgebracht hebt in een klaslokaal (of een bureau) waar geen licht binnenkan. Zodat ge dus gans den dag geen dag hebt gezien.
Dat is aardig. Het is gelijk dat ge nen dag hebt overgeslaan. Gelijk ofdat het leven aan u is voorbijgeschoven en dat ge juist te laat waart om op te kijken. Zoef. Weg. ‘t Is weer avond.

De avonden aan het begin van de herfst, die smaken altijd een beetje naar eenzaamheid, ook als ge niet eens alleen zijt. Maar als ge alleen zijt nog een beetje meer, dat wel. Ik zwelg altijd in melancholie op zo’n avond. Ik heb daar zelfs een beetje deugd van, eigenlijk.
En ge moet u daar in stellen, jaja, ik weet het. Maar vandaag doe ik de gordijnen dicht en ga ik een boekje lezen. nah.

Lief en ik zijn allebei een beetje ziek. Niet zo erg hoor, wat keelpijn, hoofpijn, verstopte neus en prikkende ogen. Dat we allebei dezelfde symptomen hebben, maakt ons uitstekende onderzoeksmateriaal voor de verschillende omgang met ziekte van mannen en vrouwen.

Het eerste onderzoeksresultaat is ondertussen binnen:
Ik heb meer koorts, lief heeft *veel* meer pijn.

Vanavond vroeg een jongedame aan mij en Lien: “En, wat vonden jullie van de film?” Wij antwoordden dat we het best ok vonden en informeerden naar haar mening, beleefd als we zijn. Het viel me op de Lien op ietwat lachende toon vroeg of de juffrouw het boek had gelezen maar ikzelf was vooral bezig met scannen in mijn hoofd in *welke* klas deze studente zat. Het meiske kwam me namelijk bekend voor. Jong, vaag bekend en begin academiejaar betekent meestal: student die ik nog niet bij naam ken.
Niks van dat alles, bleek achteraf: het kind in kwestie was Joke Vandevelde. Olé. Vandaar Lien haar lachend informeren naar de literaire gewoontes van mejuffer.

Anyway. Star Struck. Het is mij volledig vreemd, vrees ik. Vooral omdat ik de BVs in kwestie meestal gewoon niet herken. Joke van de fukkin velde zeg.

(Vanavond trouwens ook tegen een ex-klasgenote eruit geflapt:“Aha, dag J. Alles goed? Ik hoor van mijn mama dadde gij tegenwoordig in de boekskes staat. Dat is gemakkelijk é, zo kunnen we dat allemaal een beetje volgen hoe dat zit daar bij ulder.” Lachen hoor.)