Naar het schijnt ben ik mijn rock ‘n roll helegans kwijt. There you have it. En het is van uw vriendin dat ge het moet horen natuurlijk. Aanleiding van deze stelling was het papieren zakdoekje dat ik omstreeks middernacht uit mijn tas opdiepte en waarmee ik mijn plaats aan de beestenmarkt-toog afdroogde. Want die was nat, wegens geen bierviltjes en overlopend bier. U kent het vast.

Het schijnt dat dat totaal onhip en zeer moederlijk is: kuisen op café. Ik vind natte ellebogen persoonlijk nog minder rock’n roll, but maybe it’s just me.

Het ging daarnet over de zin van vreselijke dingen op de fight club lijst. En toen met een schok, het besef dat het meest zinloze dat ik in die optiek ooit heb meegemaakt, al drie jaar geleden is.

Ik ril.