De laatste 24 uur werd er hier gevaccineerd dat het een lieve lust was: lief en ikzelve kregen gister een portie griep door de aderen gejaagd, Mira ging vandaag naar kind en gezin voor twee spuitjes en een mondvaccin. Het spreekt voor zich dat ze de hele bevrijdingslaan bij elkaar heeft gekeeld. En dat ik vanavond voor haar bad behoorlijk ontroerd was door de twee aandoenlijke plakkerkes. Eentje op elke babydikke bil.

Ze reageert zoals in de boekskes staat: koorts (38 daarnet), slecht drinken, moe en huilenhuilenhuilen. Benieuwd wat het vandenacht gaat geven.

Wat niet in de boekskes staat: dat uw kind na een suppooke opeens kan rollen van buik naar rug. Leve perdolan!

Weetnog, die keer dat ze opeens bij de dokter haar hoofd kon opheffen? Nu doet ze het thuis ook. En ze kijkt goddelijk ernstig als ze probeert, want het kost pokkeveel moeite, blijkbaar. Nekspieren, laten we er allemaal even bij stilstaan dat we ze niet zomaar hebben gekregen.

Vorige week kwam lief ‘s ochtends beneden met de baby en hij had haar een propere outfit aangetrokken: een blauwe body met lange mouwen, een oranje en groen pakje met hartjes en gele kousen met sterren. Ze zag eruit als een mini-clown, weggelopen uit één of andere behoorlijk marginaal circus.

Toen ik een verklaring eiste voor haar nogal exuberante outfit, legde hij uit dat ze zelf had gekozen: hij had kleertjes voor haar gehouden en als ze kraaide en lachte had hij geconcludeerd dat ze dat wilde aandoen.

Op mijn to-do lijst: een gesprek met hem over bewustzijn van twee maand oude baby’s en een gesprek met mijn dochter over combinaties van kleuren. We komen er ten gepaste tijd op terug, dat is evident.

En ze zijn verdomd fascinerend.

(more…)