Hold your buttons and look at the sky
Someone will fix things if you let your face dry
Keep your face near the earth and your heart beat high
And you may transcend the bad news

Bonnie “Prince” Billy

Die mens is dus absoluut fantastisch. Menig nachtelijke rit op de autostrades worden ondersteund door zijn bloedmooie nummers. Zoals dat waaruit de zinnetjes hierboven komen, No Bad News, vanop The Letting Go. The Letting Go is trouwens een verschrikkelijk mooie plaat, die iedereen op zijn CD-rek, iPod of computer zou moeten hebben. Moeten er nog tips zijn?

Woensdag is een fantastische dag, besefte ik net nog maar eens.
Woensdag is namelijk de dag dat ons Natalya langskomt en als een kazachstaanse wervelwind door ons huis raast. En kazachstaanse wervelwind is een compliment, jawel.

Ons huis is merkbaar groter dan ons vorige, en het ligt ook veel vuiler want wij zijn aan het prusten en verbouwen weetwel. Dust galore, yes indeed.
Bovendien is het geen eenvoudig huis: er zijn producten voor de gewone vloeren, producten voor de houten vloeren, producten voor het parket. Enzovoort enzoverder.
En toch slaagt ze er in om op vier uur tijd een propvolle mand strijk weg te werken; de badkamer, slaapkamer, bureau, keuken, living, gang en het toilet te poetsen; én dan ook nog eens alle ramen van de benedenverdieping te doen. Als ik dat soort werk doe, ben ik twee dagen bezig.

Het is een zalig gevoel als alles zo proper is als nu. En het is een nog zaliger gevoel dat ik daar, het tekenen van de dienstencheques niet meegerekend, niets heb moeten toe bijdragen.

Deze middag bij het verlaten van de autokeuring had ik de slappe lach, inderdaad. En dat was niet de eerste keer vandaag. De eerste keer was deze ochtend in de auto met deze reclame.