Alles van waarde is weerloos
leutigheid
Over dit hier kan ik behoorlijk kort zijn. Ik vind hem altijd goed, maar soms heerst mijn lief bijzonder hard. En dit was één van die keren. Niet dat het perfect was, maar het was de aller-allereerste try-out van de nieuwe voorstelling en ik was eigenlijk best onder de indruk. En ik ben niet vaak onder de indruk, neemt u dat van mij aan.
Splinternieuw materiaal, en er boenk op jong.
Als het hier de laatste dagen stil was, dan komt dat omdat hij terug is (ja, hij was weg. En die post van tevoren was op mijn verzoek in concept gezet, wegens ik heb niet graag dat heel de wereld weet dat ik alleen zit.).
En het klinkt misschien stom, maar die zeeklassen, dat zijn de langste vier dagen van het jaar voor mij. En joepie, dat is weer achter de rug voor twaalf maanden. Hoera!
Na de avonturen van vorig jaar volg ik Cameretten op de voet, dat spreekt voor zich. De halve finalisten van zijn bekend, en er is één Belg bij, Steven Gabriëls. Het doet me zeer dat de TBJ-vrienden het niet gehaald hebben…ze zijn nochtans uitstekend bezig.
Bij de andere (Nederlandse) halve finalisten zie ik echter één naam staan ronken die ik ken, en waar ik overigens helemaal wild van ben. Ik waag me dan ook aan een kleine voorspelling, zonder de andere halve finalisten te zien.
Henry van Loon gaat Cameretten winnen dit jaar. Omdat hij het verdient, jawel. Iedereen die er was, die keer in de bal, knikt nu bevestigend.
Deze middag met mijn lief weest lunchen en daarna een snel tripje naar de Bilbo gemaakt. Vijftien minuten later stonden we buiten met een beetje nieuw luistervoer:
* Babyshambles – Shotters Nation. Ok, Pete is een gigantische dopehead, maar die gasten kunnen echt wel muziekskes spelen. En ik zit al maanden heel luid mee te zingen in de auto met Deliverance.
* Rufus Wrainwright – Want One. Om bij te werken is dat nodig, somtijds.
* Sebadoh – The Freed Man. Omdat Sebadoh vroeger één van mijn favoriete groepkes was. En dat is puur jeugdsentiment dus. Maar wel bitchin goed jeugdsentiment, natuurlijk. Er staan 52 liedjes op, waarvan maar vijf die langer dan 2 minuten duren.
* Goose – Bring it on. Support your local heroes, het is een motto bij ons thuis. Weinig groepkes van hier die wij niet in huis hebben. Zelfs de nieuwe Sarah Bettens, maar dat was niet vrijwillig.
* The White Stripes – Icky Thump. Eigenlijk zou iedereen alles van de white stripes in huis moeten hebben. Vandaar.
* Gossip – Standing in the way of control . Omdat mijn lief zei dat ik dat wijs ging vinden. het kan ook zijn dat hij hem gewoon zelf wilde.
* The Cribs – Men’s needs, woman’s needs, whatever. Men’s needs is alvast een wijs liedje en ik ben benieuwd naar de rest.
We kunnen er weer efkes tegen aan, zie.
Update: Editors! ik was vergeten dat we ook een Editors-cd gekocht hadden. Silly me.
Iemand gaat zo jaloers zijn jong. De andere mensen zullen nog vreemder kijken dan ze nu al doen als ze onze hal binnenkomen.
Gisteren belde Ramon, om te zeggen dat onze bestelling in zijn living op ons staat te wachten. En dat ze een halve meter groot is.
De ouders van Ramon, die wonen namelijk in Tsjechië en daar is het jachtleven nog steeds behoorlijk bloeiend. Er zijn daar bijgevolg nog heel wat dierenoverblijfselen te koop aan schappelijke prijzen. En nu hebben de ouders van Ramon een exemplaar voor ons meegebracht bij hun laatste bezoek aan Nederland. En in de kerstvakantie gaan we naar Utrecht om het op te halen.
Want zeg nu zelf, wie wil er nu een saaie kapstok als je je muts en sjaal ook aan zoiets kunt hangen?
