Ja!

leutigheid

Ja!

Zoef.

Er zijn veel dingen die een mens kan zeggen over examendagen, maar bovenal vliegen ze voorbij als in een vingerknip. Mijn studenten komen per vijf binnen, bereiden voor, leggen mondeling af, als er eentje klaar is komt er een volgende binnen. Op die manier zie ik zo’n 10 studenten per blok van twee uur.

Na elk mondeling examen maak ik nota’s op mijn verbeterfiches, zodat ik bij feedback weet wat er goed en fout was in hun antwoord. En terwijl de studenten voorbereiden probeer ik –tussen het beantwoorden van vraagjes en het geven van verduidelijkingen door — de praktijkoefeningen van de voorgaande te verbeteren. En ondertussen hou ik hen in de gaten, natuurlijk.

Dat alles zorgt ervoor dat mijn ogen en hoofd geen ogenblik stilstaan, van acht uur in de ochtend tot zes uur vanavond. Ik moet daar waarschijnlijk geen tekeningske bijmaken dat ik ‘s avonds een vod ben en even niet meer aan school kan denken. En dat mijn dag – zoef – voorbijvliegt.

Gelukkig is er vanavond Comedy Zone, alwaar mijn lief op het podium zal vertellen over onze echtelijke verbouwingsrelateerde ruzies, dus dat is goed voor de ontspanning. Hij staat trouwens in de gazet, mijn lief. Met zes foto’s. En wij hadden het er al eerder over op Het Project, natuurlijk. Net als over zowat alle andere items op de regionale pagina’s, overigens. Wij zijn soms sneller dan onze schaduw op Het Project. Zoef.

Ja! mediagedoe

Eurosong – voorronde één.

Wahey, het is van eurosong vanavond. En laat dat nu toch wel een kerygma-traditie zijn zeg. En wij zijn daar niet alleen in.

Bart Peeters heeft precies stress: drie misprekingen op een minuut tijd. Ofwel zijn het die madammen in bontjas die hem even ongemakkelijk maken als mij. En hij zou beter geen woordspelingen doen, dat is genant voor iedereen eigenlijk.
De jury: de onvermijdelijke Marcel Vanthilt, de tegenwoordig overal aanwezige Kris Wauters en de ongelooflijk oud geworden Katerina van de Waves.

Katy Satyn: Magical sensation
Ze zingt een beetje nasaal, dat meiske. Maar ze is wel van Merelbeke en het nummer wordt toffer naarmate het vordert. De strofen vinden we saai, het refrein is leutig. Pluspunten ook omdat ze die jongen van Prison Break zover gekregen heeft om haar danser te worden.
Het doet ons aan een ander liedje denken, maar we kunnen er allebei ons vinger niet opleggen. Iemand?

Raeven: Shut down the heatmachine
Een tweeling. Dat is een gimmick, misschienst, de mensen zien dat graag. Bart Peeters geraakt echt niet uit zijn woorden, vandaag. Misschien was dat altijd zo, maar valt het nu meer op omdat ik mij niet de hele tijd aan hem zit te ergeren. Ik ben daar milder in geworden, het afgelopen jaar, in Bart Peeters. Dat krijgt ge als ge geen televisie meer kijkt. Maar goed: ze doen een liedje over het broeikaseffect, door de tekstschrijver van Lopez. Spijtig dat de tekst zo goed als onverstaanbaar is. Ik heb graag gitaren, maar niet graag ddupdup. En dat hemd kapottrekken op het eind: totally uncalled for. Maar ik vraag mij wel af of die tattoo wel echt is.

Brahim: What I like about you
Het is Bra’im from the hood of Torhout. Wahey! En hij heeft nog altijd een rare hoed en een proper getrimde baard. Wel logopedie gevolgd, sinds de laatste keer. Werken aan uzelf is goed.
Barry White met een falsetstem, is mijn eerste idee. Beetje George Michael, maar dan minder sexy. Lief herhaalt de commentaar van twee jaar geleden: niet slecht in zijn genre, jammer dat het een schijtgenre is.
Hij doet zijn hoed af en heeft blijkbaar een accidentje gehad met de tondeuze. Genant.
Katrina: Every woman in the room is mad about you. Lief: bijneens, ze hebben hem daarjust horen klappen.

Kris, ge moogt geen woorden opschrijven die ge niet kunt uitspreken, jong.

Eva Darche: We breathe
Het a capella-fragment maakt mij bang.
Elfjes! Dansende elfjes! Mindfullness!
De mensen van het oudercomité hebben zich uit de naad gewerkt voor schone kostuums en een mooi decor, zo zegt lief.
Wij vinden het nogal jaren 80. Enya.
Oei, daar is het opeens nogal vals, maar ze herstelt zich. Ze voelt zich niet zo zeker op het podium, jammer genoeg. Nog een paar hete zomers en misschien komt het wel in orde.

Femme Fatale: Décadence
Het is Bettie! En ik wist van niets zeg.
Haar a capella is gewoon voor te lachen. Lief zit zich ondertussen al te verkneukelen. Ze is nen verfpot gevallen tot just onder haar borsten zegt mijn wederhelft. Wij vragen ons vooral af wat Jan Van Rompaey daar eigenlijk zit te doen.
Ze heeft Vive La fete gehoord en gedacht, dat kan ik ook: vals zingen in ‘t frans op een beat. Jammer genoeg heeft Vive La Fete een paar dingen voor op haar: orginaliteit en visie en goeie liedjes, om er een paar te noemen.
Lief lacht zich een breuk met de fantastische tekst “dickdickdickdickadance”. De beat mag meer, voor ons. En het mag allemaal een beetje rauwer.

Ja! werk

Moe maar tevreden.

Het waren twee mooie dagen op werkgebied. Enig vermogen tot zelfreflectie is mij nooit vreemd geweest, maar het is altijd leuk als uit al dat peinzen en tobben concrete plannen komen en het dan plots lijkt alsof de puzzel in elkaar zal passen. Dat was zowat mijn conclusie na de twee vergaderingen van vandaag.

En gisteren heb ik een vijftigtal studenten zien passeren die in groep een opdracht hebben gemaakt voor ICT. Ze kozen een thema voor een schoolfeest en maakten dan alle documenten die daarvoor nodig zijn: affiches, flyers, een uitnodigingsmail, een persbericht, bonnetjes en prijslijsten. Allemaal in datzelfde thema. Nu ik de resultaten van de opdrachten zit te bekijken, ben ik oprecht trots op mijn studenten: het is allemaal zwaar creatief en ze werken ondertussen al heel wat vlotter met dat computermonster, blijkbaar. Fijn fijn fijn.
De vermoeidheid en het harde werken van de laatste maanden zijn er op slag door vergeten, dat verzeker ik u.

Mijn humeur om het weekend te beginnen is dan ook uitstekend. Ik hoop van u hetzelfde.

Ja!

Aanrijding in Moscou.

Vanavond gaan wij hier naartoe.

Met de onsterfelijke dialoog

– Weetewa ze zeggen in Italië? Ti Amo.
– Weetewa ze zeggen in Ledeberg? Kust mijn kloten.