Ja!

leutigheid

Ja!

Like the best birthday ever.

Ik was jarig, dit weekend, wist u dat? Als u op feestboek zat, vast wel, want er waren heel veel hiephiephoera’s. Waarvoor dank, dat spreekt. Ook danku voor alle SMSjes, de mailkes en de lieve irl kaarten. En de cadeautjes, natuurlijk.
Vriendin klijn, die krijgt speciale dankuwels, want toen ik haar op vrijdagavond belde met de mededeling “het is half elf, binnen anderhalf uur ben ik jarig, mijn lief is niet thuis en ik lig in mijn badjas naar een slechte film op Vijftv te kijken. Hoe 31 kunt ge worden jong”, sprong zij prompt in heur ottovoiture en gingen we mengelingen van sterke en frisdrank drinken in de video. Ha.

Maar de grootste dankuwel gaat naar mijn lief, die me zaterdagmiddag meenam. Eerst naar Mc Donalds voor Onverantwoord Vettig Ontbijt, en daarna naar Brussel, in het hartje van het Zoniënwoud. Het hotel bleek het mooiste dat ik ooit had gezien (het staat vol mooi design en de kamers hebben ramen tot de grond die uitkijken op het bos) en we wandelden onze longen vol gezonde lucht onder het oranje-rode-gele bladerdek. Daarna deden we van sauna, hammam en zwembad en vervolgens reden we naar het centrum om er te eten in de museumbrasserie.
Ik lag om middernacht tussen de zachte dons te ronken, en na een nacht die ook nog eens een extra uur had, en een zalig uitgebreid ontbijt, flaneerden we rommelmarktsgewijs door de Marollen, tot het begon te regenen.

Ik ben helemaal opgeladen, na de drukte en het ziek zijn. En het is lang geleden dat ik zo ontspannen ben geweest. Een vibe die ik nog een beetje ga proberen vasthouden.

Ja!

Dure sloebers, die designers.

Vandaag trokken wij gezwind naar Kortrijk, voor Interieur, de tweejaarlijkse hoogmis voor al wie al graag eens een designdingske in huis haalt. En natuurlijk zijn we er ons terdege van bewust dat de meeste zaken daar niet voor onze portemonnee zijn, maar een mens mag al eens dromen zekers?
Van deze tafel bijvoorbeeld, van Walter Knoll. Ware het niet dat ze 3800 euri kostte, ze was al besteld voor in onze living.

Nu denk ik dat ik eens ga informeren bij youri of hij iets soortgelijks kan.

Ja!

Krakers.

Tamme vogels zingen over vrijheid, wilde vogels vliegen.

Dat staat op het huis geschilderd dat gekraakt wordt op weg tussen werk en huis. Elke dag moet ik daar weer om glimlachen.

Ja!

Karton.

Ondertussen zijn we een klein beetje bekomen van een stormachtig weekend hier ten huize. Zowel première als tweede dag waren uitverkocht en de reacties achteraf waren heel enthousiast en warm. Het meest gehoorde was: ik vond Loebas goed, maar dit is toch een stukje straffer. Merci aan iedereen die is afgekomen, en voor jullie liefde en applaus.

Verder toch even aan de mensen die zich ondertussen al twee dagen het hoofd breken over waarom de voorstelling Karton heet:
1. Lees de brochuretekst
2. Fake rock’n roll, iemand?

Het is niet omdat er geen tien keer het woord “Karton” gebruikt wordt dat het er niet inzit. Net zoals: het is ook niet omdat er geen neonreclame wordt aangestoken met “hierzie, een boodschap” dat er geen boodschap inzit. Aha. Denk daar maar eens over na.

Alleszins: vree trots op mijn vent, alhier. En ook duivels content dat het gepasseerd is en het leven nu verderkan.

Ja!

De pers.

Het is redelijk goed gelukt, het persgebeuren voor de première van mijn lief. Er staat een interview in Steps Magazine, deze week komt de Zone 09 uit en ook daarin staat een interview. Verder een dubbelinterview met Xander in De Morgen (donderdag) en een artikeltje in De Gentenaar later deze week. En dan natuurlijk iets op Het Project, dat spreekt.

Dat zijn vijf artikels, en ook nog een vermelding in de week-up, De Zondag en de Andy Show. Ik ben een tevreden promo-girl.