Soms ben ik echt zwaar onder de indruk van de invloed die marketeers op mij hebben. Hier op Kerygma stoer doen, ja, over dat ik niet moet hebben van reclame, maar van zodra de eerste berichten verschijnen dat er chocolis-dingen voor de senseo uitkomen, staat i. in de GB hongerig te zoeken. Naar cecemel hot. Daarzie, gratis reclame. We doen daar niet moeilijk over als er chocolade in het spel is.
En als we er dan eindelijk aangeraken is enkel een starterspack (met een ding om de pads in te steken en vier vullingen) niet genoeg, neuneun, er wordt meteen ook een doos extra vullingen gekocht. Ziet dat het lekker is en ze geraken weer door hun voorraad in de winkels en ik zit zonder. Stelt u voor. Wat dan? AHA! Paniek. Extra vullingen dus.
Thuisgekomen moet het dan onmiddellijk geprobeerd, dat spreekt. En volgens mijn aubergine leerstijl is het evident dat ik de gebruiksaanwijzing al in de vuilnisbak had gepropt bij het openmaken van het doosje. Hoe moeilijk kan het zijn, denk ik dan? Doosje open, knopke duwen, klaar. Niet dus: de eerste kop was vuilbruin water.
Maar de tweede. Die waar ik wel de gebruiksaanwijzing had gelezen. Man, dat was lekkere chocolis. Ge moogt allemaal eens komen proeven.
