Ja!

leutigheid

Ja!

Weekend en al.

Eerste vrijdagavond zonder werkend lief in weken: luxe. Uit eten. Uitgebreid en gezellig, bij onze favoriete restaurateur, die op één of andere manier er steeds in slaagt om een tafel voor ons te versieren in het volgeboekte restaurant. Daarna op café met vriendjes.
Op zaterdag pizza gegeten in Tony’s, een nieuwe Italiaanse doeninge, hier in de buurt. Dan een concert op groot scherm en dan weer op café met vriendjes.
En dan op zondag een optreden van het lief en voor de televisie hangen.
Het lijkt wel vakantie. Maar dan zonder het zomerweer.

Ja!

Handig, zo’n thuisblijfman.

Ik moet er zowaar een beetje aan wennen, dat hij weer tijd heeft. En een leven buiten zvdz. Deze ochtend, bijvoorbeeld, is hij opgestaan voor de poetsvrouw en ben ik tot half negen blijven liggen. Bliss. En als ik vraag om naar een winkel te gaan, omdat ik iets wil tonen, dan heeft hij gewoonweg tijd om mee te gaan.
Toen ik thuiskwam vanavond was hij de was aan het weghangen. En daarna hebben we samen gekookt. En er is sprake van een uitstekend humeur en dingen samen doen in het weekend.

Ik zeg u: het is eens iets anders dan een man die weg is als ge opstaat, en ‘s avonds laat doodmoe thuiskomt, om dan nog wat scenario’s door te nemen. Ik ben een contente mens.

Ja! moeilijk

Talent.

Er zijn een paar dingen die ik beestig goed kan, wist u dat?
Zoals vergeten voedsels die toevallig in de frigo liggen tot een maaltijd combineren. Heel veel geld uitgeven op heel korte tijd. In de zetel zitten en absoluut niets doen. Mensen die hyper zijn rustig maken. Worst case scenarios bedenken. Dingen uitstellen. Enwatnogmeer.

Maar absoluut in van mijn grootste talenten is schieten aan het schietkraam. Gelijk een echte vent, zo goed kan ik dat. Het geeft me ook een heel stoer gevoel. En ik moet altijd al van tevoren huppelen als we een kermis zien en mijn lief zegt “straks gaan we dan eens schieten é”.

En dus hebben wij sinds zondagavond weer een paar waardeloze sleutelhangers bij. En hoop ik dat het gauw halfvastenfoor is!

Ja!

Visserskop.

Er was een bongobon die nodig opmoest, er was een vakantie wegens de opnames zijn achter de rug. Dus reden wij naar de zee. Voor een wandeling en een heerlijk etentje. Een uitgebreid ontbijt en dan een tochtje naar de haven voor coquilles en garnalen. En daar zagen we plots de visscherskoppen van grote held vanfleteren, zodat we even door de loods heen moesten.

Een de andere kant van de loods bleek een visserscafetaria te liggen. En toen opeens was het drie uur, een theetje en wat gini later, had ik twee spellekes pool verloren en stonk mijn haar naar rook van zelfgerolde sigaretten.

Het blijft vreemd hoe de vakantiedagen bij ons altijd helemaal anders uitdraaien dan we gedacht hadden.