Ja!

leutigheid

Ja!

*Grin*

Leuke facebookgroep, met dank aan een gortdroge opmerking van onze Gentse burgervader:

Heibel in de Gentse gemeenteraad! Zetelende leden van de Behoeders der Vlaamschen Cultuur ofte Vlaams Behang struikelden er over het feit dat de Kiss en Ride-zones (waar men zijn geliefde auto kort kan parkeren om zijn geliefde levensgezel(lin) een snelle zoen te geven alvorens die de trein op hupt) aan de Gentse stations een Engelse, en geen Vlaamschen naam hebben, ook al werd de ‘and’ door het Vlaamscher klinkende ‘En’ vervangen en is het begrip Kiss en Ride inmiddels gemeengoed voor de sowieso al mondiaal ingestelde Gentenaar.

Doch, aangezien men in een democratie ook rekening moet houden met de minderheden, ook al hebben die niets beters te doen dan te struikelen over de taal waarin een bepaald begrip is geformuleerd, stelde de eeuwig gevatte Daniel Termont voor om de term te vervangen door het lekker bekkende ‘Lek en Vertrek’.

Kortom. Een geniaal plan.

Daarom roepen wij leden van deze smoelboekgroep (ge gaat voor unaniem Vlaamsch of niet hé) de Gentse gemeenteraad op om het voorstel ‘Lek en Vertrek’ in serieuze overweging te nemen en op korte, dan wel lange, termijn alle K&R-zones te vervangen door L&V-zones.

Indien men hierover op democratische wijze in de gemeenteraad geen akkoord kan bekomen, eisen wij dat op zijn minst gedurende de Gentse Feesten-periode de K&R-zones in Lek en Vertrek-plaatsen worden veranderd.

Hier lid worden!

En al Ja!

Hapt adem.

De afgelopen dagen waren gevuld met leutigheid, en dat kunnen wij alleen maar toejuichen hier ten huize. Donderdag bijvoorbeeld, ging ik eten bij de mama en de papa, mocht ik me moeien met kleuren van gordijnen én was er daarna nog onverwacht lien-bezoek. Op 1 mei deden we dan van picnic, de familie-editie, en daarna speelde lief een supergoede set in De Pinte. Altijd een plezier om dan mee te zijn, vind ik.
Vandaag kochten we boekjes in de Fnac, aten taart bij Julie en haalden filmpjes voor na de asperges. Ik ben ontspannen, het leven is mooi.

En ik heb al twee dagen niet gewerkt. Twee. Hoe cool en zen is dat niet zeg.

Ja!

“Veel”, dat is ook relatief, vind ik.

De bezigheid van deze middag: de kleerkast uitsorteren. De dingen die ik twijfelend bekijk in een zak voor de kringloopwinkel (note to self: MORGEN naar de kringloopwinkel brengen, anders haalt ge de helft weer uit de zak de komende dagen), de dingen die ik momenteel niet aankan wegens uitpuilende buik naar de bovenste rekken verhuisd, de andere dingen netjes opvouwen.

Conclusie van het gebeuren: als ik ooit opnieuw mijn kledingmaat terugkrijg van voorheen, hoef ik in principe nooit meer topjes te kopen. Er liggen er –letterlijk – meer dan honderd in mijn kast.

Let wel: ik zeg “in principe” é. Het is nog afwachten of ik mij aan principes wens te houden.

Ja! moeilijk

Entertainment op zaterdagochtend.

Wat ik bijzonder leuk entertainment vind op een vrije weekenddag is mijn lief ergeren met pseudo-wetenschappelijke uitspraken. Zoals deze ochtend: het gesprek ging over hoe kinderen altijd een beetje groter zijn dan ouders en ik poneerde “Aja, dat is daarmee: mensen die klein zijn, die komen uit een struik die al generaties en generaties lang later kinderen maakt dan de gemiddelde mens en daardoor zitten die een beetje achter, generatie- en groeisgewijs. Logisch.” Wat dan volgt is hilarisch: ik weet dat zulk een theorie niet klopt en ik grijns. Hij weet dat ik met zijn voeten rammel maar kruipt toch op zijn paard. Hij begint mijn compleet van de pot gerukte stelling wetenschappelijk te weerleggen en ik breng iedere keer vreemdere argumenten aan om mijn gelijk te staven. En ik zie zijn ergenis groeien met de minuut.

En dan perfect gedoseerd, en op het exact juiste moment, draai ik met mijn ogen en zeg ik: Ja, schatje. Gij gelooft uw theorie en ik de mijne é. Ik vind dat ge daar ook respect voor moet hebben.

Feest. Ik word later paus, ik.

Ja!

Verbouwing, deel 807.

Mijn lief is een schatje, somtijds. Deze week heeft hij eigenhandig een muur afgebroken en die vervangen door OSB en gyproc. Zeer proper gedaan. Nu gaan we plamuren en dan een beestje kiezen en verfleuren aan de hand daarvan. Hoera!