ik blijf lachen met deze, en blijkbaar werd het gemaakt bij Pietel en Michael.
Trouwens, als u ergens zo een Borremans zou liggen hebben en u denkt “goh, dat ligt hier precies toch ferm in de weg”, roep dan gerust eens. Het is maar dat ik al een paar dingskes gezien heb die heel schoon zouden zijn aan mijn livingmuur hier.
Terwijl ik hier zo’n beetje zit te werken, staat Phyo Phyo op de achtergrond aan, dat spreekt. Af en toe hoor je dan het rammelen van de tralies. En om de zoveel ga ik kijken of er iets gebeurt. Want ik vind dat dus berespannend, dat er zo live een olifant gaat geboren worden de komende uren.
En het is overigens geniale marketing van de zoo van antwerpen. Zeer web 2.0, allemaal. Maar voor een keer tof en zonder opgeblazen gedoe.
Ook volgen? baby-olifant.be
PS: twee jaar zwanger? Boy oh boy.
Als ge iets zegt tegen onze kat, dan antwoordt hij. Dat maakt het mogelijk om volledige conversaties met hem te houden en dat is grappig. Over of hij tonijn wil, bijvoorbeeld. Meestal komt er dan een overtuigd miauwen dat we interpreteren als “tuurlijk wil ik tonijn, wat vraagde gij nu”.
Het hoeft u dus niet te verwonderen dat Santa Boogie, hier nog een klein mormel, ondertussen is uitgegroeid tot zeven kilo zacht pluizig aanhankelijk beestje. Hij is nog altijd mooi en supercool.
Ik was verdorie al helemaal vergeten dat er twee halve finales zijn alvorens er een finale kan zijn. Dat betekent dat ik dringend mijn avond moet herschikken. En niet bereikbaar ben vanaf negen uur. Want eurosong, daar kan zelfs geen Mijn Restaurant tegenop.