Ja!

leutigheid

Ja! moeilijk

En, Gentse Feesten?

De titel is een vraag die ik regelmatig krijg de laatste weken. En, Gentse Feesten vandejaar? En dan een meewarig lachje en een blik op mijn dikke buik. Ik geef dat toe: met een uitgerekende datum nauwelijks meer dan een week na de passage van de grote fanfare van honger en dorst is het niet gemakkelijk plannen. Maar voorlopig nog steeds een voorzichtige ja, inderdaad.
Er zijn namelijk een aantal dingen die ook hoogzwanger lukken, volgens mij. Zoals die ene uitverkoren plek met de strandstoelen, die ik elk jaar frequenteer maar die deze keer nog aantrekkelijker lijkt. Voordelen: ge kunt zitten in de schaduw, de muziek staat niet te luid en de mensen zijn er lief. En het ligt dichtbij de afstapplaats van de bus, cruciaal in mijn toestand. Daarnaast wil ik ook graag een comedyvoorstelling zien, en als ik dan moet kiezen, dan wordt het deze. Het nieuwe materiaal van Thomas is alweer zeer slim, dus het gaat een fijne avond zijn, zeker weten.

Zijn ook een waarschijnlijkheid: boottochtje langs de voorhaven en ontbijt in monasterium. Er is een aanbod om naar Gentjazz te gaan volgende week ook, maar dat zie ik nog wel als het zover is, hoewel ik wat onzeker ben over de luide muziek.

Maar Gentse Feesten, jawel dus. Een beetje anders dan normaal, maar anders is ook ok.

Ja!

De mevrouw met de koffie.

Gisteren bleek een reeds lang geplande vergadering om 8.30h opeens afgelast, waardoor mijn eerste afspraak pas om elf uur was. Om half tien ging de wekker dus pas (zaligheid, jawel) en terwijl het snooze-gebeuren nog bezig was werd er aan de deur gebeld. Een mevrouw! Met een dozeken! Instant euforie en nieuwsgierigheid ten huize kerygma.

De mannen van de reclame-regie hadden vorige week laten weten dat een klant me graag een cadeautje wou opsturen als dat goed was, en ik had maar natuurlijk, mannen van de reclame-regie geantwoord. Cadeautjes, dat krijgen wij namelijk graag.

Zeker cadeautjes met cafeïne, want dat zat er dus in de doos: een pak nescafé cappuccino, een pak espresso, een pak nescafé frappé, een paar zakjes gold en twee koffiemokken. Hoe lief van de DHL-mevrouw!

En ja, ik weet dat ik hier marketeersgewijs voor allerlei doorzichtige karren word gespannen, want dat die mensen natuurlijk gaarne willen dat ik over hun actie schrijf. En weet u wat? Het riekt niet naar virals en toestanden, dus ik doe dat met veel plezier: die van nescafé hebben een actie waar ge uw eigen beker kunt ontwerpen. En dan kunt ge VIP-tickets winnen voor evenementen en vliegtuigtickets. Zo, dat weet u ook al weer. En nu ga ik nog zo’n ijskoffie maken zie.

Ja!

Blue Note 70.

In de Fnac kunt u momenteel “The Best of 70 years Blue Note”. Negen euro slechts voor een verzameling van het schoonste dat het meest legendarische jazz-label ever sinds 1939 heeft uitgebracht. Een dubbelcd dan nog.

Waarom ik dit vermeld? Er zijn vaak mensen die vragen: ik weet niet goed waar beginnen met jazz, zeg eens wat ik moet kopen als ik daar het één en ander van wil horen? Meestal antwoord ik dan: Kind of Blue. Deze maand zou ik echter deze plaat antwoorden. Aanrader!

Ja!

Trein.

Wat begon als een noodzakelijkheid — een vrouw in mijn gezegende toestand mag blijkbaar niet meer reizen zonder het nemen van financiële verantwoordelijkheden — is verworden tot een zeer aangenaam gegeven: reizen met de trein is ongelooflijk rustgevend.
Zo stapten wij om negen uur in Lille op de TGV, om een handvol tukjes, een stapel weekendbijlagen, een tijdschrift of drie en een half boek later even na de middag in Montpellier af te stappen. Fris, monter en geheel rustig gemaakt door het voorbijflitsende landschap, de kadans van de trein en het gokspelletje over wanneer de slapende mevrouw het eerste straaltje kwijl uit haar openhangende mond zou laten vallen.
We aten een broodje in een park en stapten vervolgens op een boemeltrein die ons dwars door de pyreneëen bracht en uitspuwde in Girona.
Toegegeven: het is een hele dag reizen, maar het tempo leent zich ten zeerste tot ontstressen en het achterlaten van hectiek allerhande.

Om van de geringe ecologische voetafdruk nog maar te zwijgen. Leve de trein.

NB: ja, er wonen mensen in ons huis terwijl wij weg zijn. ik zou wel gek zijn om onze afwezigheid anders internetsgewijs openbaar te maken.