Er werden plannen gesmeed over comedy en de Gentse Feesten, we kregen Josse en zijn ouders op bezoek, ik maakte een kieken en at het op samen met mijn liefke, terwijl onze bloedmooie dochter boven rustig sliep en wij een film keken. We aten paaslunch bij mijn ouders, samen met de meetjes, en de paasklokken brachten massa’s mooie kleerkes voor de baby die te klein is voor chocolade. We aten tiramisu bij de schoonouders, stopten Mira in een grootouderlijk bed en dronken te veel pintjes met de vrienden van vroeger. We sliepen de pintjes in shiften af, en gingen op taart en koffie en supergezellig eten bij kameraden en ploften vervolgens uitgebreid in de zetel om naar de lichtbak te gapen.

Topweekend, zou de hollander zeggen.

Ik ga de komende twee weken:
– veel leuke dingen doen met mijn lief
– nog meer leuke dingen doen met mijn baby
– soms eens werken, maar voor de rest de beschuldigende stapel verbeteringen, voorbereidingen en papers proberen negeren
– in de zon liggen (ha. als ik het hier schrijf, dan wordt het vast ontstuimig lente)
– veel leuke mensen zien
– veel koken en eten.

Prettige lente-vakantie, allemaal. En veel van alle leuke dingen gewenst!

Als ik vanzeleven nog een kind maak (don’t get your hopes up, peoples, maar ge weet nooit), dan wil ik zo’n wieg voor hier in de living. Geniaal is het, absoluut geniaal. Een stoel! En tegelijk wiegt ge de baby! En als ze groter worden kunt ge er een gewone schommelstoel van maken.

via irene

Mijn koer ligt er vrolijk bij, sinds gisteren. De dochter werd in het ochtendgloren in de buggy vastgesjord en we trokken gezinsgewijs naar de kouter, voor bieslook, thijm, oregano en watnogmeer. De dagen voordien had ik mezelf al een paar keer ietwat laten gaan in de knol-achtigen, en de tulpen tonen zowaar al kleur sinds dit weekend. De druivelaars blijken onze tomeloze nalatigheid en de daaruit volgende een winter zonder plastiek rond te potten overleefd te hebben. Er is sprake van botjes en de lavendel schiet. De koer voelt de lente, dat is wel duidelijk. Hij is nog steeds lelijk rood betegeld wegens een aanval van verbouwingsmoeheid die nu al twee jaar aansleept, maar hij staat wel vol geurig grief voor de keuken en bloemig grief voor mijn humeur. Het lief heeft ook gedweild en de vuiligheid opgekuist, want nadat ik de planten had verpot had ik geen goesting meer om ook nog te kuisen, zo zijn we wel.

Nu de zon nog terug naar Gent lokken en we zijn er helemaal.

Dingen die ik mezelf hoorde zeggen gisteren
– Goh, ik ken niks van schmink, doe maar iets.
– Goh, ik ben geen coiffeur é. Ga maar eens loos jongeman.
– Zou hier iets om te eten zijn?
– Maat, die An Lemmens heeft een schoon kleedsken aan.
– Ik mag het hopen ja, dat ik zijn officiële vriendin ben.
– Neen, ik heb geen zin om te vertellen hoeveel mijn kleed heeft gekost.

Dingen die ik dacht gisteren
– Ow. Die mevrouw heeft geen broek aan.
– Zo. Dus er dansen van die dansmariekes op blokken in de zaal.
– Ik ga alleen dingen nemen van het buffet zonder saus. Anders ga ik gegarandeerd op mijn kleed morsen.
– Misschien kan ik dat met die rode saus ook eten, want mijn kleed is zwart met rood.
– Ik ken die mens precies van ergens.
– Doe in godsnaam die spot uit mijn gezicht zeg.
– Misschien moet ge iets eten, juffrouw. Iets anders dan die gebruikelijke ene rijstkorrel per dag.

Dingen waarbij ik met mijn ogen rolde gisteren.
– die keer dat mijn lief van tevoren zei: “als we winnen ga ik iets zeggen gelijk you win soms you lose soms”.
– die keer dat mijn lief de kodak vroeg en foto’s begon te nemen van de fotografen aan de rode loper.
– die keer dat mijn lief door de micro zei: “dank u voor de herkenning” en ik hem zag grijnzen naar mij.
– die keer dat het beeldje al kapot bleek te zijn

Topmoment.
Zijn euforie, de kriebels in mijn buik toen bleek dat ze gewonnen hadden. Ik was daar helegans niet goed van.