The list of awesome, ik vind dat lastig. Want dat is elke dag een beetje anders, toch? Vandaag, voor half negen in de ochtend, is het al dit:

– het ochtendlicht in onze living, om acht uur ‘s morgens. Het wordt gefilterd door de bloesem van de appelboom op de koer, en het maakt me instant vrolijk.
– mijn dochter die zinnen maakt. Mira beetje uit de slaapzakje kropen. Ik moet daar bijna van bleiten.
– mijn dochter die de betekenis van woorden nog niet helemaal vat. Deze ochtend, vanuit haar bed: Maaaaaammaaaa, Mira THUIS!
– veel te lang mijn pyjama aanhouden. Omdat koffie lekkerder is als ge nog niet uw echte dag begonnen zijt.
– chocoladekoeken in de oven.
– een kat die voor de vijfde nacht op rij niet in huis heeft geplast. De bijhorende hoop dat de medicatie aanslaat en er geen drastische beslissingen genomen moeten worden.

Een tijdje geleden kreeg ik van de reclameregie een mailtje, of we eens naar de Zoo wilden misschienst. Want daar bij de Zoo, daar hebben ze een nieuwe actie: als u een abonnement neemt, dan mag u een uur vroeger binnen dan het gepeupel, wat mogelijkheden schept voor rustig rondlopen en de beestjes zien wakkerworden. Ik vind dat een uitstekend idee, en binnen een paar jaar neem ik absoluut een eigen gezinsabonnement, maar nu is het nog net iets te veel een onderneming om het heel frequent te doen.

De dochter, die heeft een voorliefde voor (a) treinen, (b) olifanten en (c) pinpins, dus er werd hier niet getwijfeld. Vader, dochter en een doos ontbijt werden naar de dampoort gesleurd en we gingen naar antwerpen. Met de trein. We zorgden dat we er vroeg waren, selecteerden zorgvuldig en waren tegen de middagdut (enfin, bijna twee uur later dan normaal, maar dat is een detail) terug in Gent. En zo is dat dus te doen, zelfs met een peuter die weigert te slapen in een buggy. Alhoewel we volgende keer wel een eigen lunchpakket meenemen. Ik ga hier niet dieper in op de reden, behalve: damn you Okra Evergem en uw grootouder-kleinkind-uitstap!

Ze praat er nog steeds over, mijn kind, en dan voornamelijk over de baby-olifant, de giraffen en de grote vissen.

Check out de fotoots!

Dat van dat veranderend uur. Ik ga er niet over zagen, deze keer, neenk. Het zomeruur is namelijk absolute coolness. Leve het zomeruur en driewerf hoera!

De dochter, die de laatste weken de onhebbelijke gewoonte had gekweekt om haar dag om zes uur, kwart na zes te beginnen, is namelijk nog niet opgeschoven naar de nieuwe wereldorde. En jawel, ze protesteert hartstochtelijk bij het slapengaan, maar dat duurt hoogstens een kwartier en ik kan daar mee leven. Iedereen mag van tijd tot tijd eens protesteren hier thuis, en een beetje drama is ons geen van allen vreemd. ‘s Ochtends echter is het al twee dagen absolute zaligheid: gisteren heeft ze tot half acht geslapen, vandaag zelfs tot kwart voor acht.
Dat zorgt voor een op zijn minst monter te noemen moeder, ziet dat van hier. Dat ikzelf volledig mijn ritme kwijt ben en sloten koffie nodig heb om echt actief te worden, neem ik er met de glimlach bij. Leve het zomeruur! Leve de lente!

Fons, die heeft soms ronduit geniale ideeën, zoals deze: de ego-folder.

Het principe is: coole mails die u een ego-boost geven, bewaart ge in een aparte folder. De Ego-folder. Wanneer ge triest/depressief zijt, leest ge die mails.

Ik heb er eentje sinds vandaag. En u moest ook al bezig zijn, want we hebben dat allemaal nodig, van tijd tot tijd.