Mijn lief houdt veel van Kasabian, al van in de tijd dat u en ik met opgetrokken wenkbrauw en onwetende ogen vroegen: “Ka-wie?”. Ondertussen zijn ze bekend, en trok het lief al een paar keer naar een optreden om telkens goedgemutst terug te komen.

Toen er een paar weken geleden werd aangekondigd dat er een optreden zou komen in Club69, had hij dan ook meermaals gezegd: “man, daar zou ik graag naartoe gaan”. Ik had gesuggereerd eens een mailke te sturen, zoals die keer dat ik voor mijn verjaardag zo graag naar The National wilde dat ik er een arm en een been voor zou gegeven hebben, maar dan niet letterlijk. Ik ben echter een prak pragmatischer dan mijn lief, en ik heb ook minder scrupules, dus mailde hij niet. Een paar dagen later meldde hij wel dat vriend D. kaarten had gewonnen zeg, de gelukzak.

Gisteren kreeg het lief telefoon. Ik was aan het werken, maar zoals dat gaat als stemmen plots een beetje gedempt worden, was ik op slag een pak alerter. Ik hoorde hem in de keuken zeggen: Ja. Wow. Dat zou cool zijn. Maar neen, ik ga dat niet doen. Zoveel werk, en i. zit al zo vaak alleen de laatste tijd. Ik ga passen, maar merci é.

Toen hij weer aan tafel zat, vroeg ik of dat vriend D. was en of dat misschienst over Kasabian ging, die telefoon. Er werd bevestigend geknikt. Waarop ik mijn autoriteit heb laten gelden en hem bevolen heb rap te maken dat hij ja zei want wat is me dat nu zeg daar zegt ge toch geen neen op.

En dus zit ik alleen vanavond. Maar hij verdient dat, al was het maar door de punten die hij heeft gescoord door eerst neen te zeggen. Mijn held.

Deze week.
* mijn lief dat thuis is, dit weekend. TWEE DAGEN.
* mijn attente lief, dochter, vrienden en familie op dinsdag, zo met mijn verjaardag. We’re talking grappige smsjes, lieve kaartjes, een kroon, een lied, schitterende cds, twee nieuwe outfits, bloemen, blitzbezoek, bubbels, taart en telefoontjes.
* taart van joost arijs. Ge hebt taart, ge hebt taart, en dan hebt ge joost.
* het vooruitzicht op een vijfdagenweekend.
* de dochter die tijdens het spelen opeens stopt met haar activiteit, naar de radio wijst en zegt: hoort, t is das pop. En dat het nog klopt ook.
* een fantastisch zelfgehaakt dekentje (niet door mij, gij zot. gekregen van lien, natuurlijk), waarover ik later nog wel eens uitgebreid blog.
* dat sientje 90210 past in de broek die ik op de rommelmarkt voor haar kocht. Score!
* de oplossing voor mijn gigantische-klas-probleem in de vorm van een nieuwe collega die mij nu helpt.
* mijn zen, die misschien niet meer zo extreem is als een maand geleden, maar toch nog steeds sluimerend aanwezig is. En die deze vijf dagen tijd heeft om op krachten te komen.
* De spontane “no way, dat kan niet” van mijn studenten toen ik een zin begon met: ‘toen ik begon te studeren, 15 jaar geleden’.

Weet u nog, dat ik vorige week zei dat ik binnenkort mooie en dure cadeautjes zou weggeven op mijn blogue? Het is zover, hier is het eerste.

*tromgeroffel*
2pisces, dat zijn twee getalenteerde jonge fotografen, en hun verhaal is op zich al cool: Delphine (uit Gent, en nichtje van mijn goede vriend mr. Klijn — zo begrijpt u meteen de link) en Eneko (Zarautz – Baskenland) ontmoetten elkaar in 2007 tijdens hun studies fotografie in Barcelona. Twee jaar en een massa foto\’s later kwamen ze terug naar Gent om hun persoonlijke meesterwerk te creëren: hun zoontje Iñaki. Ze blijven hier, maar reizen over en weer naar Spanje, en de rest van de wereld, en nemen overal foto’s. Want dat is wat fotografen doen, natuurlijk.

Sinds een tijdje maken ze ook reportages in opdracht. Ze zijn gespecialiseerd in huwelijksreportages, maar ook te boeken voor al uw kleine en grote festiviteiten, of voor architectuur-, cultuur- of journalistieke foto\’s.
Niet alleen hun verhaal van de liefde uit het schone Barcelona is cool, hun foto’s zijn dat ook. Net een beetje anders dan het klassieke, verhalend en spontaan. Check bijvoorbeeld het album van mijn favoriete joni en haar Iraanse meneer. En de rest van hun site.

Aniehoew. Een give-away is geen give-away als er niks wordt weggegeven, natuurlijk. Daarom mag ik van Delphine en Eneko een heuse fotoshoot cadeau doen aan u. Ja, aan u daar, aan de andere kant van het grote web. We verloten een sessie van 1 à 2 uur voor een gezin, koppel, kindjes, vrijgezel, whatever. In de buitenlucht of eventueel bij u thuis. Geen studiowerk, dus, maar voor de rest kan alles.
Achteraf krijgt u 10 afgewerkte foto’s op dvd, waar u dan zelf mee kunt doen wat u wilt. Afdrukken, instellen als screensaver op uw telefoon, op koffiekoppen laten printen voor al uw collega’s: de mogelijkheden zijn eindeloos. Als dat geen schoon cadeauke is, dan weet ik het ook niet meer.

Wat moet ge doen?
– ge wordt fan van 2pisces op facebook.
– ge laat hier op kerygma een commentaar na, en vertelt me meteen ook wie ge in gedachten hadt om te laten fotoshooten. (Dit was geen vraag van de fotografen, dat is gewoon curieuziteit van mij. Dat mag.)
– mijn persoonlijke onschuldige hand trekt eind volgende week een naampje, en dan wordt ge gecontacteerd.

En er is meer. Van zodra 2pisces 300 fans heeft op facebook, wordt er nóg een reportage verloot, onder die facebookfans. Dus eigenlijk maakt u, als bevoorrecht kerygma-lezer, twee keer kans om te winnen. Dat is dubbel zo veel als normaal!

Ik vind het nu al helemaal spannend in uw plaats….

Aaah, wat hou ik hier intens van: de eerste dagen dat het echt een nieuw seizoen is. De eerste echte echte herfstdagen, in dit geval. Met de blaadjes die op het terras liggen en waar ik over uitglij, en de regen op de koepel, en de wind en de tv-dekentjes die opeens niet meer raar zijn (ja. stopt erover. als ik tv kijk, dan heb ik een deken nodig. Ook als het dertig graden is).
De eerste dagen lente, de eerste keer dat het echt heet is, de eerste keer dat het vriest: fantastisch. Seizoenen zouden elke maand moeten wisselen.