Alles van waarde is weerloos
leutigheid
Volgende week zaterdag doen wij een garageverkoop, hier in Gent, bij Lien thuis. Zie het facebookevent voor alle details. Er zullen boeken zijn, kleren (ik heb een tiental ongedragen jeans in maat 29 bijvoorbeeld), babyspullen, huisraad en wat ons betreft ook bijvoorbeeld een discobal. Voor al uw feestjes het perfecte attribuut!
Komen! Al was het maar voor de gezelligheid!
Bijna drie weken is het ondertussen, dat we dagen zonder vlees doen. Ik heb in die tijd twee keer iets anders gegeten: de eerste week heb ik eens vis klaargemaakt die nog in de vriezer zat, de tweede week heb ik een lamsburger gegeten want de veggie-dagschotel in de Bioplaneet was rode linzen en ik hou echt niet van linzen. En serieus: een lamsburger of linzen? No contest.
Gisteren heb ik overigens vol-au-vent eten, want mijn moeder had er zelf gemaakt en ik had een pot gekregen en ik ben een lui mens.
Dat ik begin met mijn zondes is overigens bewust, voor het scheppen van een verkeerde verwachting. AHAH, ik heb u nogal liggen é zeg. Het bevalt namelijk uitstekend, het leven zonder vlees. En ik heb het helemaal niet lastig, integendeel. Ik voel mij fitter, zowaar. Minder snel slaperig na het eten. En ik heb een hernieuwd plezier in koken en nieuwe dingen proberen in de keuken. Top!
Het lief, die is om dezelfde redenen even overtuigd, en we hebben dus ondertussen besloten dat we dit gaan aanhouden: vegetarisch, en af en toe eens vlees of vis. We zijn dus allebei echt blij dat we het geprobeerd hebben. Leve Dagen zonder Vlees!
Ik merkte zelfs dat ik vrijdag in de winkel al geen reflex meer had om vlees in te slaan. En meer zaadjes, kaas en groenten kocht.
Alleen dat broodbeleg, dat blijft moeilijk. Er is kaas. En al de rest is vies.
Die van talesfromthecrib, dat is één van die mensen waarvoor ik content ben dat ik ooit beginnen bloggen ben. Topwijf, die Lilith, neemt u het van mij aan. En ik had haar nooit gekend als kerygma er niet was geweest. Ze is niet de enige, verre van, en als mensen opmerkingen maken als “al dat gedoe online, ik versta dat niet hoe ge daar uw tijd kunt insteken”, dan kan ik alleen maar hoofdschuddend grijnzen en denken “ge weet niet wat ge mist jom”. Het internet is verrijkend, opent blikken, smeedt en versterkt schone vriendschappen én overtreft met de regelmaat van de klok uw stoutste verwachtingen. Zoals nu weer.
Want die van talesfromthecrib en ik, wij hebben al eens een zot idee van tijd tot tijd. In het gezegende jaar 2008 maakten we ons druk over een schampere opmerking van een radiopresentator en hop: wijvenweek was geboren. Met meer dan honderd deelnemers en een week vol roze glitter.
Wijvenweek ging voorbij, en in de jaren die volgden zeiden we af en toe eens dat we het nog eens zouden moeten doen, zo’n week. De andere mensen ook, die daar vroegen er van tijd tot tijd naar. Maar zoals dat gaat bij drukdrukdrukwijven: veel werk, weinig tijd om er terdege over na te denken en gewoon niet meteen goesting. En als we het weer deden, dat moest het nog cooler zijn dan vorige keer.
En toen was er de wunch. Opeens viel alles op zijn plaats en hadden we een thema. Zomaar. Een paar mails over en weer, Lilith keek eens lief naar haar wettige meneer en we hadden een website. Ik probeer ondertussen, met de hulp van nog een andere man de wijvenblogs.be weer in gang te trekken.
Vanavond heb ik nog eens op de lijst gekeken, en er zijn nu al 200 inschrijvingen. Tweehonderd. Dat is zo overweldigend zot dat ik niet anders kan dan heel breed, heel oprecht glimlachen. Omdat dat aan de vooravond van vrouwendag zo’n sterke girlpower-statement is. En omdat ik u allemaal zo cool vind.
Nog vier dagen, en we beginnen eraan. Ge kunt nog altijd meedoen, natuurlijk. Of gewoon tijdens de week zelf invallen als ge wilt. We zijn niet zo’n moeilijke mensen, wij.
Ik ging u al een tijd een foto tonen van mijn Miss Piggy, die mij vorige week werd opgestuurd…jammer genoeg nam het gedochterte haar in beslag meteen na aankomst en kan ik dus enkel over de dame beschikken als mijn kleine in de babyfabriek is en ik toevallig thuis. Met enige vertraging dus: ik heb een Miss Piggy gekregen. Omdat er een nieuwe Muppets-film uit is!
Naar aanleiding daarvan: ik zit hier met muppetsdilemma’s.
Ik heb kaartjes voor de film, namelijk. En die zorgen voor twijfel. Zal ik Mira meenemen of thuislaten? Ze is nog nooit in een cinema geweest, en zou het fantastisch vinden denk ik. Maar ik vermoed ook dat ze nog net te jong is voor The Muppets. En ik wil het zelf zo graag zien, dus ik heb geen zin om halverwege met een verveelde peuter weg te moeten lopen.
Dilemma twee is zo mogelijk nog moeilijker. Ga ik naar de orginele of naar de Nederlandstalige? Mijn instinct zegt: origineel. Wegens dat dat toch meestal een pak fijner is om naar te kijken. Wat is dan het probleem, zegt u? Wel. DAN MIS IK IWEIN SEGERS!
Dilemma’s, dilemma’s. Volgende week ongetwijfeld een ontknoping, maar ondertussen: een trailer! En een facebookpagina!
Koud, koud. Ge weet niet wat koud is, gulder. In Berlijn, daar was het koud, het afgelopen weekend. Zo rond min 15 overdag, om precies te zijn. En zondag heeft het de hele dag gesneeuwd. Koud dus, maar leutig: manman.
Het was onze eerste meerdaagse vakantie zonder de dochter. Pukkelpop rekenen we niet mee, want voor het lief is dat eigenlijk werken, dus geheel stressvrij is dat niet. We hadden drie jaar geleden een citytrip-Bongo gekregen, maar toen was ik zwanger en dik en moe. En daarna moest het lief zonodig tv-programma’s maken, dus werd de Bongo ieder jaar verlengd. En nu, in het derde jaar en op de valreep: toch gelukt. Dikke duim voor ons zeg.
Het vertrek, dat was niet evident. Maar voor de rest: beestige citytrip. Ik verzamel hier even de highlights, voor mijn persoonlijk archief en omdat u daar misschien ooit iets aan heeft.
Hotel: wij zaten in het Innside Hotel, via een Bongo-bon. Uitstekend hotel, en goed gelegen: vlakbij het Ostbahnhoff, dus ook vlakbij de muur en in het voormalige Oost-Berlijn. De kamer was zowat de grootte van onze living, het ontbijt uitgebreid, de douche zeer goed en mijn rug was na twee nachten niet gebroken, op zich al een prestatie. Enige minpunt: geen free WIFI. Ik versta dat niet, dat hotels zich dat de dag van vandaag nog permitteren om 6 euro per uur te vragen voor internettoegang. Seriously, het is 2012, mensen.
Sightseeing: de eerste dag deden we de klassiekers, buiten. Van Alexanderplatz tot aan de Brandenburger Tor. Dat is allemaal heel schoon, en ik veronderstel dat ge het moet gezien hebben de eerste keer in Berlijn, maar het gaf mij zowat het gevoel van de Ramblas in Barcelona: toen ik daar de eerste keer kwam, was het onvermijdelijk, maar ondertussen hoeft het niet zonodig meer. Wel veel plezier gehad, en veel gesprongen.
Ik had mijn zinnen gezet op een bezoek aan de Dom Aquaree omwille van de omschrijving in de reisgids: “Aquarium waar u met de traagste lift ter wereld midden door kunt”. DE TRAAGSTE LIFT TER WERELD! EN VISSEN EN ANDERE ZEEVRUCHTEN! What’s not to like? 16 euro ingang en een rij van honderd man, zo blijkt, that’s not to like. Het werd dan maar een foto met een zeepaardje, het meest onderschatte onderwaterdier.
Op het einde van dag 1 verzeilden we in een vreselijk leutige wijk, maar daarover later meer.
Dag twee begon — ook onvermijdelijk — aan de muur, wat dus wel degelijk indrukwekkend is. East Side Gallery, zeker doen. Van daaruit wandelden we half Oost-Berlijn door en echt: dat heerst gewoon ongelooflijk. Awesomasity: sky-high.
Musea: twee, dankuwel. Het eerste is het DDR-museum. Superdruk maar ongelooflijk leutig. Denk: een museum voor kinders, maar dan voor grote mensen. Overal aankomen, alles optrekken. Funfunfun.
Het tweede is niet voor te lachen, maar bijzonder indrukwekkend. Het verzetsmuseum, ofte Die Gedenkstätte Deutscher Widerstand, voelt als hoognodig om niet te vergeten: dat niet iedereen gewoon meeliep met hitler en zijn trawanten. Maar dat er dus ook mensen waren die daar — openlijk of verborgen — tegenin gingen. Echt aangrijpend.
Volgende keer: dingen om te eten, te drinken en te kopen. Maar nu moet ik eens slapen, want mijn kleine ligt voor het eerst in een groot bed en ik ben bang dat ze deze nacht het kot gaat afbreken.
Met dank aan deze opgewekte aap voor haar vele uitstekende tips.