Sta of zit op een strand, op een warme zomerdag. Het is druk op het strand.

Sluit uw ogen. Rondom hoort ge een geroezemoes dat altijd vertrouwd is. Ge hoort de zee, maar niet te luid. Ge hoort kinders roepen en spelen. Ge hoort mensen praten en lachen, maar ge kunt niet verstaan wat ze zeggen. Ge hoort getik van beachbal, gegiechel van pubers, gespetter in de golven, gegil omdat het water altijd net te koud is. Een GSM die afgaat, in de verte. Een kindje dat een keel openzet, ook al ergens ondefinieerbaar. Af en toe een meeuw. En de wind, altijd de zeewind, om uw hoofd.

Alles klinkt dichtbij en veraf, als een dikke brij van onbezorgdheid en geluk die als een deken om uw schouders ligt en uw hoofd en gemoed vult.

Dat vind ik één van de mooiste geluiden ter wereld.

Op Luiewijvenweekend geweest en daar een luiewijvenlangweekend aangebreid. Over het eerste deel kunnen we kort zijn:
What happens in Assenede, stays in Assenede.
In dit geval is dat voor sommige elementen van het weekend een positieve zaak. Laten we het houden op: ik heb weinig geslapen, veel gelachen en lekker gegeten. En het was kort, wat mij betreft had ik nog wat langer over de meetjeslandse velden kunnen staren.
Van Assenede ging het naar Brussel, alwaar ik in goed gezelschap vertoevend naar het songfestival keek, en op mijn telefoon. Waar ik ook mijn lief iemand zag opmaken om iets te doen als die keer met “Dank u voor de herkenning”. Hij deed het trouwens, met dresses from den aldi. Het lief glunderde, ik heb traditiegetrouw met mijn ogen gerold.
Brussel werd Gent en Gent werd de zee. Waar ik op het strand speelde met mijn kindje, koffie dronk met mijn ouders, de zee koud vond en de dijk warm, ijsjes, hamburgers en frietjes at, de zon zag ondergaan met mijn lief (we hebben debielekesfoto’s genomen, ja) en deze ochtend met de dochter achterop door zwin en polders fietste.

De zee werd weer Gent en heerlijk luieren werd: ik ga dan dringend eens mijn planning maken voor de examenmaand.

Ik wou dat ik altijd een lui wijf kon zijn. Zeker als de zon schijnt.

Sinds Mira naar school gaat zijn wij nog meer ingebed in de buurt. De school is van structuur en gedachte zodanig dat de kindjes elkaar allemaal kennen, namelijk. Dat is zo fijn, u heeft daar geen gedacht van. Er wordt wat afgezwaaid op straat en in de speeltuin, tegenwoordig.

Of zoals vanmiddag, aan plage tatoeage. Net gearriveerd voor het eerste pootjebaden van het seizoen, bleek toch wel dat Luna daar ook was zekers. Die is een pak ouder, maar fan van de kleine. En de kleine van haar.

En dus was het opeens heerlijk rustig toekijken aan de kant, terwijl de grote kinders met de kleine kinders in het water speelden.

8.00h Beneden kwettert de dochter een eind weg over haar cadeautje en haar versje en het feest van de moederkes vandaag. Ik lig in bed en luister. En wacht.
8.30h Ik heb zin in koffie en stuur een sms naar het lief of ik mag opstaan. Ik mag niet.
8.45h De dochter brengt cadeautjes en enthousiaste zoenen aan bed. Ik doe alsof ik pas wakkerben.
9.00h Het lief maakt poffertjes (die verstopt zaten in de andere frigo en die Mira me gisteren al toonde) en ik krijg DVDs (die ze gisteren kochten. Dat vertelde ze toen ze thuiskwamen, maar ze zei er _wel_ bij dat het een geheim was en dat ze het niet mocht verklappen.)
9.30h Lief en kind vertrekken om de bloemen voor de mama’s en meme’s, en om het middageten. Ik mag in bad. Zonder rubbereendjes, en met koffie en de krant. Bliss.
10.30h Ik krijg ook nog bloemen. Spoiled woman i am.
11.00h De grootouderparen arriveren. Ik krijg en geef bloemen en zoenen. We eten afhaaleten en zitten in de zon.
13.30h Ottenstadion in de zon. Hoera!
16.30h We hebben gewonnen, zowaar. En onze trainer is er ook nog.
17.00h Ik laad het kind in de auto, en we brengen blitzbezoekjes aan de meme’s. Bloemen en zoenen. We plukke muguet in de tuin. In de auto op weg naar huis ruikt alles naar de Internationale.
19.00h De dochter neemt een bad, ik zit ernaast en eet pastarestjes. Ze vertelt over dat moederkesdag wel een hele leuke dag is é.

It sure is, babe.

Veel te schrijven en te vertellen, over de laatste paar dagen, maar eerst even dit. De coolness van Mira’s school samengevat in iets meer dan 4 minuten.

Of zoals ze zelf zeggen:
Een lipdub is een videofilmpje op een lied dat in één keer wordt opgenomen. De camera gaat van interactie naar interactie terwijl het liedje ‘gelipt’ wordt. Achteraf word het geluid verwijderd en wordt de originele muziek in de plaats gezet. Daarbij moet de synchronisatie tussen lippen en muziek goed zijn.
Met deze lipdub toont De Feniks zich in z’n zotste kant, in z’n multiculturele, diverse & heterogene kant. Maar vooral willen we tonen dat we allemaal samen veel meer zijn dan een optelsom! Dat we samen onze school maken tot wat het is.
Een denktank van 16 leerlingen uit 4 bovenbouwklassen werkten samen en bedachten deze lipdub op een zelfgekozen nummer. Het werd met de ganse school twee keer uitgevoerd. Het is niet perfect, maar daar gaan we niet voor. Het moest vooral leuk blijven en dichtbij wie we zijn!

De hele school, hoor ik u vragen? De hele school. Zowat al onze buurmeiskes zijn te zien, en check out dat schoon kindje met haar geel giletke, op 2min28. She rocks da house, die van ons.