Een mens leert wat bij, zo op een zondagavond tijdens X-factor.
Ik dacht dus altijd dat het was:

“Don’t it always seem to go
That you don’t know what you got ’til it’s gone
It ain’t paradise to put up a fucking lie.“

En het is blijkbaar:

“Don’t it always seem to go
That you don’t know what you got ’til it’s gone
They paved paradise and put up a parking lot.“

Ik vond mijn tekst eigenlijk ook wel leuk.
En ter verdediging: ik ben niet de enige die het fout had verstaan.

En Fons, die heeft dat ooit ook voorgehad.

Blijkbaar weekte de post van gisteren over mode nogal wat reacties los. We gaan in dezelfde trant verder dan maar. Om het weekend nostalgisch te beginnen.

Je weet dat je een kind bent van de jaren 80 als…

…je heimelijk verliefd was op MacGyver of Patrick Swayze.
…je ooit witte sportschoenen met velcro sluiting hebt gedragen.
…je de Cosby Show grappig vindt.
…je een pennenzak had met daarop ‘liever een gat in mijn pennezak dan een gat in de ozonlaag’.
…je op new-beat kunt dansen.
…je je TV-programma’s herinnert als Webster, Who’s the Boss? en Family Ties.
…je ooit behoorlijk onder de indruk was van “Prince of Persia”.
…je de plakkertjes op je kubus van Rubik uiteindelijk gewoon hebt verplakt uit frustratie.
…je dacht dat “Ghostbusters” een coole film was (Who you gonna call?….).
…je mutsen met “Koud hé” erop toen al stom vond.
…je herinnert hoe VTM de deuren opende met een grote show. Pluimen in het gat en al.
…je nog weet hoe Michael Jackson eruit zag voor zijn neus eraf viel. En als je graag zo’n handschoen wilde zoals hij.
…je weet dat brenda en brandon uit Minnesota kwamen.
…je tijdens je jonge jaren een palmboom-clip hebt gedragen. Of een kleurig frommelrekkerke.
…”Who shot JR?” ooit een levensbelangrijke vraag heeft geleken.
…je een my little pony had en geloofde dat zijn staart zou groeien als je die genoeg kamde
…je de diepere betekenis kent van “Wax on, Wax off.”
…je de Top 30 probeerde te tapen op cassette en dan altijd boos was als de presentator er doorheen praatte.
…je een barbiehuis wilde voor sinterklaas.
…je ooit gedacht hebt dat we in het jaar 2000 op de maan zouden kunnen wonen.
…je ook een parafyx wilde.
…je fluo rekkerkes in je beugel droeg en dacht dat je er dan uitermate hip uitzag.
…je een ET-lunchbox had. Of eentje van de Gremlins.
…je als huisdier eigenlijk het liefst Alf wilde hebben.
…je ooit een swatch had. Of meerdere.
…je stickers verzamelde van de troetelberen, de voetbalcompetities of barbie.
…je “waanzinnig gedroomd” helemaal uit het hoofd kan zingen.
…je koersbroeken droeg onder een kort rokje en vond dat je er stijlvol uitzag.
…je nylonkousen droeg onder een short en vond dat je er uit-er-mate stijlvol uitzag.
…je Tiny eerst een toffe vond en dan na een paar jaar een seut.
…je boeken las over een olijke tweeling.
…je het freggel-lied kan zingen.
…je weet wie Seabert is en hem bewonderde omdat hij altijd bedreigde dieren hielp.
…je ooit trots bent geweest op Sandra Kim.

Littl’Q schreef vorige week een stukje over dat nieuwe modefenomeen waarbi jdames hun jeans in hun botten frommelen, daardoor hun achterste opeens dubbel zo dik lijkt. Grappig vond ik dat. En in mijn hoofd maakte ik meteen een lijstje op van de walgelijkste modetrends die zich de voorbije 20 jaar hebben gemanifesteerd.

– In de jaren tachtig waren op een bepaald moment de pofrokjes helemaal in. Meestal in satijn of blinkende stof en met een model waarvan ik nog steeds niet begrijp hoe ze er ooit opgekomen zijn. Ik kreeg er geen van de mama en was daar indertijd heel misnoegd over. Nu ben ik haar dankbaar dat ze mijn jonge puberzieltje heeft beschermd tegen zoveel smakeloosheid.

– Er was een zomer in de jaren negentig waar je een bandana moest hebben of je hoorde er helemaal niet bij. Om je arm, aan je broek, om je hals of Coco JRs gewijs op je hoofd: het maakte niet uit, maar het was wel allemaal even lelijk.
Ik had een lichtgele en een zwarte.

– In de categorie “nooit aan meegedaan, want ik ben een meisje en het is bovendien ongelooflijk spuuglelijk”: MC Hammer broeken. Van die witte. *huivert*

– Oe. En dat jaar, ergens eind de jaren tachtig, dat iedereen met van die jeans rondliep die met bleekwater bewerkt waren. Ook dat heeft i. nooit gedragen. Mama vond dat “gemeen”.

– Als echte jeugdbeweging-madam ooit mijn halve kleerkast gebatikt. “Tie and die” in het Engels. Ik weet echt niet waarom, want batik is echt wel bijzonder lelijk. Het ultieme was een gebatikt greenpeace-t-shirt. “This body is in Danger”.

– Kan iemand me ook eens uitleggen wat we allemaal zo leuk vonden aan het fenomeen POP SWATCH? Ik had er eentje. Maar ik zou niet wat ik erin zag, toen. Zo groot, maat. Ongelooflijk.

– Leggings. Leggings zijn ook wel een tijdje je-van-het geweest. Waarschijnlijk omdat je er vanzelf 10 kg zwaarder uitzag met die dingen. En omdat het zo leuk combineerde met de Moonboots.

– Met stip op 1: de geblondeerde kuif. Zeer in bij de zogenaamde ronny’s en marina’s , begin de jaren 90: het gehele kapsel behield de natuurlijke haarkleur. Behalve de rechtopstaande kuif, die werd peroxide-blond gekleurd. Na een poos doken er varianten op: blond kapsel, rosse kuif. Bruin kapsel, acajou kuif. Giiiijuuuw.

Aanvullen in de commentaren, graag….

Een opening!