Alles van waarde is weerloos
leutigheid
Aperitief op ons dakterras – mosselen – sint jacobs – vlasmarkt – sint jacobs – baudelopark – slaapmutsje op ons dakterras.
Deze nacht zal de geschiedenis ingaan als de nacht dat we voor het allereerst een verstandige keuze maakten om vier uur ‘s ochtends: in plaats van naar de vlasmarkt te trekken voor de obligatoire irish coffees, zijn we zowaar naar huis gegaan.
Applaus voor ons!
Zo. Halvervier. Zal ik Staf maar eens wakker maken, zodat we nog eens de stad in kunnen?
De kleine vent is namelijk weer bij ons vandaag en het is verbazingwekkend hoeveel een kind leert op die leeftijd (21 maand). Dingen die je één keer voorzegt die dan worden herhaald en vervolgens ook bij het juiste object worden geplaatst in een gans andere context. Wijs is dat.
Gisterenavond was de tweede avond van de Gentse Feesten. En het was de Gentse Feesten op zijn best: geen toeristen, gezellige boel en veel rondhangende vrienden. Eerst op het terras van de Charlatan met vriendin K. en haar luver, en met Lien en het radiofonisch instituut. (Trouwens: vriendin K. heeft twee voorstellingen op de Feesten: met De Wentelteefjes en met LAVA (straattheater). Vriendin K. is een uitstekend actrice, dus u moest al kaartjes aan het bestellen zijn, eigenlijk).
Toen bovenvermeld gezelschap naar huis trok omstreeks de klok van twee, gingen wij “nog even dag zeggen, tien minuutjes”. En toen kwamen we familie en old friends tegen. En bloggers en fotografen. En toen was het opeens vijf uur en hadden we bier gedronken uit halveliterblikken.
Vanavond slaan we een avondje over op de Gentse Feesten. Het duurt immers nog 14 dagen.
Gisterenavond zijn, met Rock ‘n Troll, de bierfeesten en een zwoele avond op de Vlasmarkt, de Gentse Feesten eigenlijk al begonnen.
Het was een ietwat vreemde gewaarwording te beseffen dat we daar om vier uur omringd stonden door mensen die we vanaf volgende week tien dagen lang meermaals per nacht zullen tegenkomen. Gent is immers niet meer dan een dorp en het Gentse nachtleven wordt bevolkt door een kleine kudde van dezelfde steeds weerkerende figuren.
Dat wij de helft van de mensen aanwezig op zo’n avond kennen, zegt natuurlijk ook veel over onze eigen tijdsbesteding na zonsondergang.
Misschien moet ik het dit jaar eens anders doen. Meer voorstellingen, meer doen overdag. En minder om zes uur ‘s ochtends met een irish coffee in mijn hand onzin staan verkopen voor de Charlatan. Goede voornemens, zoals elk jaar.
Moa’k é wel al ongeluuflik viel goeste achter nen bodram mee huuflakke en Tierentyn.
ahum.