Zo kan ik dus niet werken é. Ik heb ondertussen al een tiental smsjes gekregen over waar we staan op 0110 en ik moet iedere keer antwoorden: “Ben nog aan het voorbereiden, tegen zes uur daar.” Maar bij deze geef ik het op: het lijsttrekkersdebat van morgen moet maar wijken voor de verdraagzaamheid. En voor de pintjes met mijn maten, natuurlijk. Ik ben ermee weg!
Het spreekt voor zich dat wij vanavond hier te vinden zijn. 18h aan de toog rechts van het podium, de kant dichtst bij het podium. En als er rechts geen toog is: aan den dienen links van het podium. Voila zie. Goede afspraken maken goede vrienden.
En u kunt maar beter zorgen dat u daar ook bent: de verdraagzaamheid heeft u nodig, verdorie.
Gisterenavond was er 3009, een kleine voorbode van 0110 in Deinze. Lief presenteerde en het was er fijn toeven. Eveneens een karrevracht bloggers aldaar aanwezig, de meeste van de jongere generatie. Een overzicht.
– Lilith en Youri staan bijzonder goed met een monobrow en juf Lilith is zeer curieus naar Michel en zijn gezin. Ze was dan ook ietwat teleurgesteld dat ze er niet waren en hoopt dat vandaag in Gent goed te maken.
(foto van lief, youri en lilith met voorgenoemde monobrow volgt later vandaag)
– Bulls on Parade, het groepje van Tomadde, kicks major ass. En Tomadde zijn stem is zeer gelijkend. En wat een goeie muzikanten zeg. En zoveel spelplezier. Wijs!
– Caramel die doet van diven en al.
– Liesbeth kijkt zeer adorerend als haar lief op de gitaar van ishku tokkelt.
Vandaag in “De Zondag”: een foto van de heropening van het Baudelo-park, genomen op hetzelfde moment en vanuit hetzelfde oogpunt als deze van Michel. Allemaal dezelfde mensen op de foto.
Het onderschrift luidt:
“Het schepencollege wandelt het herenigde park in”.
Ons Lien maakt sneller promotie dan haar schaduw, me dunkt.
Hij is terug, mijn lief. Dat is mijn overheersende gedachte, de laatste uren. Eigenlijk sinds we gisterenavond, na afloop van de première en receptie met een paar vrienden in hot club de gand zaten. Zijn gezicht zag er ontspannen uit en hij zat glimlachend op een stoel, een glas duvel ronddraaiend. Ook deze ochtend, toen we pas om elf uur wakker werden en toen we daarna door de stad slenterden en rustig ontbeten in de Jan Breydelstraat, dacht ik: hij is terug.
Want mijn lief, die was de laatste weken verworden tot een kruising tussen een baldadige puber die streken uithaalde om de stress te reduceren én een snel geïrriteerde meneer.
Maar nu is hij dus terug. De druk is van de ketel en de spanning is weg. Olé.
Gisterenavond was fijn maar zeer vermoeiend. Er was de voorstelling, die dik ok was in mijn ogen. De mensen hebben alleszins veel gelachen, dus dat is een goed teken. Ik was alleszins bijzonder trots op mijn meneer.
En dan was er de receptie, waar heel veel verschillende mensen heel veel dingen wilden vertellen en ik van hot naar her heb gelopen.
Toen ik deze nacht om drie uur in mijn bed lag was ik dan ook kapot. Van de spanning, van de drukte en van de emoties.
De emoties zijn nog het ergst van al. Ik ben niet zo zelfzeker van aard en heb een gezonde portie wantrouwen tegenover de wereld. Dus maak ik mij van tevoren druk over of ze wel gaan lachen. En of hij zijn tekst niet gaat kwijtzijn. En of de lichten niet gaan uitvallen, de elektriek het gaat houden en of zijn gitaar wel gestemd gaat zijn. En of hij geen fouten gaat spelen op gitaar en of er niemand gemeen gaat zijn en of of of of of.
En achteraf ben ik bezig met vragen als: wat als iedereen nu gewoon *zegt* dat het leuk was, om mij een plezier te doen? En was het geluid wel overal goed? En wat als het morgen niet grappig is? En die recensenten, waarom zijn die eigenlijk meteen na de voorstelling weggelopen? Vragen vragen vragen.
En aan de andere kant zwel ik dan van trots omdat ik *weet* dat het goed was. En ben ik helemaal ontroerd *omdat* het goed was. En krijg ik bij het minste de slappe lach door de druk achter mijn ogen. En razen er honderden bedenkingen en zinnetjes door mijn hoofd.
Spanning, stress en emoties. Kapot ben ik daarvan.
Het is verdomme maar best dat hij niet alle maanden een nieuwe show aflevert.