Ja!

leutigheid

Ja!

Hiep hoi.

Mijn hoofd barst uit elkaar en toch ben ik vrolijk. Vreemd is dat. Ik ben doodmoe en toch: hiep hoi, hiep hoi!

De wereld is fantastisch, ik heb vandaag ongelooflijk gelachen met mijn studenten, er heeft weer iemand gereageerd op de huisflyers, ik heb prachtig behangpapier ontdekt en boven alles: straks krijg ik de nieuwe jeans die mama en papa uit Eindhoven hebben meegebracht.
Het is dringend tijd, die jeans: diegene die ik aanheb heeft een scheur op de poep, de andere zit in de was en de derde ligt in de strijk aangezien het vorige week feestdag was op woensdag en ons Nele dus in verlof was. En ja, ik zou zelf kunnen strijken maar daar heb ik geen zin in.
Het is best spannend, de nieuwe jeans. Ik draag namelijk al vijf jaar hetzelfde merk en model. Dat merk omdat het gewoon fantastische broekskes zijn, het model omdat dat het enige model is dat ze in Gent verkopen. Twee per jaar koop ik er, want ze zijn niet goedkoop. Maar ik ben onvoorwaardelijk fan en na vijf jaar nog steeds zwaar verliefd.

Omwille van de prijs had ik gezegd tegen de mama om eens uit te kijken in Nederland en het bleek dat ze daar 20 euro goedkoper waren. Olé! Ik heb er dus meteen eentje besteld.
Bleek achteraf dat er ZEVEN verschillende modellen waren in die winkel en dat er dus een kans is dat het model niet het model is dat ik gewend ben! Vernieuwing, zowaar.

Straks ongetwijfeld het vervolg op deze cliffhanger in mijn ongelooflijk boeiende leven.

En al Ja!

De vijfde.

Oh, wat een geluk dat Joke eraan gedacht had…vandaag is een bijzondere dag voor de anglofielen onder ons.

Remember, remember the fifth of November,
gunpowder, treason and plot,
I see no reason why gunpowder treason
should ever be forgot.

Een paar jaar geleden was ik met neef S. omwille van een liefde (van hem) die aldaar studeerde, in Birmingham op vijf november. De juffrouw in kwestie is nl. jarig op 6/11 en wij zouden haar bezoeken. Vuurwerk en bommekes en een ietwat vreemde stad, meen ik me te herinneren. Voorafgaand aan dit gedeelte van de trip waren neef S. en ikzelf even over London gepasseerd, alwaar we verbleven in het goedkoopste hotel van de stad. Onze verwarming zat vast op full power, dus moesten we met het raam openslapen, terwijl het buiten vroor.
London, baby!
We hadden allebei niet veel geld toen op dat moment en hebben voornamelijk pizza hut gegeten en mcdonalds. De tweede dag echter wilden we even pauzeren van onze strooptocht langs tweedehandswinkels en dat deden we in een pub nabij carnaby street. Het was toen vier uur in de namiddag.Onze pauze heeft de rest van de dag geduurd. Ik herinner me een aldaar ontmoette local die ons op sleeptouw nam, een japans restaurant en een jazzclubbluesclub. En een kater met gigantische proporties én nog minder geld op zak de volgende dag in nothing hill.

Good times.

Ja! projecten

Wieg.

Ik zeg u: als ik ooit een kind heb, en ik heb tegen dan geld en al, dan komt dat kind in deze wieg.


Op de site van Bozollo kan je zien hoe de wieg daarna ook een park wordt en nog later een schommel. Als dat niet wijs is, weet ik het ook niet meer.