Al wie vandaag exact twee jaar aan het webloggen is, steek uw hand omhoog!

Ja hoor, vandaag bestaat Kerygma twee jaar, als dat niet wijs is. We hebben ondertussen een skynetblog gehad, we hebben een subdomein van het project uitgebaat en hebben nu al een poos een eigen domeinnaam. En een plek op een crappy dreamhost-server.

Voor de cijferfreaks: dit is artikel 1162. Dat is gemiddeld anderhalf artikel per dag. En in totaal werden hier al 5236 reacties gegeven, dus bijna vijf per artikel.
Hoeveel bezoekers ik heb, dat weet ik niet: dat staat niet van mijn wordpress-panel af te lezen en ik heb geen goesting om het op te zoeken.

Alleszins: happy birthday to me!

*steekt een vuurwerkstokske aan*

Kijk. Sara heeft haar eerste rijles achter de rug. Cu-ute!

Doet me denken aan één van mijn eerste rijlessen, toen ik overmoedig en gezwind van de oprit afreed en vervolgens gas- en rempedaal door elkaar haalde. De auto van de buurjongen, die aan de overkant geparkeerd stond, was total loss.

De buurjongen was tot drie weken voor het incident mijn toenmalig lief. En we waren nu niet meteen in vrede uit elkaar gegaan.

Gelachen! sjonge toch.

Straks – binnen een uur of 10- wordt bekend gemaakt wie er doorgaat naar de finale van Cameretten. Ik persoonlijk schat de kansen van mijn meneer ongeveer fifty fifty. Een wedstrijd is sowieso altijd een beetje een loterij en het hangt echt af van waar de jury naar op zoek is, en hoe de pet van de jury staat op het moment van de beslissing: zijn ze into het emotionele, willen ze standup, zoeken ze theater, zoeken ze muziek…

Over smaken en kleuren valt niet te twisten en de jury bestaat uit amper vier mensen. Als je dan al ziet hoe extreem de meningen over bijvoorbeeld Ellen Dikker verschillen bij Het Radiofonisch Instituut (Fantastisch! loving it!) en bij Michel (horrible! hating it!) dan behoeft het geen verder betoog dat het moeilijk is om te voorspellen of hij er al dan niet bij gaat zijn.

Wat ik wel weet is dat hij goed heeft gespeeld en veel repons uit de zaal kreeg, dus dat is een goed teken. Het is ook het enige dat hij had kunnen doen, daarna is het in de handen van de jury.
En in handen van de andere kandidaten, natuurlijk, waarvan ik ondertussen ook al veel positiefs heb gehoord en gezien.

Zenuwachtig voor vanavond ben ik niet: er is niet zoveel aan te doen. Als hij erdoor is, leest u het snel op het interweb.