Mag ik bij deze, in absolute primeur, Meneerke Maes feliciteren met zijn goed rapport?
Proficiat, beau!
Traditioneel is oudejaarsavond iets dat de meeste mensen van tevoren plannen en dat meestal gepaard gaat met een grote hoeveelheid “druk maken in”. Vroeger, toen ik nog jong en onbesproken was, begon het hele lolletje al in november: bij wie gaan we vieren? En wie mag er allemaal komen? En als ge den dienen vraagt dan moet ge die ook vragen. En wie gaat er koken en wat gaan we doen en wat gaan we aandoen en cadeautjes en tralalala.
Dodelijk vermoeid werd ik daar vooral van. Een jaar of zes geleden zijn we daar met een aantal mensen vanaf gestapt. Ik had dat jaar al een viertal uitnodigingen gekregen die ik allemaal had geweigerd wegens “nu nog geen zin om daarover na te denken” en toen was het een week voor oudejaar en had ik geen plannen. En toen bleek ik niet de enige te zijn: de gringos hadden dezelfde reactie gehad, net als vriend W.
Dat jaar heb ik een ongelooflijk ontspannen oudejaar gehad. Rond de middag kwam iedereen aan op mijn appartement (ik woonde het grootst van iedereen) en werd er koffie gedronken, boodschappen gedaan, eten gekookt, haar gevlochten. De namiddag ging in een vloeiende beweging over in de avond, de avond in de nacht en de nacht in de ochtend.
En ik had glitters op mijn hoofd, die avond. Dat was ook wijs
Sindsdien vieren gringa M., gringo J. en ikzelf altijd oudejaar samen. Dat is handig: je hoeft je niks af te vragen van tevoren, je hoeft geen beslissingen te nemen en het is eens zo makkelijk. Lief is er dit jaar voor de derde keer bij, dus die is ondertussen ook al deel van de traditie. Net als het feit dat J. en ikzelf uitgebreid koken op die dag.
De groep eromheen is voor de rest een beetje varirend: we zijn daar niet moeilijk in, iedereen is in principe welgekomen. Dit jaar hadden we funkie P. en juf E. al een tijd geleden gevraagd om te komen. En toen bleek E. alleen te zijn omdat haar liefje moest werken. En toen had ook Lyne nog niks te doen. En toen bleken ook nog twee andere vriendjes plots vrij met oudejaar.
10 personen, opeens.
Het wordt dus bakske vol, denk ik. En aangezien J. morgen een rugoperatie krijgt, dringt enige aanpassing aan het menu zich op.
alle recepten van tapas zijn vanaf nu van harte welkom.
En dessertjes! Lekkere dessertjes!
Zoals al gemeld komt Bonnie ‘Prince’ Billy op 22 maart naar de AB en ga ik daar naartoe! Als voorproefje voor zij die de mens niet kennen: een beetje youtube…
Oooooooooh! Zie hoe mooi!
Nu moet ik toch wel naar Antwerpen volgende week om zo’n handtas te kopen zekers.
Vraagt Peter in de commentaren:
ik dacht dat je dit hier ging vragen?
http://www.anti.com/catalog.php?id=69
Of kon je ook niet wachten 🙂In ieder geval –> ‘t is met voorsprong het beste wat ik dit jaar gehoord/gekocht heb…
Als trouw discipel van Dhr. Waits kon ik natuurlijk niet wachten tot kerst en heb ik de betreffende CD aangeschaft van zodra ik hem zag liggen in de winkel, nu dik drie weken geleden.
Sindsdien kan ik het bevestigen: hij heeft het nog steeds en het is sterker dan ooit. Die muziek. Die stem. Die hilarische covers. Dat voorlezen uit dat natuurboek. Dat boekje dat bij deze drie (3!) CDs zit.
Ik zeg u: Tom Waits is God.