Twee maand heeft het geduurd. Sinds Little Q in de kerstvakantie in Gent op bezoek was, heb ik geen nieuwe kleren meer gekocht. Ik vond dat heel flink van mezelf.

Vanmiddag in de stad is het een beetje om zeep gegaan, echter. De nieuwe collectie in Cream is dan ook lekker, u heeft er geen gedacht van.
Bovendien, zoals vriendin B. het net aan de telefoon formuleerde, is dat goed voor vanalles, dat winkelen. En aangezien ik me toch wel een beetje down voelde, hebben ze mij *eigenlijk* gedwongen, vind ik.

Thans is De Kleine Komedie niet meer weg te denken uit het Amsterdamse en nationale theaterlandschap, zijnde het mekka van cabaret, kleinkunst en theatermuziek, en heeft het theater landelijk een toonaangevende functie. Met zijn (officieel) 503 stoelen is het een typisch middentheater dat optimaal functioneert als podium voor aanstormend en doorstromend talent.

Tot de vaste bespelers behoorden en behoren ondermeer: Youp van ‘t Hek, Brigitte Kaandorp, Lebbis & Jansen, Hans Dorrestijn en Bert Visscher.

Van de nieuwere lichting: Theo Maassen, Hans Teeuwen, Sanne Wallis de Vries, Acda & de Munnik, Kees Torn Najib Amhali, Eric van Sauers en NUHR.

En mijn lief, die ook.

🙂

Vanmiddag na het opstaan hebben we in de Mac Drive eten gehaald en hebben dat meegenomen naar ons nieuwe huis. Op de eerste verdieping, in wat binnen een paar maand onze slaapkamer zal worden, hebben we op het vasttapijt een Mac Donalds-picnic gehouden.
Terwijl we daar zo zaten, in de waterachtige lentezon, voelde het voor het eerst heel erg als thuis.

Ik ben al helemaal droevig dat we morgen de sleutel weer moeten afgeven voor een paar maand.

Wiehoew. I luv stickers.