Ja!

leutigheid

Ja! projecten

You Tube-opnames.

Zo. We gaan eens van multimediaken doen, hier ten huize.

Lief kwam een aantal maanden geleden tot de conclusie dat hij geen enkele opname heeft van zijn oud stand-upmateriaal en dat dit wel jammer is, want dat zo een aantal geniale (mwoeha) grappen verloren gaan voor het nageslacht.

En dus werd er een datum geprikt samen met de onvolprezen Lunatics en een oproep gelanceerd voor heuse YouTube-opnames. Er zijn een aantal bevriende filmmakers die alvast komen opnemen, maar de bedoeling is zoveel mogelijk verschillende opnames te hebben: met GSMs, kleine en grote camera’s. Al die zaken worden dan op een centrale plaats verzameld en achteraf gemonteerd.

Deze oproep dus om zoveel mogelijk mensen samen te krijgen die komen opnemen. En wel volgende dinsdag, 6 maart 2007, vanaf 21.30 bij The Lunatic Comedy Club, in Le Bal Infernal, Kammerstraat Gent.

Als u daar zin in heeft, mag u gerust the word spreaden met elektronische post of op het interweb. En wij hopen u vooral volgende week te zien in Den Bal, camera in aanslag.

Ja!

Life of Agony.

Ben ik de enige die bij de nieuwe (overigens: hoera hallo zo goed maat) CD van Bloc Party spontaan aan het indertijd redelijks fantastische Life Of Agony moet denken? Aha, ik dacht het niet, inderdaad.

Ik heb daar geen enkele CD meer van blijkbaar, maar ik heb net een aantal nummers downgeload (that’s what the hip kids do, these days) vanop de iTunes-winkel. Bijgevolg heb ik ontdekt dat ik Through and Through, Fears, Let’s Pretend en Underground nog steeds rats vanbuiten ken. Dat was in die tijd al niet zo eenvoudig, maar ondertussen is het toch 10 jaar of meer geleden…het geheugen is echt wel vreemd bijwijlen.

Qua melancholie kan dit trouwens ook wel tellen, is het niet?



Ja!

Guzman.

Gisteren naar Rotterdam geweest om te kijken naar Javier Guzman, naar zijn programma “Delirium”. Het was niet wat ik ervan had verwacht, maar ik merk wel dat ik er nu al sinds gisterenavond mee bezig ben in mijn hoofd.

Achteraf hebben we nog even met hem gepraat en hij lijkt een fijne en sterke meneer. Hij zei zelf dat hij tegenwoordig veel meer belang hechtte aan het verhaal dan aan de lach en ik denk dat dat precies is wat ik niet had verwacht. Maar een verhaal vertelt hij wel degelijk. Hij loopt daarbij zodanig met zijn ziel onder de arm dat het bij momenten pijn doet. En laat ik dat nu eigenlijk wel mooi vinden, op z’n tijd.

Straks, of morgen, meer op Het Project.

Ja!

Midi Midlife crisis.

In kader van onze midi-midlife-crisis hebben vriendin klijn, vriendin E. en ikzelve gisterenavond kortstondig ons gezelschap in de Paganini verlaten voor een kleine trip naar de overpoort en down memory lane. We zijn zowaar een half uur naar De Pallieter geweest, alwaar Tim nog steeds de draaitafels beroert en waar de dingen eigenlijk niet zoveel veranderd zijn. Keiharde muziek, een massa dansende studenten en mensen bovenop tafels. Tim heeft zelfs zijn muziek een beetje aangepast aan onze leeftijd en al.

We hebben een spa gedronken, een beetje staan lachen en dan zijn we teruggekeerd naar het rustige café. Een half uur per academiejaar in de overpoort lijkt me ruimschoots voldoende.

Ja!

Achtung Baby.

Het is ondertussen meer dan 15 jaar oud, maar ik blijf erbij: Achtung Baby van U2 is één van de beste pop-platen ooit gemaakt.

De drummer van Metallica had dit liedje trouwens als openingsdans.