Daarnet hebben we onze poot onder een lening gezet van 25 jaar voor ons huis. Eigenlijk is dat een beetje gelijk trouwen: je belooft dat je 25 jaar lang samen aan iets gaat werken. Je tekent voor 25 jaar geluk en miserie, en dat doet een mens alleen maar als hij ervan overtuigd is dat er meer geluk dan miserie zal zijn. Een schone gedachte, toch?

Getrouwd voor de bank dus, met Jean Paul als ceremoniemeester.

Het schijnt dat ik cryptisch ben. Babies, you ain’t seen nothing yet. Dit bijvoorbeeld.

Tony is hier. Beneden een verdiep lager dan waar ik zit te werken. Als Tony er is, dan is er altijd een stemming van plannenmakerij in huis. En dan maak ik eten in grote kommen voor hongerige magen. Tony in huis, ik zou het iedereen aanraden.