Alles van waarde is weerloos
leutigheid
In de bio-planet, net om de hoek van ons nieuwe huis, kan je een heleboel biologische geteelde toestanden kopen en ook bio-brood. Eén van die bio-broden heet “drielingbrood” en is gemaakt uit drie verschillende soorten deeg: een spekkeldeeg, een deeg met zaadjes en een gladde deeg. In één brood.
Ik vind dat dus wijs: ieder sneetje brood is een avontuur op zich.
(En voor u het vraagt: ja, dit inderdaad het boeiendste dat over mijn leven te melden valt momenteel.)
Het is lente in mijn stad. Deze ochtend opgestaan met het kwetteren van de vogels en na een stagebezoek en lesgeven naar de in de stralende zon badende Bijloke getrokken voor de persconferentie van het mij zeer genegen festival. Allez, eigenlijk was de persconferentie al uren gedaan en was ik nauwelijks op tijd voor het achteraf-socializen.
De fotograaf nam foto’s van jongedames in het raam, (terwijl de andere fotograaf blijkbaar elders op de site rondzwierf…) en alle aanwezigen waren ietwat uitgelaten na een blijkbaar geslaagde conferentie. Fijn was dat.
Thuisgekomen, een tukje gedaan op het dakterras, en daarna een beetje door de stad gezworven, op zoek naar eten. Mensen tegengekomen die ik vaak zie, mensen tegengekomen die ik veel te weinig zie. Een etentje, een brownie en een muntthee later is het nog steeds niet donker.
Zomeruur: i love it.
Hoera! Maandag oudeclipkesdag en al! Ik heb dit liedje recentelijk herontdekt en het is pijlsnel omhoog geschoten in mijn persoonlijke hitparade. Die verandert even rap als de Hit 50, maar toch. Depeche Mode, hooray!
En dan heb ik het niet over het ongelooflijk slechte grapje dat hij vanmiddag in de badkamer maakte. Het was een woordspeling op Gaia. En de rest wil ik zo snel mogelijk vergeten.
Neen, ik heb het over dit fragment uit “Het Vergrootglas”. Ik had Henk toen hij nog niet Lief heette ooit al “De Duif” zien spelen, en ook een keer over de dulle griet horen vertellen in Den Bal, maar dit was het eerste stuk dat ik van hem zag nadat hij mijn lief was geworden.
We schrijven twee jaar en drie maand geleden en ik zat met vriend P. in de Kortrijkse schouwburg, voor de halve finale van Humorologie. Henk speelde bijzonder sterk en zou op die wedstrijd publieks- en persoonlijkheidsprijs winnen, de volgende dag.
En trots dat ik was op mijn nieuw lief.
En hoera voor onze nieuwe video-camera!
De vrienden, de lezers, de mensen die foto’s en artikels opsturen, de Gentse Feesten-ploeg, de organisatoren waarmee we zo fijn samenwerken: als ik daar over begin na te denken, is het bijna niet te geloven wat Gentblogt na twee jaar is geworden. En dat allemaal dankzij het continue enthousiasme van een groep mensen die ik ondertussen tot mijn maten reken. En ik ben daar bijzonder trots op.
bruno, steve, dimi, els, huug, jeroen, jean-marie, katrien, joke, lien, michel, hans, patricia, peter DC, peter DP, steven C, steven N, cindy, tessa, teun, wouter, hendrik en an: jullie heersen allemaal zeer zwaar.