Hij is terug!

*maakt een vreugdedansjen*

Kijk zie. Voor ne keer dat ik zelf iets uitvogel ivm. computers en al, zal ik het eens wereldkundig maken in een heuse blogpost.
Dan kunt ge het allemaal bookmarken voor als ge zelf wilt upgraden, als dat al op uw netvibes to do-list staat. Bookmarken in uwen delicious, natuurlijk. En op nen T-shirt laten drukken en er de juiste technorati-tags aan toevoegen en al. En dan een foto nemen van uw scherm en die posten naar Flickr. Ha! Zie eens hoe web 2.0 ik ben, maat.

Aniehoew.
Als je WordPress 2.0 installeert (eender welke versie) en je hebt Spam Karma 2 al lopen, dan krijg je problemen met je commentaar-teller. Het onding zegt “geen commentaren” terwijl er in werkelijkheid al 1, 2, misschien zelfs tien-tal-len commentaren zijn. Aangezien bezoekers van uw belangrijke en wereldbefaamde weblog daardoor zouden gaan twijfelen aan uw populariteit (“wa-at? die heeft hier nog geen enkele commentaar zeg! wat een loser!”, u kent het wel), wilt u dat natuurlijk vermijden. En wel alsvolgt:
– Gooi de hele SK2-folder uit uw plugin-dir
– download de nieuwe versie van de SK-site en pleur die hele handel opnieuw in uw plugindir
-activeren op de plugin-pagina, configureren en hopla, u kunt er weer tegenaan.

* trekt een computer-wizzard-gezicht*

Ik las net bij Pietel dat hij research aan het doen is over kinderen en veilig surfen.
Hij vermeldt daarbij een artikel uit Klasse en geeft een aantal tips om uw koters veilig te houden op het grote web.
Hij zegt ook dat hij eens bij Michel zal horen wat zijn opinie over het onderwerp is. Wel nu, Pietel: Michel heeft zich daar een tijdje geleden eens flink druk over gemaakt.
Ik kan mij trouwens best vinden in Michel’s mening over het demoniseren van het grote web. Het is m.i. niet alsof het internet *het* grote gevaar is en het is niet alsof uw kinderen voorzichtiger moeten zijn op het web dan in het echte leven.
Ook niet minder voorzichtig, dat spreekt voor zich. Maar ik bedoel: als ge uw kinders leert dat ze op straat niet mogen meegaan met vreemde mensen, dan kunt ge hen toch meteen leren dat die regeltjes ook in de virtuele realiteit gelden?

Met lijstjes zoals dat in Klasse, en dat in de Clickx van een tijd geleden nog meer trouwens, kweek je twee te vermijden fenomenen:
1. Een generatie ouders die argwanend staan tegenover IT en het internet en er zo weinig mogelijk mee te maken willen hebben. Ze schermen hun kinderen af tegen dat grote monster dat ze wantrouwen. Waar een mens afkerig tegenover staat, leert hij niet kennen. Wat hij niet kent, kan hij niet inschatten. en is een correcte inschatting van de feiten niet precies wat we nodig hebben hier?
2. Een generatie kinderen die het internet als een verboden vrucht zien, waar veel meer interessants opstaat dan hen verteld wordt. Wat niet mag, dat is aantrekkelijk. En het onbekende is spannend. Als zo’n kind dan opeens voorbij je zorgvuldig ingestelde firewall komt (en dat zal dat kind op een dag lukken, daar kunt u vanop aan), dan geeft dat volgens mij een soortgelijk effect als wat ik tijdens mijn studentenjaren heb gezien: jongedames die altijd kort gehouden worden van thuis en onder geen beding naar de jeugdbeweging of naar een fuif in het dorp mogen. En die dan ineens op tunief komen en alle vrijheid krijgen, waardoor ze na enkele weken ladderzat op overpoorttafels staan te dansen, onderwijl tongen draaiend met alles wat in hun buurt komt en er een beetje uitziet als een manmens.

Een te vermijden situatie, me dunkt.

Update: Steven vertelt uit ervaring.

De laatste dagen al een paar keer heel hard moeten lachen met dit weblog dat ik pas heb ontdekt: analoog.be. Vooral het nevenproject Bakkesmarlon.be deed mijn mondhoeken omhoge krullen.

Een link dus. Want in Gent staan wij erom bekend dat wij de mensen vertellen hoe fantastisch we hen vinden. Virtueel sodomiseren en al.

Hoezee!

Kijk, dat vind *ik* nu eens een toffe applicatie zie. Waarschijnlijk loop ik hopeloos ten achter en kent iedereen dit al, maar bon:

Ik heb meteen een pagina, met paswoord, aangemaakt met een heleboel dingen erop, en nu zie ik meteen wat ik wanneer moet doen. En mijn mailbox, die van Gentblogt en die van het school in één oogopslag. En het weer, een zoekdingske voor Wikipedia, eentje voor google, mijn delicious-tags en de flickr-foto’s van mijn “friends”. En dat allemaal en van thuis, en van op ‘t werk.

Hoezee!