Oh. Ik heb sinds deze week een facebook-profiel. En ik ben er helemaal weg van eigenlijk. Heerlijk speelgoed….

Kom, zeg het eens, van wie komt dit? Ik weet graag wie ik moet bedanken voor uitnodigingen…

Dag Ilse en Henk,

Een lezer van uw blog nodigt je uit voor een unieke ervaring, de Cabernet d\’Anjou Drink\’in. Er wacht je een coole locatie, een buitengewoon vintagedecor, een uitzinnige sfeer en heerlijke roséwijn. Om de sfeer compleet te maken, komt ook DJ Buscemi een live dj-set geven. Kortom, dit is een party die je niet mag missen!

Een lezer van uw blog stelt volgende plaats en datum voor:
Gent op Woensdag 27 juni vanaf 16h tot 21h

De Cabernet d\’Anjou hosts schenken je glas graag vol met frisse en verkwikkende roséwijn… En dit for free. Proef, ontdek en geniet van deze bijzondere wijn uit de Loirevallei.

Opgelet! Deze degustatiebar palmt Antwerpen en Gent slechts tijdelijk in.
Inkom is bovendien enkel geldig op uitnodiging. Wees er dus snel bij en schrijf je als de bliksem in door op onderstaande affiche te klikken.

Tot gauw!

Joke had het er vorige week op een meeting voor het project over. Dat ze twitter gebruikt omdat ze sommige dingen te triviaal vindt voor haar weblog. Dat haar weblog is voor stukjes waar ze over nadenkt en tijd insteekt. Dat ze dat niet verstaat hoe sommige mensen wel van die korte entries maken, die eigenlijk over weinig gaan. Dat ze dat blogvervuiling vindt.
Ik meende vervolgens een beschuldigende blik in mijn richting te ontwaren.

Gisteren dan zei helpdesk-tom op Google Talk.:

– ik ga uw weblog eens lezen

en dan 2 seconden later

– gedaan

waarop hij mij begon uit te lachen en zei dat het hem nog verwonderde dat ik überhaupt de moeite deed om volzinnen te maken.
(Allez, hij zei natuurlijk niet überhaupt, want dat woord kent hij niet en dat is ook veel te moeilijk om uit te spreken voor een Westvlaming, maar het kwam daarop neer.)

Ik heb gisteren dan maar eens iets langer geschreven, want dat jonk volk dat kan nogal een beetje doorbomen heb ik al ondervonden in het verleden en daar had ik nu echt geen zin in. Het is bij deze bewezen dat ik nog steeds een stukje van meer dan tien regels uit mijn toetsenbord gewrongen krijg, en nu wil ik dus geen opmerkingen meer horen over blogvervuiling en al.

Het is mijn weblog, ik doe mijn eigen goesting hier, ik vind woorden uit zoveel ik wil, ik schrijf dat het VB stinkt zo vaak ik wil en ik schrijf triviale korte stukskes als het mij uitkomt. Nah.

Gisteren was Tom aan het zagen op de google talk over mijn linkenlijst. Ik zal niet verder in detail treden, maar het kwam erop neer dat hij jaloers was dat hij er niet instond. Omdat hij over het vorige onderwerp — mijn botten en hoe oud die wel zijn — twee weken heeft doorgedramd (werklozen en variatie, het wordt nooit wat), heb ik mijn links maar eens aan een update onderworpen.

En zoals het een goede communicatieverantwoordelijke betaamt deel ik vanaf nu het bloglandschap (mijn lief niet meegerekend) op in twee delen: zij die wel aan het project meewerken, en zij die dat niet doen. Makkelijk zat.