Valt het u ook op dat ongeveer iedereen ouder dan dertig tegenwoordig een blog heeft? Wat hebben we toch allemaal veel meningen, denk ik dan. En zouden we niet beter gewoon een pintje gaan drinken op café en het aan den toog eens tegen de barman vertellen? Het is er dan ook uit, maar hij wordt tenminste betaald om naar ons te luisteren. Bovendien: na vijf minuten is het vergeten. Op het wereldwijde web echter: technorati en googlecache alom, ge zijt daar nooit zeker van.

Oh neen, hoor ik u denken. Heeft ilse ook al een existentiële blogcrisis? Maar bijneenk, kinders. Iedereen doet al van twijfel tegenwoordig, dus dat begint saai te worden. Meer nog! Op Kerygma krijgt u zowaar splinternieuwe links. Zodat u het uur tussen wolf en hond een beetje draaglijk kunt opvullen met vers leesvoer.

De laatste weken heb ik namelijk een paar mensen aan mijn bloggedoe toegevoegd, voor het eerst in lange tijd. Het RSS-dink, ge weet wel, gelijk de echte. Een mens moet iets doen als uw favoriete bloggers in de boekskes beginnen te schrijven in plaats van op het interwebs, niewaar.

Reinhart bijvoorbeeld, die kent u onderwijl, ik heb hem al eens voorgesteld verleden week. Het ziet er gelijk naar uit dat hij al zijn blogposts jarenlang heeft opgespaard, die jongen. Hij heeft op 3 weken tijd gelijk duust posts gezet. Zotjes.

La Pigleta, de koningin van de kitsch en een oude getrouwe in mijn reader, heeft sinds kort een hilarische eurosong-blog. Ge moogt hem niet op ‘t werk lezen, want ge moet er luid van lachen. En dat is genant en dan kijken uw studenten raar.

Door hem van ‘t weekend te zien, heb ik me gerealiseerd dat Fons al zolang niet geschreven had. Bleek dat ik een oude feed had. Dus Fons is terug, sinds vandaag. Voor al uw nerderige computerstuff, verbouwingsverhalen en een occasionele portie vadsigheid en tetten. Dag fons!

Mme Zsazsa, dat is volgens mij ook een wijze. Ik ben altijd blij als ze iets nieuws heeft geschreven, en ik heb mij vorige week in mijn koffie verslikt hierdoor.

Tot slot Henk. Er is mij verklikt waar zijn weblog zit en om allerlei redenen is die dan in mijn feedreader beland. Het heeft met spannende dingen te maken.

Zo. Alweer een paar uur die u nooit meer terugkrijgt. Het is graag gedaan.

Els vraagt naar tips en truuks, dus doen wij dat met graagte. En ik hou het supersimpel.
1. google, dat is ook een rekenmachine. Als u in het googlevenster een rekensom ingeeft, dan rekent hij dat voor u uit. Wahey.
2. google, dat is ook een muntomrekenmachine. Als u in het zoekvenster bijvoorbeeld 5 euro in dollar ingeeft, dan krijgt u meteen het juiste bedrag. Wahey 2.
3. met googletalk kunt u woordjes vertalen. Voor Nederlands naar Engels voegt u bijvoorbeeld “nl2en@bot.talk.google.com” toe aan uw contacten en hopla: u kunt chatten met de vertaalrobot. Wahey 3.
4. In Firefox kunt u aan het zoekmachine-venster rechtsboven andere sites/zoekmachines toevoegen. Op het pijltje naast de G klikken, “zoekmachines beheren” kiezen en dan “meer zoekmachines verkrijgen”. Veel gebruikt hier ten huize: Vandale, youtube, webchef.be, de nederlandse wikipedia en IMDB. Wahey 4.

Dat was uit het blote hoofd. Ik zal nog eens verder nadenken, Els.

Zo-ho. Er was dus iets met mijn RSS-feed en Lien heeft het mij laten weten na een opmerking van Fons. Ik zal eens verbolgen naar de RSS-lezers moeten kijken, geloof ik.

Er is zes dagen niets verschenen in de feed, en Fons is de enige die bezorgd is. Ik had dood kunnen zijn. Of verschrikkelijk gewond naast mijn pc kunnen liggen, zachtjes kermend “water, water”, dagenlang. Zonder dat jullie alarm hadden geslagen.

Nou.

Dames en heren, wij stellen voor: het leukste stokje ooit. Het is ongelooflijk lang geleden — maart 2005, dat is zowat de oertijd van de blogosfeer. U bent het ongetwijfeld al vergeten bent, maar ik moest er vandaag aan denken, met al dat gepost op weblogs van oude foto’s. Zelden zo’n grappig stokje gekregen en gevolgd, moet ik zeggen, en het is later nooit meer geëvenaard. Als ik me niet vergis waren de aanstokers indertijd de evil eskimo’s (uw archief werkt niet meer, demus!), en iedereen deed even enthousiast mee.

“In de kast” was de titel, het concept was simpel: kruip in een kast en neem een foto van uzelf. U ziet mijn eigen resultaat hieronder, en ik link meteen ook naar een paar andere leuke voorbeelden. Sara, Michel, een hele reeks bij Pietel en Bruno

En nu opgelet: ik vind dat iedereen die indertijd in de kast is gekropen nu het stokje nog een keer mag doorgeven aan drie andere mensen. Mensen die in het glorieuze maart 2005 nog niet blogden. Of die het stokje nooit hebben gekregen.

Ik gooi het alvast naar Ivan, Els en Anton, die hopla in de kast mogen kruipen. En u, naar wie gooit u?