(Zoals bij lilith) en ook omdat er een award was die al maanden ligt te wachten. Een award is gelijk een stokje vroeger, maar het heet anders tegenwoordig. Ik ben gelijk niet meer-zo-vinger-aan-de pols van het blogosfeer-gedoe, me dunkt.
Maar goed. Ik kreeg de award van jessie, waarvoor dank. Zij is één van de massa bloggende moeders out there waar ik er ondertussen ook eentje van ben. Which reminds me dat ik het woord colostrum al een poos niet meer gebruikt heb, en dat het nochtans zo’n grappig woord is omdat jongens zoals mijn lief en Tom er helegans van in shock gaan. Colostrum, colostrum, colostrum. Pictures are available, ow yes.

De opdracht van de award is: vertel tien dingen over uzelf die de mensen nog niet weten. Nu, na meer dan vijf jaar zowat dagelijks bloggen, is het niet gemakkelijk tien dingen te vinden die ik nog niet verteld heb, en waarvan ik ze wil delen met de wereld. Ik heb dus lang moeten nadenken. En ik heb uiteindelijk het concept veranderd naar “dingen die ik misschien nog niet verteld heb”. Dus als er dingen bijzijn die u al wist: ik heb misschien gezegd. ha.

* ik heb een bijzonder groot talent voor ergernis: ik erger me aan verschrikkelijk veel vreselijk kleine dingen en ik erger me nog harder aan het feit dat ik me daaraan erger.
* ik sta op de zwarte lijst van mobistar. Ik heb ooit een dispuut met hen gehad over een factuur die niet strookte met het contract dat ze me hadden verkocht en ik had het als bij wonder opgemerkt. Normaal merk ik zo’n dingen nooit, maar nu dus wel, en dan ben ik nogal koppig. Aangetekende brieven, honderden telefoons: de hele rimram. Lang verhaal kort het is geëindigd met een gesprek dat alsvolgt verliep:
“ik heb u toch al gezegd: ik betaal dat niet. Sluit mij maar af” “ok, maar als u niet betaalt kunt u nooit nog een abonnement nemen bij mobistar want dan staat u op onze zwarte lijst”. En toen werd de telefoon dichtgegooid. Door mij.
* ik eet heel graag, steevast te veel en ik kan uren over eten praten. En toch vergeet ik heel vaak te eten, omdat ik zodanig met andere dingen bezig ben. Mijn lief en de meeste van mijn vrienden weten dat ze af en toe eens moeten vragen of ik al iets heb gegeten. Zekers als ik opeens zonder reden nijdig en pinnig word.
* ik hou van tussenseizoenen. Al dat extreem gedoe met die hittegolven en sneeuwbuien: niks voor mij. Doe mij maar een regenbui op zijn tijd en een waterzonnetje. Of herfstwind en lentebriesjes.
* ik heb tot mijn 20e al mijn kleine huisdieren bert genoemd, en als het er twee waren: Bert en Berta. Al mijn kleine huisdieren? Ja, de hamsters, de muizen, de zebravinken en de schildpadden. Toen kreeg ik een liefke met de naam bert en ben ik daarmee gestopt, omdat het belachelijk zou zijn om uw huisdieren naar een (al zeer gauw, ja) ex-lief te vernoemen.
* Vaak word ik het liefst van al keihard met rust gelaten. Dat is vreselijk grof, ik weet het, maar soms word ik zo moe van al dat sociaal zijn.
* ik vind vriendschappen tussen jongens één van de aandoenlijkste dingen ever. Vooral als één van hen verdriet heeft: de onbeholpenheid waarmee ze dan elkaar proberen helpen. Dat ze dan niet zomaar eens kunnen bellen om te vragen hoe het gaat, maar een praktische aanleiding moeten hebben. En dat ze dan pintjes gaan drinken en de hele avond niet over het verdriet praten. Maar dat het daarna toch beter is. Zo schattig.
* Ik kijk altijd uit naar uitstapjes tot de dag voordien. De dag zelf denk ik: eigenlijk zou ik liever gewoon in de zetel zitten en een boekske lezen. En achteraf ben ik steevast blij als ik toch geweest ben. Het helpt dus als u met mij bevriend bent en ik een beetje schrik van u heb, zodat ik niet durf af te zeggen.
* Ik maak alleen ruzie met mensen die ik graag heb. Als ik me erger (zie punt 1) aan iemand die ik niet graag heb, dan resulteert dat in schouderophalen of uitlachgedrag. Maar nooit in ruzie.
* ik zou graag een grote, slanke negerin zijn die goed kan dansen en zingen. Dat lijkt me leuk.

Zijn dat er tien? Volgens mij zijn het er zelfs elf. Dat brengt ons bij punt twaalf: ik ben een ongelooflijke strever en ik doe compulsief mijn best. Gelukkig ben ik ook onnoemelijk lui, en dat compenseert één en ander bij momenten.

Ik krijg de laatste tijd wat linken binnen vanop het interweb. Mensen die verwijzen naar mij, naar aanleiding van de wedstrijd. Ik word dan een chickblog genoemd, en dat is best grappig. It’s funny cauz it’s true en al.

Maar daarvan gesproken: Kerygma is eigenlijk de naam van mijn weblog, wist u dat? Ik ben net zomin Kerygma als Michel zog is. Mijn naam is ilse. Of i., als u dat wilt, het is mij om het even.

Kerygma, wat een rare naam voor een weblog zeg. Ja inderdaad. (ik zit vaak alleen, dus ik voer dialogen met mijn eigen omdat mijn dochter nog niet kan spreken. Het reflecteert in mijn schrijftaal, kunt dat peinzen.) Kerygma. Dat zit zo: toen ik net begon te bloggen, kreeg ik een paar dagen voordien een mail met kerygma als titel. De schrijver van de mail was een slimme jongen. Zo slim dat ik het woord moest opzoeken, want ik wist niet wat het betekende, en dat gebeurt niet zo vaak. Vandaar dat het bleef hangen.

Kerygma is Oud-Grieks, voor aankondiging of boodschap. Het woord wordt meestal in een bijbelse context gebruikt, wat wel ironisch kan genoemd worden gezien mijn ketterdom. Alleszins, lang verhaal kort: er stond een veldje met daarvoor “kies een titel voor uw skynetblog”, en hopla het woord dat ik daags voordien had opgezocht.

Nu vijf jaar later, ben ik nog steeds blij met mijn keuze, eigenlijk. Al was het maar voor die vele pure gelovige zieltjes die op zoek zijn naar bijbelse teksten en hier uitkomen. Ik hoop dat ik hen de wijsheid geef die ze zoeken, jawel. En wie een kerk voor mij wil oprichten: ik hou u niet tegen, maar zorg wel dat ik er een percentje op verdien, owkey?

Om maar te zeggen: ik ben vandaag precies vijf jaar aan het webloggen. Vijf jaar, dat was goed voor 2340 posts. Dat is meer dan een post per dag.
En u, u gaf ruim 12000 commentaren. Waarvoor mijn oprechte dank, dat spreekt. Jeej voor u! En jeej voor mezelf!

En nu ga ik een beetje nadenken over een lustrum-feestje zie.

Zo. We zijn weer genomineerd voor Site van het Jaar, zo blijkt. Normaal gezien besteed ik daar weinig aandacht aan, wegens ik heb te veel andere dingen om me op te concentreren en ik vind dat er andere mensen zijn die het meer verdienen.
Dit jaar echter zit ik aan huis gekluisterd, en heb ik weinig professionele bezigheden. Mijn dochter lacht naar mij, dat wel. Maar ze lacht ook dikwijls naar een pamper vol kaka, dus ik ken mijn plaats in de baby-pikorde. Dit jaar mag u dus wel op mij stemmen, als u dat wilt. Meer nog: stemt Kerygma, gij allen!

Ik sta in de categorie “blogs” en u kunt daar trouwens drie stemmen uitbrengen. Als u niet weet wat nog kiezen, behalve het superevidente kerygma : blog.zog.org en Kruimels. Dienen van zog heeft liever van niet, maar dat is allemaal valse bescheidenheid volgens mij.

Verder, en zo mogelijk nog belangrijker. Vorig jaar werd het project, zomaar eventjes het beste stadsblog van de wereld, schandelijk de alfabetische das omgedaan door een Antwerpse site vol reclame. Dus: in de categorie stadsblogs zou het leutig zijn als u voor Gentblogt kiest. En enkel voor Gentblogt, ha.

Tot slot mogen wij u ook damusic, cuttingedge (beiden cultuur en entertainment) en wannabes (foto) warm aanbevelen.

Goh, weet ge nog, die keer dat ik gehackt was? Ik bleek zoveel brol op mijn server te hebben dat ik niet eens wist waar het precies was, dus moest ik alles backupen, deleten en herinstalleren. Het was die keer dat de theorie weer eens niet strookte met de realiteit en michel daarna begon te peuteren in de database. Het was die keer dat ik machteloos en kapot van de stress op refresh zat te duwen.

In die tijd, toen ik gehackt was, was ik eens jarig ook. En ik ging brunchen, naar een expo, en kreeg mooie cadeautjes. In die tijd waren er ook eens vriendinnen op bezoek met massa’s luxe-eten.

Dat waren nog eens tijden, jong. Maar het is allemaal gepasseerd nu. En michel heeft een db-backup gemaakt ook. hoera!