Wat doet een mens als de voorziene pompoen heel funky blijkt te geuren bij het opensnijden (denk: vuilnisbaksap)? Een mens bedenkt rap iets anders met wat nog in de frigo ligt.

Het werd een halve courgette, een aubergine, twee rode uien en een venkel. Ik sneed alles in grove stukken, gooide in een ovenschaal en kruidde met peper, grof zout, pimenton de la vera, provencaalse kruiden en een paar teentjes fijngesnipperde look. Alles werd royaal met olijfolie begoten en gemengd. Zorg ervoor dat alle groenten goed ingevet zijn.

Dit gaat in de oven, op 220°, tot de groenten zacht zijn.

Ondertussen kookte ik penne. Eens de groenten klaar waren liet ik de dochter kiezen: ze at pasta met courgette en een beetje venkel. Nadat haar bord uitgeschept was, werkte ik de schotel af voor ons: de pasta erbij, wat extra kruiden, een scheut balsamico en een blok feta, verkruimeld. Mengen, eventueel wat gesnipperde bladpeterselie erover en klaar. Dat, lieve mensen, is bijzonder lekker, zeker met was parmesan of andere kaas van de rasp eroverheen.

Er zijn zo van die ideetjes die beter klinken op papier dan in praktijk. Zoals dat ge na een zware werkweek, afgesloten met een middag feedback geven op examens, wel eens fancy vegetarisch zult koken voor vrienden.

(Over die feedback trouwens. Ik bedacht gisterenmiddag dat het één van die meest delicate dingen is aan mijn job. De studenten die je over de vloer krijgt hebben het, op een paar uitzonderingen na, niet goed gedaan. De meesten die langskomen hadden dat niet verwacht. En dan moet je uitleggen hoe het komt, wat ze eraan kunnen doen en hoe we het naar tweede zit gaan oplossen. Realistisch zijn, maar niet alle moed de kop indrukken. Proberen niemand aan het huilen te brengen. Ik ben doodmoe na zo’n middag. Kordate fluwelen handschoenen kosten veel energie.)

Enfin. Toen ik thuiskwam wilde ik enkel nog comfort food. En dus werd het een ovenschotel. MET CHIPS ERIN. De dochter vond het vreselijk fascinerend, en het was ook bijzonder lekker. En zoals Dorien dat zegt in de commentaren: perfect voor bezoek, want je moet niks meer doen op het moment zelf.
Erbij gaf ik een salade met gemengde sla, kerstomaten die zalig lekker geurden, rode ui, komkommer en venkel. Basilicumolie en witte wijn-azijn eroverheen. En veel peper en zout.

Vooraf vulde ik champignons met een mengeling van kruidenkaas, veel bladpeterselie en lente-ui. Erover wat broodkruim en dan in de oven. Serveren op een bedje van rucola, geroosterde pijnboompitten en een beetje balsamico. En een stuk turks brood erbij.

Het dessert was gekochte appelcake. Want dat mag, en David krijgt daar geen afasie van.

Dag 2 alweer. Ik had voor de verleiding nog een overschot fricandon van eergisteren in de frigo laten staan, zodat mijn lief deze middag extra veel zin had om die op zijn boterham te leggen. Hij deed het niet. Wat een held.

Deze avond: sobere eenvoud, maar lekker. En met een (wazig donker, er is nog wat werk aan mijn food-fotografie) beeldeken.

De pasta is die van Lilith, maar dan met grote pastaschelpen, zonder de harissa (anders eet het kindje niet), maar met extra basilicum en pijnboompitten. De salade zeer los gebaseerd op dit recept van Dorien. Venkel in dunne schijfjes, beetje witte wijn azijn, olijfolie en zout erop en in de frigo. Vlak voor het serveren kappertjes in hete olijfolie in een panneke, blussen met een scheut wijnazijn en het geheel over de venkel gieten. It worked.

Morgen bezoek. Dan ga ik eens chique vegetarisch proberen, denk ik. Iemand tips?