eten

ik ben gelijk een foodie

En al eten

Dr. Oetker

Dr. Oetker-pizza. De nummer acht van de sossen heeft ze altijd in de diepvries en toen wij op reis vertrokken had ik er een hele vracht in huis gehaald. We hadden namelijk cat-sitters, en iedereen weet dat cat-sitters voorzien moeten zijn van de nodige porties junk-food.

Na onze thuiskomst bleken er nog een paar over te zijn en nu eet ik er af en toe zo eentje op, als ik geen tijd of zin heb om te koken. Want hoewel ik niet echt van pizza hou, zijn de Dr. Oetkers wel om te vormen tot een smakelijk substituut van boterhammen. Paar olijven erop, een drietal plakjes geitenkaas, een paar champignons en een halve tomaat in schijfjes. Alles bestrooien met versgeraspte parmesan en een hoop provencaalse kruiden en hey presto.

Er zit er nu één in de oven, zelfs, klaar binnen vijf minuten.

Bon. U was alweer live getuige van een bijzonder boeiende episode uit het fascinerende leven van i.

*zucht*

eten Ja!

Over hoe wij allemaal volwassen worden.

Het valt me de laatste tijd heel erg op hoe steeds meer mensen die we al lang kennen hun weg vinden in Het Leven™ . Zo hangt er sinds gisteren een affiche van Het Aanstormend Politiek Talent voor onze ruit, luisteren wij regelmatig naar de sportverslagen van Het Radiofonisch Instituut op de radio, organiseert meneer-mijn-maat-van-tregentaat met steeds meer succes jazzfestivals en gaat mijn lief zijn avondvullende in première binnen een maandje. Dan zijn er vrienden die kweeniehoewijze boten kopen, of kinderen, vrienden die extra studies afronden en mensen die een eigen zaak starten. Ik vind dat wijs. Morrissey had dus, wat mij betreft, geen gelijk: I actually *love* it when my friends become succesfull.

Ten huize Volume 12 wordt al een poos naarstig gewerkt aan een evenement, zoals u daar al kon lezen. Ik had hen in de context Piet aangeraden, een uitstekend chefkok. Bovendien is Piet, ten onzent nog steeds genoegzaam als PeeGee bekend, een fijne jongeman die ik sinds jaar en dag tot min moaten mag rekenen. Vorig jaar en dit jaar heeft hij de catering gedaan op voorgenoemd jazzfestival en hij deed dat zeer goed, zo hebben wij gehoord. Zo goed dat hij sinds kort op zijn eigen werkt, samen met een vriend. Dat wist ik allemaal al.
Wat ik echter niet wist is dat ze het verdorie zo professioneel aanpakken, met een mooie en sprekende website en al. En een heus concept zo blijkt. En visie en enthousiasme, zo zeggen ze bij volume12.

En dan ben ik natuurlijk helemaal trots op mijn kameraad. En dan maak ik onbeschaamd reclame voor zijn winkel, dat spreekt voor zich. Tchin, zeg ik u, die moet u hebben voor uw volgende feestje. Schrijf het op: Tchin!

eten projecten

Foodblog.

Ik doe dat graag, recepten neerschrijven, bedacht ik vorige week. En eigenlijk zijn foodblogs mijn favoriete blogs aan het worden. Gevolg indien u een gedachtenstroomhebt zoals de mijne: nu speel ik dus met het idee om alle kookdingen los te trekken van Kerygma en een receptenweblog te maken. Met foto’s. Tweetalig in Engels / Nederlands om ook eens iets meer internationalerig te werken.

Maar toen bedacht ik dat ik eigenlijk al werk genoeg heb. En dat een weblog slechts aantrekkelijk is als er regelmatig iets nieuws verschijnt. Minimum twee keer per week, eigenlijk. En dat kan ik, denk ik, niet alleen dragen.

Als er nu eens nog een paar mensen waren die graag over eten schrijven. Of mensen die graag foto’s nemen. Of mensen die al eens een tekst in tengels kunnen vertalen. Of mensen die een deftige design kunnen maken. Dan zou het een gans ander verhaal zijn, natuurlijk.

eten

Quiche

Een poos geleden had San het over haar probleem met quiche en hoe dat mislukt enzo. Vandaar: vandaag en morgent twee varianten op “gedoe met groensels om in den oven te poefen”. Vandaag een quiche, met zalm en brocoli. Morgen een heuse groententaart.

Olé.

Een aantal zaken zijn cruciaal bij quiche:
Uno. de verhouding eieren/room. Per 10 cl room gebruik je 1 ei. Dus: één dooske room betekent twee eieren. Als je hierbij ook nog wat kaas doet (bijvoorbeeld in deze combinatie een doosje boursin) dan heb je de ideale hoeveelheid massa voor 1 taart. Een zeer royale en grote dan nog.
Dos. de bladerdeeg. Ik koop mijn bladerdeeg altijd van herta, in zo’n rol die je gewoon moet uitrollen en waar al bakpapier bijzit. Belangrijk is dat je dit al 20 minuten opengerold hebt voor je begint te vullen én dat je de bodem doorzeeft met honderden gaatjes van een vork. Veel gaatjes, dus, dat maakt het deeg luchtiger.
Tres. De vulling mag niet te nat zijn. Dat betekent dat als je bijvoorbeeld witloof gebruikt, dat je dat witloof eerst stooft, dan zeer grondig laat uitlekken en dan pas in je quiche pleurt. En wat als ik daar mijn voeten aan veeg, juf i? Wel jongen, dan krijgt ge zompige en smakeloze quiche.

Deze drie basisregels zijn van tel voor alle quiches. Op basis daarvan: quiche met brocoli en zalm.

Nodig: 150 gram gerookte zalm, een klein doosje gewone zalm (of een zalmfilet), een stronk brocoli, een ajuintje, een teentje look, twee eieren, een doosje room, een potje boursin, een rol bladerdeeg,
wat geraspte kaas (gruyère, emmental, parmesan…dat is om het even).

Werkwijze

– Open het pak bladerdeeg, laat het bakpapier eraan, leg in een bakvorm (taartenvorm) en druk aan. Plooi de randjes over waar nodig en doorzeef met een vork.
– snij de brocoli in kleine roosjes, breng water aan de kook en laat de brocoli zeer kort koken. Laat uitlekken (eerst in een vergiet, daarna droogmaken met keukenrol).
– snipper een ajuin fijn en het teentje look en stoof kort wat boter. Kruiden met peper en zout.
– verdeel de brocoliroosjes over de bladerdeeg en strooi er daarna de ajuin/look over. Kruiden met peper en zout.
– Snipper de zalm fijn (beide soorten) en verdeel over en rond de brocoli
– Klop de twee eieren, de room en de boursin tot een gladde massa en giet over de groenten en zalm.
– Bestrooi met geraspte kaas.

De baktijd en -temperatuur hangt af van wat op de verpakking van het bladerdeeg staat. Meestal is dat 20 minuten.
En hopla, voor u het weet heeft u dit resultaat. Opsmikkelen met een slaatje van gemengde salade, tomaat, ajuin, balsamico en olijfolie.


En al eten

Garnaal.

Een verse boterham van bij de legendarische Jacques en Patrick, hier over ‘t water. Een dun laagske mayonaise daarop. Dan een laag grijze garnaaltjes, een paar schijfjes Belgische tomaat en wat gesnipperde bieslook. Daarop een tweede boterham.

Ik denk dat dat echt wel mijn favoriete lunch aller tijden is.