Ik eet alleen vanavond, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik geen recht heb op lekker eten. Ik had geen zin in koken met een gsm en een mobilette (lol van mijn lief, trouwens, voor er weer iemand ze pikt en in de humo publiceert. Which reminds me dat ik de humo moet kopen om te kijken of vriend Pieter gelijk had in zijn verontwaardiging en indien ja: een verbolgen lezersbrief schrijven. Of neen, wacht, ik heb een weblog. Wat een voordeel, eigenlijk: ik kan schrijven wat ik wil, ik beslis zelf of het gepubliceerd wordt en ik moet geeneens postzegels gaan kopen. Life is good.)
Terzake. Geen pizza dus, en geen zin om veel werk te doen. Dus ging ik voor mijn favoriete broodbeleg en mijn favoriete soep. Het eerste op een toastje, het tweede in mijn soepkom.

Caviar d’aubergine, dat is het broodbeleg, en het is zo simpel als maar kan zijn: oven vollen bak zetten, aubergine in twee snijden en met olijfolie begieten. Aubergine in de oven, 10 minuten wachten en dan een teentje geperste knoflook erover en peper en zout.
Nog tien minuten in de oven, alles uit het vel lepelen en de mixer inzetten.

De soep is zo mogelijk nog eenvoudiger: een kom tomaatblokjes van de colruyt (uit de vriezer, jawel), water, een knor-blokske, een schep provencaalse kruiden en een ajuin laten koken. Mixen en er daarna een bosje gesnipperde lente-uitjes bijroeren. Afwerken met versgeschaafde pecorino of parmesan.

Yummie.

En nieuwe messen snijden scherp. Als een kind van mijn tijd, heb ik sinds ik het ouderlijke nest heb verlaten altijd schelmeskes van de ikea of de hema gehad. Ze snijden, en dat is wat telt, en ze zijn goedkoop. Mooi meegenomen, als je geregeld een mes met het groentenafval mee de vuilbak inkiepert en bovendien te lui bent om messen met de hand en lauw water af te wassen, maar ze gewoon in de vaatwas pleurt. Zeer slecht is dat voor messen.

Ik doe dat nog steeds, dat in de vaatwas stoppen (foei en al!), maar ik heb wel sinds kort 3 flashy Molenmesjes. Met dank aan mijn opa en oma, van wie ik een bon kreeg van bij Maurice Rogge. En ik ben dat dus duidelijk niet gewoon, van die goede mesjes. Mijn handen zijn bijgevolg sinds een paar weken gehavend als van een slager met een erbarmelijke oog-hand-coördinatie en ik loop dagelijks met stukken keukenrol om mijn vinger gewikkeld om het bloeden te stoppen. Daarnet nog: zeer pijnlijke wonde opgelopen bij het leegmaken van de vaatwas.

Het is ook altijd wat, zeg ik dan.

Vanavond gaan we iets drinken bij vrienden, want de vrouw des huizes is jarig. Mijn attente lief was zo goed dat pas rond vijf uur te melden, dus hadden we geen tijd meer om een cadeautje te zoeken en ik heb het niet zo voor de obligatoire fles wijn.

Daarmee dat ik dus daarnet koekskes heb gebakken. En ze dan heb ingepakt in een mooie doos met een kaartje erbij. Ik kan zo Bree Van De Camp vervangen in het volgende seizoen, me dunkt.

Het zijn trouwens kwatongen die beweren dat cecemel niet compatibel zou zijn met boterhammen met krabsla. Dat past wonderlijk samen, jawel.