Ik had er hier en daar al over gelezen, en ik vond het een fantastisch concept. Toen we de kans kreeg om het uit te testen, hebben we die dan ook met beide handen gegrepen. Fox in a Box staat immers voor koken met vrienden, en is daardoor de combinatie van twee van onze favoriete dingen: eten en onnozel doen met maten. Hoera!

Het procédé is eenvoudig: u kiest op de website minimum 48 uur van tevoren welke gerechten u wilt ontvangen, voor vier of voor zes. U kunt kiezen voor thuislevering op woensdag-, donderdag- en vrijdagavond (€ 15), of zelf afhalen op de carpoolparking van Affligem, of in de ateliers in Affligem. En op de afgesproken dag krijgt u dan een doos vol lekkers: voorgesneden, afgemeten, vers en in de juiste hoeveelheden. Wij onderwierpen het concept gisteren aan een praktijktest.

De fun begint eigenlijk al als de doos arriveert: de verpakking is mooi en het is als een cadeautje uitpakken. Een verassingspakje vol boeiende dingen in potjes, doosjes en buisjes. Very exciting.

‘s avonds bij het aperitief werden de taken verdeeld: het manvolk zou de Risotto Riviera maken, wij zouden achteraf de ossenhaas prepareren.

Hoewel het mannelijke gedeelte van het gezelschap niet echt heel ervaren is in de keuken, verliep alles toch bijzonder vlot. En ik heb zelfs mijn neiging tot bemoeienis bijna de hele tijd kunnen onderdrukken.
Er was even paniek bij het niet beschikbaar zijn van de boter om de mosselgroenten aan te bakken, dus stelde ik groothartig onze eigen boter ter beschikking. Toen de kok van dienst de mosselgroenten in het potje gooide bleek er tussen de groenten een pakje boter verscholen. Alles was dus toch aanwezig.
Het manvolk was zeer te spreken over de afgemeten hoeveelheden, aangezien het volgens hen irritant is dat er in kookboeken vaak wordt gesproken over “een scheut wijn” en “een beetje bouillon” en niemand zegt hoeveel een scheut eigenlijk is.

Het resultaat was een uitstekende risotto, met garnalen, sherry, mosselen, citroen en bladpeterselie.

Het vrouwelijke gedeelte van het gezelschap had een relax gerechtje: kruiden op de ossenhaas smeren, rollade maken, vlees bakken en frietjes in het frietvet gooien. Wij waren zeer te spreken van de vele potjes verse kruiden en hoe dat net in de juiste hoeveelheid kwam: zes of zeven van die volledige struikjes kopen in de supermarkt loopt op, en achteraf gaat dat veel te snel kapot. Het resultaat was bijzonder geslaagd, hoewel de gaartijd iets langer was dan op het papier stond te lezen. We hebben de sneetjes nog even aangebakken in de pan en toen was het resultaat perfect.

Conclusies? Fox in a box is heel aangenaam en ontspannend, de producten zijn uitstekend, de porties voldoende groot. De recepten zijn niet te moeilijk, maar toch orgineel en uitdagend. Een zeer fijne activiteit voor een avond onder vrienden, en met onmiskenbaar voordeel dat ook degene die gekookt heeft zonder schroom kan uitroepen hoe lekker het wel is.

Wij kijken alvast uit naar een afhaalpunt in het Gentse, en hopen dat er in de toekomst ook een vegetarisch assortiment komt!

Info: Fox in a box-website

Ik maak vaak koekskes, de laatste tijd. Dat is namelijk gemakkelijk en uw huis ruikt er zo lekker naar. Boter, suiker, bloem, een ei, en meestal nog iets erbij zoals vanille en chocolade, dan op een bakplaat 15 minuten in de oven en hopla klaar.

Gisteren had ik een hele hoop gemberkoekjes gebakken, die op de salontafel in een schaaltje liggen momenteel. Wij eten er echter niet meer van sinds we daarnet in de living binnenkwamen en Boogie als een bezetene aan de koekjes zat te lekken. Gember en katten. Vreemd.

Bijna vergeten: ik sta in de vacature deze week (als ik dit schrijf is het nog de oude onder de link, maar ik vermoed dat ze dat binnenkort wel zullen aanpassen. Het is die met de grandioze uier op de cover. Een uier die overigens niks met mij te maken heeft, dat spreekt voor zich). Een paar weken geleden kreeg ik namelijk een mailtje, of ik wilde business lunchen met een onbekende journaliste, die me natuurlijk niet totaal onbekend was, want de blogodinges is een kleine wereld ooit een kleine wereld geweest en toen schreef zij ook al.

Businesslunch, bijgod, zo dacht ik eerst. Want laat ons wel wezen: het is niet alsof het in het onderwijs de gewoonte is om regelmatig uit lunchen te gaan naar chique doeningen en ook al zijn onze studenten klanten, ik neem ze gewoonlijk niet mee uit eten op een doorsnee vrijdagmiddag. Maar onmiddellijk daarna dacht ik: free food, hooray, en stemde ik dus met veel plezier toe.
En zo komt het dat ik laatst op een gewone vrijdagmiddag drie gangen lang ging eten in een uitstekend restaurant (reviews ook hier en hier), samen met een journaliste en een fotografe. Precies echt.