We give you: het recept waarbij driekwart van u al afhaakt bij de titel. Pasta met blauwe kaas en spruitjes. Ha!
Soms moet een mens een beetje durven, vind ik, en het is ook een logische combinatie, zo zei mijn gut feeling. Blauwe kaas en spruitjes hebben allebei iets zacht nootachtig, dus het kan in principe niet foutgaan. Het is lekker geworden, zo werd mij hier bevestigd, en zelfs mevrouw de dochter heeft ervan gegeten.

Het recept. Maak een doosje spruitjes (ik heb een halve kilo gebruikt) schoon, zoals u dat altijd doet: vuile blaadjes eraf, kruisje in de poep snijden, spoelen. Vloek ondertussen een beetje omdat dat veel werk is, spruitjes schoonmaken. Laat de spruitjes net-niet-beetgaar koken.(Ik heb trouwens een theorie over waarom zoveel mensen geen spruiten lusten: volgens mij is het omdat het verkeerd wordt klaargemaakt. Spruitjes mogen niet volledig platgekookt zijn. En ze hebben iets zouts nodig en veel peper.)
Zet uw water op voor de pasta.
Snij ondertussen een ajuin fijn, en wok die samen met een doos gerookte spekjes (daar is uw zout al, jawel). Kruiden met veel peper. Giet uw spruiten af, droog de pot waarin ge ze hebt gekookt efkes af en doe in uw nog warme pan een handvol pijnboompitten om te roosteren. Ik wilde eigenlijk walnoten, maar dat had ik niet meer in huis, dus ja.
Doe ondertussen de spruiten bij de spek/ajuin en roerbak verder. Weer peper erbij en een teentje look erover persen, als ge dat graag hebt. Als de pijnboompitten geroosterd zijn, zet ze apart, en doe (alweer in diezelfde pot, ik ben u keihard afwas aan het besparen) een dooske room in de kookpot. Gooi daar een klomp blauwe kaas in en laat opwarmen en smelten. Als het een beetje sausachtig is: gooi het in de wok, spoel uw pot na met een klein beetje water en giet dat water ook in de wok.

Ondertussen hebt ge hopelijk uw pasta al gekookt, want dat was ik vergeten zeggen. Doe er wat olijfolie over en kieper dan de pasta bij de saus. Meng, voeg pijnboompitten toe en meng opnieuw. Opdienen met kaas van de rasp.

Het was heel lekker, maar volgende keer wil ik er nog iets fris bij. Meestal bij zo’n recepten doe ik op het eind nog kerstomaten erdoor, omdat dat wel lekker is, zo wat lichter grief in een zware saus. Maar ik dacht dat tomaat en spruit niet zo goed samen gingen gaan. Tips welkom over wat ik er nog bovenop kan gooien!

Jawel, ook wij hier ten huize doen aan weekmenu’s. Anderhalve week, vaak, wegens dat ik niet elke week naar de colruyt kan. Maar dus wel degelijk planningen, want het leven kan hier soms ingewikkeld zijn: het lief en ikzelve hebben allebei een nogal onregelmatig leven, en om niet constant toevlucht te moeten zoeken tot koken met een gsm en een mobilette moet er hier al eens nagedacht worden over hoe we de voedselkant van het leven invullen. Daarom: een exclusieve kijk in onzen privé, en in mijn kookpotten voor de komende week.
Paars betekent: dingen die het avond-eten beïnvloeden — ofwel het lief uithuizig, ofwel ikzelf. Op zo’n dagen probeer ik zoveel mogelijk ‘s middags te koken, maar als het werkendag is, dan eet ik ‘s avonds brol, en het lief eet brol op zijn optredens.
Groen betekent: dingen die ik moet maken voor de volgende dag. Ik werk voltijds é, dus organisatie is key.

Enfin. Het ziet er zo uit. (klik voor groter)

Ik maak veel soep ja, mijn kind eet dat graag en ik ook. Voor de rest van de recepten: er is een keer het kieken, want dat is mijn lief zijn favoriet.
De rest is vrij simpel. Een ovenschotel, een vis die ik met tapenade insmeer voor hij in de oven gegooid wordt. Een keer vlees, patatten en groenten. Veel recept kan ik dus niet vertellen, tenzij van deze geniale pasta met pompoen.

Snij de pompoen in blokjes, strooi er ruim rozemarijn over en een paar teentjes geperste knoflook. Overgiet met olijfolie en zet in een oven op 200°. Lees een boekje of hou u op andere onnuttige manieren bezig: de pompoen moet toch drie kwartier in de oven, en de rest is maar twintig minuutjes werk. Vrije tijd dus.
Na een half uurtje: breng water aan de kook.
Snij een rode ui in ringen, smelt boter in een pan en laat de ui even stoven. Overgiet met wat honing en laat een beetje karameliseren. Voeg een flinke scheut kippenbouillon toe (ik gebruik een half blokske, want ik ben niet zot en ook geen wonderhuisvrouw, dus ik heb geen tijd om dat vers te maken) en laat pruttelen.
Als het water kookt: kook uw penne.
Snij een blok feta in blokjes.
Als alles klaar is: penne afgieten, veel olijfolie erover. Pompoen uit de oven, bestrooien met grof zout en zwarte peper. Uienmengsel erbij kappen, mengen en dan de pasta erdoor mengen. Op het einde: de feta en de rucola erin en nog eens mengen. Direct opdienen, overstrooien met parmesan of andere kaas die ge ter plekke grof raspt. Lekker en al.

Hou weekmenuten in de gaten voor het eten van creatievere geesten.

Soms is een blog gewoon een notitieboekje, zoals deze keer. Zeer geslaagd experiment, dus niet te vergeten.

Nodig: een flinke broccoli (schoonmaken en in brokjes), een ajuin, een potje zachte geitenkaas, een doosje room, worstjes (ik heb boerenchipolata genomen, het mag wat kruidig zijn, maar geen merguez — dat past niet), pasta, kaas van de rasp (gran padano ofzo), kruiden van de tuin.

hoedadde?
broccoli kort voorkoken (een paar minuten), afgieten en het kookwater bewaren. Kookwater aanvullen met gewoon water tot volle kookpot en opwarmen (subiet kookt u daar uw pasta in). Worstjes bakken in een diepe koekenpan, met flink boter. Ondertussen ui fijnsnijden. Worstjes uit de pan en in schijfjes snijden. Ondertussen ui glazig laten worden in dezelfde pan, met peper en zout. De worstjes er weer bijgooien, en kort nadien de broccoli. Nog eens kruiden. In een kommetje de room en het potje geitenkaas mengen en dat bij de groenten-vlees gooien. Eventueel wat verse gensipperde orgeno erbij. En ondertussen hebt ge uw pasta toch al gekookt, hoop ik?

Pasta op bord, lepel saus erover, beetje bieslook eventueel en wat kaas van de rasp. hey pronto!