Tegenwoordig is het niet evident om op het eind van de dag het gevoel te hebben dat ik iets echt verwezenlijkt heb. Mijn dagen zijn momenteel nogal gevuld met lange termijn-projecten: ik schrijf bijvoorbeeld mijn masterproef, maar daarvoor moet ik eerst massaal veel interviews coderen. En ok, zo 10 interviews op een dag bekijken, dat is best wel flink, maar het zijn er 137 en ik moet ze allemaal minstens twee keer analyseren van mezelf. Dus de vooruitgang gaat traag en er zijn geen zichtbare resultaten. Dat werkt op mijn gemoed.
Daarom heb ik deze week besloten dat ik elke dag een mini-werf zou aanpakken vanaf nu. Want wij hebben dingen die blijven liggen. En ook overal nestjes, in huis. Stapeltjes papieren die rondslingeren. Geboortekaartjes waar ik dan eens een kaartje voor moet sturen. Potjes met kleine brol die geen andere plaats heeft. Bekers met balpennen voor als je snel een pen nodig hebt maar waarvan de helft eigenlijk niet schrijft en dan neemt ge een pen en die schrijft niet en dan steekt ge ze gewoon terug. Kendet? Ge kent het.
Eergisteren heb ik oude kranten uitgesorteerd en naar de doos in de kelder gebracht. Vandaag heb ik de koffiezet ontkalkt. En een potje balpennen getest en er 8 in de vuilnisbak gekeild. Zelfs degene die nog half maar niet goed genoeg meer schreven en dat vroeg discipline want ik ben slecht in weggooien. Maar oh, de ergernis van een maar half werkende stylo.

Tien minuten werk. Maar mijn dag voelt nu al als een succes.