Nooit eerder was het hier stiller dan de laatste maanden. Ik schrijf ondertussen al 13 jaar over waar ik mee bezig ben. Een Project, een verbouwing, een kind, dingen in bokalen steken, het passeerde ooit allemaal. En nu ging het niet, schrijven over wat ik doe.

Want dedeze was gelijk niet zo zeker van de goede afloop.
Vrijdag echter, mocht ik na uitgebreid refreshen op een systeem genaamd Oasis, lezen dat het allemaal best meevalt.

The thing is. Ik studeer opnieuw, sinds september. In combinatie met mijn job, dus het is nogal langetermijn gepland.

Er zijn veel redenen om nog eens opnieuw te beginnen, en die zijn behoorlijk uiteenlopend. De belangrijkste was het verlangen om nog eens heel veel nieuwe dingen te leren op korte tijd. De sluimerende vraag ook of ik het wel zou kunnen. En een soort van opgelegd Vlaams diploma-fetisjisme, waar ik me druk in maak, maar waar ik nu besloot toch aan toe te geven (Daarover vertel ik een volgende keer uitgebreid, want het zal u niet verwonderen dat ik daar meningen over heb).
Dat alles gecombineerd met een traditionele midlifecrisis, natuurlijk. Eens je voor de 13e keer 27 wordt, het nageslacht wat zelfstandiger wordt en die verbouwing gepasseerd is, heb je namelijk een paar opties: een jong lief (ik ben zot tevreden met mijn huidig lief, dus dat wilde ik niet), een moto (mocht niet van mijn man. wel stom. Maar ik moet gehoorzamen volgens mijn geloften), een tattoo (ik heb er al twee) een marathon (haha, we moeten ook realistisch zijn) of een koersvelo (fietsen is voor verplaatsingen niet voor plezier, in mijn hoofd).

Enfin. Het werd studeren dus. Een master pedagogiek en onderwijskunde. Dat is in mijn geval goed voor zo’n 185 studiepunten, ofte 3 jaar voltijds onderwijs.
Ik deed er 17 dit semester en werkte daarnaast gewoon door. Dat was loodzwaar, maar ook verschrikkelijk boeiend. Zo veel nieuwe dingen geleerd op die paar maanden: over wat ik misschien kan, maar ook over wat ik echt niet kan. Omdat ik nogal overtuigd ben dat mijn beperkingen groter zijn dan mijn capaciteiten heb ik nog even gezwegen. Want een mens wil natuurlijk niet afgaan op het internet. Niet slagen zou al genant genoeg zijn in mijn job, laat staan dat de hele wereld het zou weten.

De eerste resultaten zijn ok, tot mijn opluchting. Een semester met goede afloop en de eerste stap in een 6-jaren plan, dus.

Semester 2 start vandaag. En avant, marche!